Γιατί οι Ελληνικές και οι Διεθνείς συνθήκες και ο χρόνος επιβάλλουν τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο νέο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας

Προκόπης Παυλόπουλος. Πηγή: sansimera.gr

Δεν μπορεί πλέον η υποψηφιότητα για το αξίωμα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας να μην λαμβάνει υπόψη καθοριστικά τη γενικότερη πολιτική και κοινωνική κατάσταση της πατρίδος μας, συγχρόνως δε και την ευρωπαϊκή και τη διεθνή, οι οποίες τελικά επιβάλλουν τον πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αποτελεί δε μία ισχυρή δοκιμασία για το μίζερο πολιτικό σύστημα εάν μπορεί να απαλλαγεί από τα δεσμά του μικροκομματισμού και πραγματοποιήσει την αναγκαία υπέρβαση.

Ελληνικό περιβάλλον

Οι εποχές που έρχονται διακρίνονται για την αβεβαιότητα, την ανισορροπία, την ανατροπή και την ανακατανομή της υπάρχουσας τάξης ειδικά για τις χώρες στο χώρο της Μεσογείου και πέριξ αυτής.

Νέες δυνάμεις αναδεικνύονται σε κάθε χώρα είτε ως πίεση της κοινωνίας είτε ως αποτελέσματα επιβουλής από ισχυρότερες  χώρες.

Για τη χώρα μας οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, θα καταστούν και υπαρξιακά επικίνδυνες λόγω των συνεχών αστοχιών από τη σημερινή πολιτική ηγεσία που εξασκεί την εξωτερική πολιτική με εσωτερικά και προσωπικά κριτήρια.

Παραμένουμε μία χώρα ηλικιωμένων κατοίκων με τους νέους να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους για καλύτερο μέλλον, με ένα δυσβάσταχτο χρέος και μία πλαστή οικονομία και με ένα τεχνητό και προπαγανδιστικό περιβάλλον στο οποίο αποκρύπτεται η πραγματικότητα.

Ελλάς και Τουρκία

Η Τουρκία έχει δεκαπλάσιο πληθυσμό από εμάς, με μέση ηλικία 31,5 χρόνια, σε αντίθεση με εμάς που είναι 45,5 χρόνια και εφαρμόζει μία ορμητική και επεκτατική αντίληψη και αντίστοιχη Στρατηγική.

Το κλίμα γίνεται συνεχώς αβέβαιο, οι κίνδυνοι περικυκλώνουν την πατρίδα μας που γίνεται ακόμη περισσότερο αδύναμη και από το έλλειμμα εθνικής και κοινωνικής συνοχής. Οι εκβιασμοί και οι απειλές γίνονται καθημερινές και η χώρα εισέρχεται σε περίοδο ιστορικής παρακμής. Την τελευταία 20ετία η Ελλάδα και οι Έλληνες λεηλατήθηκαν από εχθρούς και φίλους. Σε αντίθεση με εμάς η γειτονική και πάντα εχθρική χώρα η Τουρκία ήδη έχει αρχίσει να δημιουργεί την Οθωμανική αυτοκρατορία, με ανατροπές καθεστώτων σε κοντινές και γειτονικές χώρες, όπως στη Λιβύη, στη Συρία, με κατάληψη τμήματος της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και άλλες μέχρις στιγμής φανερές και αφανείς  επεμβάσεις. Και αυτό γίνεται με ένα σταθερό, διαχρονικό σχεδιασμό ανεξάρτητο από την ηγεσία της εποχής, με κύριο στόχο να ενισχύει την επιρροή της και να διεκδικεί και κατοχυρώνει την κυριαρχία της στη Μεσόγειο Θάλασσα και σε Ελληνικά εδάφη εκμεταλλευόμενη τα κενά και τις παραλείψεις των πολιτικών μας.

Οι ναυτικές δυνατότητες της Τουρκίας που συνεχώς αυξάνουν και η κατάκτηση εκ μέρους της στρατηγικής αυτονομίας και επάρκειας ίδιων στρατιωτικών μέσων ορίζουν και καθορίζουν το μέλλον της ως μια περιφερειακή δύναμη που δύναται να επηρεάζει τα πράγματα στη Μεσόγειο, να λαμβάνεται υπόψη και να υπολογίζεται και από την Ε.Ε. και τους συμμάχους του ΝΑΤΟ και από άλλες χώρες.

