Απραξίας Εγκώμιον

Δύο (2) ολόκληρα χρόνια έχουν περάσει από το Νοέμβριο του 2019 όπου ο ένας κλάδος της βυθιζόμενης γέφυρας του Σαρωνικού, στη Διώρυγα Κορίνθου έπαψε να λειτουργεί. Τούτο είχε προκύψει από ατύχημα κατά τη διέλευση πλοίου, κατά το οποίο ο ένας κλάδος - προς το Σαρωνικό κόλπο - αχρηστεύθηκε και λειτουργεί μόνο ο άλλος κλάδος, ο εσωτερικός προς τη Διώρυγα.

Στη Διώρυγα Κορίνθου κατασκευάστηκαν το 1986, σε εντυπωσιακό χρονικό διάστημα και πρωτοποριακό τρόπο, δύο βυθιζόμενες γέφυρες, η μία στον Κορινθιακό κόλπο και η άλλη στο Σαρωνικό. Οι γέφυρες θεωρούνται και είναι πρότυπο σύλληψης και σχεδιασμού, ο οποίος πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά από τη Διεύθυνση και την Τεχνική υπηρεσία της ΑΕΔΙΚ, με διευθυντή τον Δημ. Μπενάρδο, προϊστάμενο Τεχνικών Υπηρεσιών το κ.Φαιδ. Κυριάκη και τους αείμνηστους Μηχανικούς Φάνη Γρίσπο και Θεόδωρο Σπανό. Την εποχή αυτή η ΑΕΔΙΚ με τα άξια στελέχη της και το εργατικό προσωπικό,  είχαν την τεχνογνωσία για τη συντήρηση και με  συνεχούς εξοπλισμούς μηχανημάτων και μεγάλο ενδιαφέρον, εξασφάλιζαν την καλή λειτουργία της.

Οι βυθιζόμενες γέφυρες, δεν παραμένουν στο πυθμένα της Διώρυγας στα 8,0μ. αλλά καταδύονται στα 12,0μ. καθόσον έχει κατασκευασθεί όρυγμα στον υπάρχοντα πυθμένα της Διώρυγας, επί πλέον βάθους 4,0μ., ώστε να υποδέχεται τα μήκη των γεφυρών. Οι γέφυρες δημιουργούν με τη Διώρυγα μία λειτουργική ενότητα με συμπληρωματική χρήση.

Η απραξία των δύο(2) ετών, αποδίδεται καθαρά στην ανικανότητα της επιτελικής Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη και των διορισμένων κομματικών στελεχών χωρίς τις απαραίτητες γνώσεις.

Εντάσσεται και αυτή στη γενικότερη αντίληψη που έχει η Κυβέρνηση για τη Διώρυγα της Κορίνθου να κλείσει δηλαδή παρά να κινητοποιήσει τον έμπειρο μηχανισμό της για την αποκατάσταση των καταπτώσεων και την άμεση επαναλειτουργία της.

Φροντίζουν συνεχώς να απαξιώνουν συστηματικά το κατασκευαστικό αυτό Δαίδαλμα του τέλους του 19^ου αιώνα, της πτωχής τότε Ελλάδος, με την αδιαφορία και την άγνοια που τους διακρίνει. Ούτε αντιλαμβάνονται τις ζημιές και τις απώλειες για την κοινωνία, για την περιοχή και τον Τουρισμό.

Το μήνυμα που στέλνουν στην κοινωνία και στον Τουρισμό είναι μήνυμα ανικανότητας και αδυναμίας να συντηρούν και να επισκευάζουν στοιχειώδεις ανάγκες οι οποίες προκύπτουν κατά τη λειτουργία τους και για να ολοκληρωθούν απαιτούν καλή οργάνωση και ενδιαφέρον.

Η περιοχή ιδιαιτέρου κάλλους του Ισθμού, ιδιαιτέρου κάλλους, θα έπρεπε να είναι πρότυπο για τη χώρα μας. Είναι η δεύτερη θέση σε επισκεψιμότητα και είναι προσπελασμένη με πολλούς τρόπους, ως εκ τούτου θα έπρεπε όλα να λειτουργούν υποδειγματικά.

