Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

Ευχαριστούμε,Στέφανε Μίλλερ

Κε Διευθυντά,

Αφορμή για το γράμμα αυτό
στάθηκε η επιστολή του Στέφανου Μίλλερ προς την “Αρχαιολογία”, έκδοση του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου της Αμερικής, με ημερομηνία 22 Ιανουαρίου 2009. Η επιστολή αυτή δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “’Αλφα 1”, στη σελίδα 13 της 14-15 Μαρτίου 2009.
Σ’ αυτή, ο κος Μίλλερ, με επιστημονικές αποδείξεις απαντά στους Σκοπιανούς και ειδικά στον Mathew Brunwasser για τις ιστορικές “αηδίες” που έγραψε ο τελευταίος στο εν λόγω περιοδικό και αλλού, όσον αφορά την Ελληνική Μακεδονία.
Κατά τον εθνικό απελευθερωτικό αγώνα του 1821, οι Ευρωπαίοι πολίτες, ένθερμοι θαυμαστές του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, συνέπλεαν με την γενική αντίληψη και ερμήνευαν και αυτοί τον δίκαιο αγώνα των Ελλήνων κατά των Τούρκων, ως αγώνα του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας,
της ελευθερίας κατά της δουλείας,
της αλήθειας κατά του ψεύδους.
Όπως τότε, έτσι και τώρα καλούνται οι Ευρωπαίοι πολίτες, επιστήμονες, ελεύθεροι άνθρωποι να αγωνισθούν τον αγώνα της αλήθειας κατά του ψεύδους,
της επιστήμης κατά της παραποίησης,
της φανέρωσης κατά της απόκρυψης,
της γνώσης κατά της αμάθειας,
σχετικά με την αλήθεια για την Ελληνική Μακεδονία. Στην πρόσκληση αυτή έχουν κληθεί πολλοί άνθρωποι της επιστήμης και της έρευνας. Μεταξύ των πολλών, ιδιαίτερη θέση έχει ο μεγάλος Αμερικανός Αρχαιολόγος Στέφανος Μίλλερ (Stephen G. Miller).
Η πορεία του Στέφανου Μίλλερ στο δρόμο της έρευνας και της επιστήμης έχει ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία. Ήταν καθηγητής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϋ.
Στη συνέχεια έγινε διευθυντής της «Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών» στην Αθήνα, παράλληλα με τα καθηγητικά του καθήκοντα.
Ήταν επικεφαλής των ανασκαφών της Νεμέας επί πολλές δεκαετίες.
Συνομίλησε με αγάπη με την καρπερή γη της Νεμέας και αυτή του ανταπέδωσε και του αποκάλυψε τα μυστικά της. Τα είχε καλά φυλαγμένα και τα έκρυβε από τους πολλούς. Η αποκάλυψη του Σταδίου των Νέμεων αγώνων με τις βοηθητικές εγκαταστάσεις ήταν η εύνοια του αρχαίου κόσμου στο πρόσωπό του.
Η εύρεση των Λουτρών και άλλων ερειπίων πολλών δομημάτων ήταν το αντίδωρο της Ιστορίας στην αγάπη του.