Διεθνές περιβάλλον

Η εκλογή του νέου Προέδρου των Η.Π.Α. κ. Τραμπ άλλαξε άρδην τις ισορροπίες σε παγκόσμιο επίπεδο. Πολλές κυβερνήσεις με συμπεριφορές ελίτ χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των λαών, άρχισαν ήδη να αποδρομούν. Ομοίως, πολιτικές ελίτ φανερές και αφανείς στυλοβάτες του συστήματος άρχισαν να εξαφανίζονται. Γενικά επέρχεται τεράστια αλλαγή στην άσκηση της εξουσίας, όπως και στα πρόσωπα που την εξασκούν. Στη νέα πραγματικότητα που δημιουργείται άνθρωποι που έχουν ταυτισθεί με τις παραπάνω αντιλήψεις και πρακτικές δεν έχουν μέλλον. Και εάν ακόμη για λόγους σκοπιμότητας επιβληθούν θα παρασύρουν στη πτώση τους και τους προστάτες τους. Το κλίμα που δημιουργείται σε κάθε χώρα είναι πλέον απρόβλεπτο, με αναταράξεις, αντιστροφές, αναδομήσεις των κοινωνικών στρωμάτων, απομακρύνσεις των σάπιων πολιτικών συστημάτων. Το δύσκολο και επικίνδυνο περιβάλλον απαιτεί και επιβάλλει την εξουσία σε ανθρώπους εχέφρονες, με γνώση του Ελληνικού και Διεθνούς χώρου σε ανθρώπους που μπορούν να σταθούν ισοδύναμα και να αγωνιστούν για την πατρίδα τους.

Κριτήρια για την εκλογή προέδρου

Η εκλογή του προέδρου Δημοκρατίας για την χώρα μας ως μία πολιτική πράξη για την ενίσχυση της δημοκρατίας θα αποτελέσει πράξη συμβολισμού και ουσίας.

Πολλά είναι τα κριτήρια, ιδεολογικά και όχι κομματικά, που πρέπει να ισχύουν για να προταθεί ένας  Έλληνας πολίτης και να εκλεγεί πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Για τα σημερινά δεδομένα πρέπει να ισχύσουν τα:

    1) Ο θεσμός του προέδρου απαιτεί συναινέσεις.

    2) Ποιότητα προσώπου  και πολιτικό βάρος.

Ακόμη η κορυφή της πολιτειακής πυραμίδας πρέπει να διαθέτει:

    3) Γνήσια πατριωτική θέση και στάση.

    4) Να ενώνει και να μην χωρίζει τον λαό.

    5) Να εμπνέει τους Έλληνες με το εθνικό όραμα που διαθέτει και να αποτελεί εγγύηση και αναφορά για τους Έλληνες.

    6) Να υπηρετεί το δημόσιο και εθνικό συμφέρον και όχι το κομματικό του κόμματος που τον πρότεινε.

    7) Να υπερασπίζεται το κράτος Δικαίου.

    8) Να καλύπτει ισχυρά τις απαιτήσεις του  αξιώματος  του Προέδρου της Δημοκρατίας.

    9) Να διαθέτει προσωπικό εκτόπισμα και άνεση κινήσεων τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Οι Συγκυρίες Ελληνικές και Διεθνείς και ο χρόνος επιβάλλουν τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο

Τις παραπάνω απαιτήσεις του θεσμού ο κ. Παυλόπουλος τις καλύπτει πλήρως διαθέτοντας ακόμη περισσότερα προσόντα ως ενεργός πολίτης, παρών στις δύσκολες καταστάσεις, μαχόμενος διαρκώς για το Δίκαιο, την κοινωνία Δικαίου και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Η νέα επιλογή του κ. Παυλόπουλου θα αφήσει σημαντικό αποτύπωμα στη χώρα και θα στείλει μήνυμα αγώνων στο εξωτερικό και ιδιαίτερα στη Τουρκία ότι οι Έλληνες έχουν τη δύναμη να αντιστέκονται και θέλουν και μπορούν. Η προηγούμενη λίαν επιτυχημένη θητεία με υψηλή δημοφιλία και σπουδαίο εθνικό ρολό - πριν από την θητεία της κας Σακελλαροπούλου - προσέδωσε ιδιαίτερο κύρος στον θεσμό ακολουθώντας συμπεριφορές και θέσεις των προηγούμενων προέδρων που κάλυψαν πλήρως τον θεσμό. Εξάλλου είναι γνωστές οι θέσεις του για τις διαφορές με την Τουρκία τις οποίες έχει υπηρετήσει και αγωνιστεί για αυτές. Αλλά και ως Ακαδημαϊκός και Καθηγητής, ως κήρυκας αυτών, τις έχει μεταφέρει και γνωστοποιήσει στην κοινωνία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό στο πλαίσιο της εφαρμογής του Διεθνούς Δικαίου.