Αντί αυτού βλέπουμε ότι για δύο (2) ολόκληρα και πλέον χρόνια δεν μπορεί να επισκευαστεί ένας κλάδος της βυθιζόμενης γέφυρας του Σαρωνικού κόλπου και για ένα περίπου χρόνο η Διώρυγα της Κορίνθου είναι κλειστή, χωρίς να γνωρίζουμε πότε θα γίνει η αποκατάσταση της. Ο συνδυασμός των δύο και της βυθιζόμενης γέφυρας και της Διώρυγας καταδείχνει τη μεγάλη αδιαφορία που επιδεικνύει συστηματικά η επιτελική (από 52+) υπουργούς Κυβέρνηση για την Κορινθία την οποία σε πολλούς τομείς έχει εγκαταλείψει. Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα και από τον Πρωθυπουργό της Ελλάδος τον κ. Μητσοτάκη κατά την επίσκεψη του στη Διώρυγα, τον Μάιο του 2021, ο οποίος αγνοούσε ότι η Διώρυγα ήταν ήδη κλειστή πριν από τέσσερις (4) μήνες.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

 

Επικήδειος στον Γιάννη Ναυτόπουλο

Μόλις σταμάτησε να φέγγει ο φθινοπωρινός ήλιος, την Πέμπτη 18.11.2021 έφθασε το άγγελμα του θανάτου του Ιωάννου Ναυτόπουλου που ως ταξιδευτής αυτού του τόπου, τελειώνοντας τον δρόμο του,  έφυγε ήσυχα και σιγαλά.

Η μελέτη της ζωής του εκλιπόντος, η έρευνα της επίγειας οδοιπορίας του, η γνώση της πολιτείας και της παρουσίας του στον κόσμο αυτό, βασίζεται σε δύο (2) κυρίαρχα στοιχεία που ορίζουν την προσωπικότητα του.

Ήταν ένας χαρακτηριστικός λαϊκός, αεικίνητος άνθρωπος που ένωνε τον κόσμο, γεφύρωνε αντιθέσεις, με μεγάλη κοινωνική προσφορά και σε διαρκή συνομιλία με την κοινωνία, με μικρούς και μεγάλους. Μια στέρεη προσωπικότητα με αίσθηση του χιούμορ, με περιπαικτική και σκωπτική διάθεση και καλοπροαίρετη αντίληψη, με καθαρά και σταράτα λόγια.

Ένας άνθρωπος  καλός και αγαθός.

Ταπεινός και εργατικός.

Γνήσιος και ουσιαστικός.

Ευρηματικός και πολυμήχανος.

Ιωάννης και Οδυσσέας μαζί.

Ηθικός και κοινωνικός παράγοντας, ενάρετος οικογενειάρχης, τίμιος πολίτης.

Ένας άνθρωπος που κουβάλαγε μέσα του λαϊκές αρετές και προτερήματα. Ένα μέλος της κοινωνίας, με γνήσια και αγαπητική σχέση με αυτή, έκφραση της λαϊκής Σοφίας και του Συνοικισμού που τόσο αγαπούσε και ήταν συνδεδεμένος. Και ερχόταν ο έπαινος και η αναγνώριση από όλες τις μεριές για την προσφορά του στην κοινωνία, στην Εκκλησία ως Επίτροπος  στη Παναγία, επί πολλά χρόνια, στα αθλητικά δρώμενα ως υπεύθυνος του παιδικού τμήματος της Ένωσης Ποδοσφαιρικών Σωματείων Κορίνθου.  Ήσαν μερικές από τις δραστηριότητες που ανέπτυξε.

Όλες αυτές οι αρετές του ήσαν αποτέλεσμα της ανατροφής και της καταγωγής του. Υπήρξε καρπός ενός πατέρα από τον Πόντο του κυρ-Βασίλη και μιας μητέρας αρχόντισσας από τα Καραμπουρνέϊκα Ερυθραίας της Μ. Ασίας, της Κυρά Κατίνας οι οποίοι εγκαταστάθηκαν μετά τη Μικρασιατική καταστροφή στον απρόσωπο και άγονο Συνοικισμό Κορίνθου, στη σημερινή Ιωνία. Οι γονείς του με τη συνεχή εργασία, με πολλές δουλειές, με μόχθο και βιοπάλη, με αξιοπρέπεια, στήσανε το νοικοκυριό τους,  μεγάλωσαν με αρχοντιά την οικογένεια τους από τρία αγόρια, τους Ιωάννη, Αντώνη και Σταύρο. Από τους άξιους γονείς του κληρονόμησε τις αρετές της αλληλεγγύης, της εργατικότητας και της δημιουργίας και αυτές μετέφερε αυτούσιες  στην οικογένεια του.