Έτσι, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία τα λόγια του Στέφανου Μίλλερ, διότι βασίζονται στην έρευνα, στις ιστορικές αναφορές, στις πηγές, στην ανασκαφή, στην αποκάλυψη.
Συνεπώς η απάντηση του Στέφανου Μίλλερ στο Αμερικανικό περιοδικό είναι μια ηχηρή απάντηση στην παραποίηση της ιστορικής αλήθειας και αποκτά ιδιαίτερο βάρος.
Ο Αρχαιολόγος Στέφανος Μίλλερ κυρίως χρησιμοποιεί γραπτές ιστορικές πηγές, αναφορές από τους κλασσικούς χρόνους και μετά. Στο γραπτό του αναφέρονται οι Θουκυδίδης, Ηρόδοτος, Δημοσθένης, Ισοκράτης, Διόδωρος ο Σικελιώτης, Στράβων, Πλούταρχος, Απόστολος Παύλος, Παυσανίας και άλλοι.
Καθένας από αυτούς τεκμηριώνει και περίτρανα αποδεικνύει την Μακεδονία ως τμήμα ελληνικό, μιας μεγαλύτερης ελληνικής επικράτειας.
Αποδεικνύει ότι η Μακεδονία είναι μόνο μια και μόνο Ελληνική. Εκεί που υπάρχουν σήμερα τα Σκόπια και η Fyrom ήταν η Παιονία της Αρχαιότητος.
Η παρουσία των Σλάβων στην περιοχή βορείως της ελληνικής Μακεδονίας αναγνωρίζεται μετά το τέλος του 6ου μ.Χ. αιώνα.
Αλλά ο Στέφανος Μίλλερ δεν παραμένει μόνο στην αρχαιότητα. Αποκαλύπτει σκοτεινές πτυχές του “Μακεδονικού ζητήματος”, την σκοπιμότητα της συντήρησής του, την συνεχή παραποίηση της ιστορικής αλήθειας από το «Μακεδονικό Ινστιτούτο για στρατηγική έρευνα».
Και όλα αυτά, βάσει ενός συγκεκριμένου σχεδιασμού, αποκρύπτουν την βεβαιωμένη ιστορική αλήθεια, την παραποιούν και προβάλλουν ιστορικές “αηδίες”, οι οποίες δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Τελειώνει δε κατά τρόπο θυμόσοφο, προτείνοντας λύση στα Σκόπια την οποία συμβουλεύει υιοθετήσουν.
Θέλω ακόμα να προσθέσω ότι ο καθηγητής Στέφανος Μίλλερ δεν ανήκει στη μεγάλη τάξη των Φιλελλήνων, όπως ανήκουν πολυάριθμοι επιστήμονες οι οποίοι μελετούν, ερευνούν την Ελλάδα και την Ελληνική Ιστορία στα πανεπιστημιακά και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, και πολλοί άλλοι πολίτες του κόσμου.
Ο Στέφανος Μίλλερ επέλεξε και έγινε Έλληνας. Απέκτησε ελληνική ταυτότητα. Εδώ βρήκε τις ρίζες του, εδώ ανακάλυψε την καταγωγή του.
Εδώ διέπιστωσε ότι ανήκει στην κατηγορία του hommo Universalis, του Οικουμενικού Έλληνα, του φορέα της αλήθειας και της γνώσης.
Τιμή μοναδική για τους Έλληνες.
Τιμή μεγάλη για την Ελλάδα.
Στέφανε, σε ευχαριστούμε πολύ που μας δείχνεις το τρόπο που πρέπει να φερόμαστε.
Στέφανε, σε ευχαριστούμε πολύ που μας κάνεις την τιμή να προχωρήσουμε μαζί.