Με τις γνωριμίες και φιλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που έχει δημιουργήσει μπορεί να ενισχύσει πολύ σημαντικά τη θέση της Ελλάδος και την αποδοχή των θέσεων της. Στο πρόσωπο του κ. Παυλόπουλου ως αρχηγός του κράτους, συνδυάζεται ο πνευματικός άνδρας, Καθηγητής και Ακαδημαϊκός και συγχρόνως ο επιτυχημένος και μάχιμος πολιτικός επί πολλές δεκαετίες, με το κύρος δε που διαθέτει θα ενισχύει την εθνική παρουσία της πατρίδος μας.

Οι δύσκολες συνθήκες που πλέον βιώνουμε συνεχώς επιβάλλουν όλα τα κόμματα:

• Να υπερβούν τις παθογένειες που κατέχουν.
• Να ξεπεράσουν το επίπεδο του τακτικισμού.
• Να απορρίψουν τις ευτελείς σκοπιμότητες των κομμάτων τους.
• Να μην συνεισφέρουν με τις επιλογές τους στη προβληματική λειτουργία των θεσμών.
• Να αρνηθούν την εύκολη λύση του κομματικού προέδρου που είναι πάντοτε μία «τραυματισμένη» επιλογή.
• Να αποφασίσουν εθνικά και όχι περιορισμένα.
• Να προτείνουν και να εγκρίνουν τον κ. Προκόπη Παυλόπουλο ως νέο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ΙΑ' - Ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς "Πιστός εν Χριστώ τω Θεώ βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων"

Εικ.1 Προσωπογραφία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στην Παλαιά Μονή Ταξιαρχών Αιγιαλείας (15ος αιώνας). Πηγή: Υπουργείο Πολιτισμού

Ιδιαίτερα για μας τους Έλληνες αλλά και για τους ορθοδόξους της Βυζαντινής οικουμένης, η θυσιαστική μορφή του τελευταίου αυτοκράτορα του ανατολικού τμήματος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας - Ρωμανίας (Pars Orientis) - και όχι του επινοημένου Βυζάντιου, - έχει ιδιαίτερη σημασία και μέγα συναισθηματικό βάρος. 

Έτσι αποκτά εθνική σημασία και παγκόσμιο ενδιαφέρον η αποκάλυψη της μοναδικής προσωπογραφίας του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου του Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου κατά τις εργασίες συντήρησής στο Καθολικό της Παλαιάς Μονής Ταξιαρχών Αιγιαλείας.

Εικ.2 Υπογραφή του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο χρυσόβουλο του προς τους γιους του Πλήθωνα Γεμιστού. Πηγή: Codex Mutinensis graecus 12, Μόντενα Ιταλίας

Η αρχαιολόγος Δρ. Αναστασία Κουμούση, Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αχαΐας μαζί με την έμπειρη ομάδα συντηρητών-συνεργατών την εντόπισε στο δεύτερο στρώμα τοιχογράφησης, Το εκφραστικό πορτραίτο, η αυθεντική προσωπογραφία, που φέρει αυτοκρατορικά "διάσημα" και κρατά σταυροφόρο σκήπτρο, απεικονίζει τον τελευταίο αυτοκράτορα του Βυζαντίου και αποτελεί (μέχρι σήμερα) τη μοναδική εν ζωή προσωπογραφία του. Εντάσσεται ως δημιουργία της επιτοίχιας  ζωγραφικής στην εποχή των Παλαιολόγων. Δεν έχει διασωθεί στις πηγές κάποια περιγραφή της μορφής του Κωνσταντίνου. Μερικά στοιχεία λαμβάνουμε από τα λίγα νομίσματα, από τις δύο σφραγίδες, από τη βυζαντινή σπάθη που βρίσκεται στην βασιλική οπλοθήκη του Τουρίνου Ιταλίας (Armeria Reale) και από ένα χειρόγραφο, που έχουν διασωθεί. Το τελευταίο περιέχεται στο Χρονικό του Ιωάννου Ζωναρά και ανήκει σε Κώδικα της Biblioteca Estense της Μόντενας Ιταλίας (Codex Mutinensis graecus 122).