Ο εκλιπών ήταν φορέας και κληρονόμος αυτού του «εξ’ Ανατολών φως», ένα δυνατό φώς, ένα φέγγος αγνό, που μπορεί να στιγματίστηκε και αμαυρώθηκε για λίγο, ποτέ δεν εξαλείφθηκε και χάθηκε. Αυτό το φώς εξέπεμπε ο ίδιος και η δεμένη οικογένεια του, η πιστή γυναίκα του και σύντροφος της ζωής του Δήμητρα, τα παιδιά του, οι εγγονοί και δισέγγονοι του ως «Γενεά υπάρχει και Γενεά έρχεται».

 Αμμοκονιαστής, Σοφαντζής, μάστορας και καλλιτέχνης, ήταν το επάγγελμα που εξάσκησε με κοσμιότητα μαζί με τον αείμνηστο αδελφό του Αντώνη και συνέβαλαν στη δημιουργία, στην οικοδόμηση και στ μεταμόρφωση του άγονου Συνοικισμού  στη ζωντανή Ιωνία και όχι μόνο. Ως συνταξιούχος δεν αρκέστηκε σε μία ρεμβατική ραστώνη αλλά συνέχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες του ,αποτελώντας καταφυγή για πολύ κόσμο και αναφορά για το σόι του.

Με οδύνη αποχαιρετούμε σήμερα έναν πιστό φίλο, έναν καλό οικογενειάρχη, έναν αξιαγάπητο παππού και προσπάππου, παράδειγμα εργατικότητας και αρετής..

Με το χωρισμό μας σήμερα, περιορίζεται και μικραίνει μια ολόκληρη γενιά, η δεύτερη γενιά του Συνοικισμού, της Ιωνίας, των Ελλήνων προσφύγων του Πόντου και της Μ.Ασίας με τις πατροπαράδοτες αρχές και αξίες. Αυτές τις αρετές και αξίες, σε κάθε ευκαιρία, γνώριζε η τοπική Κορινθιακή κοινωνία. Αυτές γνωρίσαμε και εμείς ως τεχνικό γραφείο του ομιλούντος στο οποίο υπήρξε άξιος συνεργάτης και στυλοβάτης του επί 25 και πλέον χρόνια, με μια σχέση σεβασμού, εκτίμησης και αγάπης. Ένας δικός μας άνθρωπος με πατρικό, εγκάρδιο, αληθινό ενδιαφέρον για όλους μας.

Εγώ επιπλέον θα ήθελα να τον ευχαριστήσω γι’ αυτά που προσέφερε ανιδιοτελώς σε μένα στη κοινή μας προσπάθεια.

Με δίδαξε ανθρωπιά, αξιοπρέπεια, επιμονή και με προφύλαξε από πολλές κακοτοπιές.

Αντλούσα δύναμη από τη θέλησή του, το πείσμα του και την επιμονή του. Ήταν γνήσιος, αληθινός και στοργικός φίλος σε μένα και στη οικογένεια μου.

Με αυτά τα αισθήματα αγάπης και λύπης και με τη βεβαιότητα ότι καλά έσπειρε και καλά θα θερίσει, και ότι πλέον έχει εκπληρώσει το χρέος του, τον συνοδεύουμε σήμερα στην τελευταία κατοικία, η οικογένεια του, οι συγγενείς, οι φίλοι του, οι γνωστοί του, αναπέμποντας θερμή ικεσία στον Ύψιστο και Δημιουργό μας, στον Αθάνατο Βασιλέα, να τον αναπαύσει εν χώρα ζώντων, εν σκηναίς  δικαίων,  ένθα οι Δίκαιοι αναπαύονται, ανακουφίσει δε ελεήσει  και παρηγορήσει την οικογένεια του και όλους εμάς.

 

Απόστολος Ε. Παπαφωτίου