Αγαπητέ Στέφανε,

Έρρωσο



Με εκτίμηση,
Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
της Ν. Α. Κορινθίας

3 Χρόνια μνήμης για τον Γιώργο Δημητριάδη

3 ΧΡΟΝΙΑ ΜΝΗΜΗΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ

ΟΜΙΛΙΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΣΙΠΠΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΤΗΣ Ν. Α. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ


Η σημερινή εκδήλωση, ημέρα μνήμης και τιμής στον αείμνηστο Γεώργιο Κυρ. Δημητριάδη (3 ακριβώς χρόνια από την εκδημία του εκ του κόσμου τούτου) έχει διττό χαρακτήρα.
Αφενός θέλει να εξάρει τη συμμετοχή και συμβολή του ιδίου ως πρωτοπόρο άνθρωπο των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας (Μ.Μ.Ε.). Αφετέρου θέλει να δηλώσει ότι ο Γιώργος Δημητριάδης ξεπερνάει τα στενά οικογενειακά όρια και πλαίσια και γίνεται αναφορά και σύμβολο για κάθε ασχολούμενο στα Μ.Μ.Ε.
Ακόμα, στη μνήμη του συγκεντρώνεται η τιμή προς όλους τους απλούς ανθρώπους –οι οποίοι είναι άγνωστοι στο ευρύ κοινό- αλλά με την έμπνευσή τους και την εργασία τους προχωρούν τα πράγματα στο δύσκολο αυτό χώρο.
Θέλω επίσης να συγχαρώ την οικογένεια του εκλιπόντος με την στενή έννοια:
Φωτούλα Δημητριάδη,
Κυριάκο Γεωρ. Δημητριάδη,
Σοφία Δημητριάδη-Θεοφιλόπουλου
αλλά και την ευρύτερη οικογένεια, διότι η απώλεια του συντρόφου και αρχηγού της οικογένειας Γεωργίου είναι για όλους αυτούς χρέος τιμής και μνήμης.
Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα, σήμερα στην φιλόξενη αίθουσα του Ξενοδοχείου ‘Παλλάς’ (Pallas), στο Λουτράκι Κορινθίας, να μου δίνεται το βήμα και η ευκαιρία να πω λίγα λόγια από καρδιάς για τον Γιώργο Δημητριάδη, ένα φίλο του οποίου η απώλεια συνεχώς μας κοστίζει. Έναν άνθρωπο ο οποίος έδωσε τα πάντα, κάθε ικμάδα ζωής για την πρόοδο των Μ.Μ.Ε. Κορινθίας και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς, με ασήμαντα τεχνικά μέσα και ελλιπείς κτιριακές υποδομές.
Ο αείμνηστος Γιώργος Δημητριάδης ήταν ευρύνους οραματιστής με μεγάλη εντιμότητα και ηθική συμπεριφορά. Πάνω από όλα ήταν ένας εραστής των ερτζιανών, αποκλειστικά αφοσιωμένος σε αυτά.
Για τον αείμνηστο Γιώργο Δημητριάδη η σωστή ενημέρωση ήταν υποχρέωσή του και απευθυνόταν σε όλους τους χώρους χωρίς χρώματα και κόμματα. Για αυτό κέρδισε σε μεγάλο βαθμό τον σεβασμό και την εκτίμηση του κοινού, των πολιτών και των πολιτικών.
Ο Γιώργος Δημητριάδης δεν κρατούσε τις γνώσεις για τον ίδιον. Τις παρείχε απλόχερα και εκπαίδευσε πολλούς τεχνικούς από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι σήμερα κατέχουν σημαντικές θέσεις. Συγχρόνως, απέκτησε σταθερούς φίλους με τους οποίους συνδέθηκε μέχρι τέλους με αισθήματα αγάπης, σεβασμού και εμπιστοσύνης.
Εδώ, ας μου επιτραπεί, να αναφέρω τον αείμνηστο Ηλία Ανδρακάκο, Νομάρχη Κορινθίας από το 1989-1991. Αυτός συνέδεσε την παρουσία του ως Νομάρχης με μεγάλα αναπτυξιακά έργα του Νομού μας. Μεταξύ των πολλών, η υδροδότηση της πόλεως Κορίνθου μέσω δικτύου αγωγών που θα μετέφερε το νερό από τη Στυμφαλία στην Κόρινθο. Το έργο αυτό υπήρξε έμπνευση και πρωτοβουλία δική του. Δυστυχώς ακόμη και μετά 20 ολόκληρα χρόνια δεν έχει ολοκληρωθεί.
Η σύντομη διαδρομή της ζωής του έδειξε τις μεγάλες αρετές και τις ικανότητες που είχε. 15χρονος ήταν όταν βοήθησε συστηματικά στην κατασκευή και λειτουργία του πρώτου Ρ/Σ Κορίνθου. Ιδρυτής του σταθμού αυτού ήταν ο πατέρας του, Κυριάκος Δημητριάδης. Ο Ρ/Σ μετά εργασία τριών χρόνων λειτούργησε το 1960 στην Κόρινθο. Κοντά στον Γιώργο ήταν και ο αείμνηστος Γιώργος Ντουραλής, άνδρας της αδελφής του, με την ιδιότητα του τεχνικού του Ρ/Σ. Ο Ρ/Σ παραδόθηκε στην Αστυνομία μετά την 21 Απριλίου 1967, διότι δεν υπάκουε στις διαταγές των κρατούντων.
Ο Γεώργιος Δημητριάδης ήταν ηλεκτρονικός αυτοματισμών. Είχε σπουδάσει στις Τεχνικές Σχολές Κοντοράβδη στην Κόρινθο, μετά στη Σχολή Αεροπορίας και εν συνεχεία στην Ολλανδία, όπου εκπαιδεύτηκε στην τηλεόραση.
Συνεργάσθηκε με φίλους του και δημιούργησαν μαζί τον πρώτο Ραδιοτηλεοπτικό Σταθμό στην Αθήνα με το όνομα Η8. Οι πομποί του σταθμού ήταν έρευνα και τεχνολογία δική του.
Στις 1 Οκτωβρίου 1988 εξέπεμψε ο πρώτος Ρ/Σ Κορίνθου στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου και στη συνέχεια ίδρυσε τον δεύτερο Ρ/Σ της ιδιωτικής Ραδιοφωνίας με το όνομα F1, με έδρα την Κόρινθο.
Εργάσθηκε για 6 μήνες μαζί με πολλούς συνεργάτες χωρίς να δεχθεί καμία διαφήμιση. Το πρόγραμμα ήταν ιδιαίτερα πλούσιο. Οι εκπομπές ποικίλης ύλης άγγιζαν όλα τα κοινωνικά στρώματα με αντίστοιχα ενδιαφέροντα.
Στη συνέχεια το 1989 ίδρυσε τον ιδιωτικό Τηλεοπτικό Σταθμό F.T.V., ο οποίος το 1990 μετεξελίσσεται στο TOP Channel, στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου Κορίνθου. Από τότε μέχρι την εκδημία του στις 15/5/2006 παρέμεινε μάχιμος και συνεχώς μαχόμενος για τις ιδέες του και τα όνειρά του.
Δυστυχώς έφυγε γρήγορα από κοντά μας. Μέχρι όμως τελευταίας πνοής μας δίδασκε αξιοπρέπεια, καρτερία και θάρρος. Ο πρόωρος θάνατός του δεν του έδωσε την ευκαιρία να ολοκληρώσει το σπουδαίο έργο του. Όμως ο σπόρος που έσπειρε και φύτεψε δεν πήγε χαμένος. Η Κορινθία γέμισε με ιδιωτικούς Ρ/Σ και τηλεοπτικούς σταθμούς. Άφησε πίσω του μια ζηλευτή και ενωμένη οικογένεια. Δυο μέλη αυτής είναι οι συνεχιστές του έργου του.
Η Φωτούλα Δημητριάδη, γνωστή σε όλους μας και από την καθημερινή παρουσία της στο TOP Channel. Από εκεί μεταδίδει την ενημέρωση και τη γνώση εκπέμποντας συγχρόνως σεβασμό και αξιοπρέπεια στους ανθρώπους.
Ο Κυριάκος Γεωρ. Δημητριάδης, υιός του εκλιπόντος
είναι άξιος υιός άξιου πατρός
είναι ικανός εγγονός ικανού παππού.
Είναι Ηχολήπτης- Σκηνοθέτης Ηλεκτρονικών μέσων, συνδεδεμένος με την σημερινή και αυριανή τεχνολογία. Είναι και αυτός γεμάτος όνειρα, ελπίδες και ιδέες για το μέλλον της Ιδιωτικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης. Αγωνίζεται και ο ίδιος, όπως έκανε ο πατέρας του, να δημιουργήσει τις απαραίτητες συνθήκες και συμπεριφορές για να εδραιωθεί σε σωστές βάσεις η ιδιωτική Ραδιοτηλεόραση.
Είμαι σίγουρος ότι ο αείμνηστος Γιώργος Δημητριάδης από τη θέση που βρίσκεται στον άλλο κόσμο –μετέχοντας της θείας παρουσίας- αισθάνεται υπερήφανος και δικαιωμένος, καμαρώνει για τους άξιους συνεχιστές του έργου του, για την οικογένειά του και για όλους εμάς τους φίλους του που τον αγαπάμε.