Η σοβαρότητα της ωραίας μορφής η μετωπική ευθύτητα, η ακριβής απόδοση των χαρακτηριστικών που αποπνέουν ευγένεια και ηρεμία μας εμπνέει να αναλογισθούμε τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντα που έχουμε ως διάδοχοι και συνεχιστές του.

Εικ.3 Τμήμα από το  χρυσόβουλο του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου προς τους γιους του Πλήθωνα Γεμιστού με την υπογραφή του και τις διορθώσεις του κειμένου. Πηγή: Codex Mutinensis graecus 12, Μόντενα Ιταλίας

Ο τελευταίος Ορθόδοξος Χριστιανός Αυτοκράτορας των Ελλήνων στο πρόσωπο του οποίου συμπυκνώνεται  η τελική  πράξη του τέλους της αυτοκρατορίας   ορίστηκε να αντιμετωπίσει την πλήρη απαξίωση τού κάποτε ένδοξου τίτλου του. Σ' ένα περιβάλλον διχαστικό και αντιφατικό γεμάτο διλήμματα και αντιθέσεις, σε κλίμα εμφύλιας διαμάχης, οφείλει να κινηθεί μεταξύ της φιλοπατρίας που τον διακρίνει, για την διατήρηση των  εδαφικών λειψάνων της πάλαι ποτέ ακμάζουσας αυτοκρατορίας και της ταπείνωσης και υποταγής στους Χριστιανούς της Δύσης. Και με τις πράξεις του δημιουργεί τον αντίστοιχο επίλογο της κραταιής αυτοκρατορίας διάρκειας 1100 χρόνων και έτσι προτιμά τον θάνατο και την απώλεια παρά την ταπεινωτική συνθηκολόγηση με τους Τούρκους.

Το όνομα Παλαιολόγος μας θυμίζει τον μεγαλύτερης διάρκειας αυτοκρατορικό Οίκο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Ήταν το τέταρτο παιδί από εννέα παιδιά του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄ Παλαιολόγου και της Ελένης (Οσίας Υπομονής) Δραγάση, κόρης του ηγεμόνα Κωνσταντίνου Δραγάση.

Εικ.4 Απεικόνιση του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στο χειρόγραφο Mutinensis gr. 122 (foliο 294v) του 15ου αι., που βρίσκεται στην Biblioteca Estense στην Μόντενα. Πηγή: History of John Zonaras, Mutinensis gr.122, f.294r, Biblioteca Estense Universitaria, Modena

Ο Κωνσταντίνος μετά την μετακίνηση του από τη θέση του διοικητού των βυζαντινών κτήσεων στη Μαύρη Θάλασσα ήλθε στην Πελοπόννησο το 1427, μετά από εντολή του αυτοκράτορα Ιωάννου Η' για να αναλάβει την αρχή από τον αδελφό του Θεόδωρο που είχε διατυπώσει την επιθυμία να παραιτηθεί και να αποσυρθεί σε μοναστήρι. Τον Μάρτιο του 1431 είχε γίνει η ανταλλαγή μεταξύ των τριών αδελφών και Δεσποτών Κωνσταντίνου και Θωμά, με τον Κωνσταντίνο να λαμβάνει τα Καλάβρυτα και όλα τα εκεί κάστρα. Ήταν η περιοχή της Μονής των Αγίων Ταξιαρχών στο δικό του διοικητικό τμήμα ως τμήμα του ενιαίου Δεσποτάτου της Πελοποννήσου. Οι Δεσπότες και αδελφοί του Κωνσταντίνου, ο Θωμάς και ο Δημήτριος τελειώνοντας την μεταξύ τους διαμάχη με την επέμβαση του Κωνσταντίνου ενίσχυσαν πολλαπλώς την Μονή προσφέροντας ιερά κειμήλια και σκεύη, κτίζοντας διάφορα κτίρια και παραχωρώντας κτήματα. Ο Κωνσταντίνος ο οποίος είχε αναλάβει Δεσπότης του Μοριά το 1443, μετά τον θάνατο του Ιωάννη Η' στις 31 Οκτωβρίου 1448 στέφθηκε αυτοκράτορας στον Μυστρά στις 6 Ιανουαρίου 1449 και έφθασε στην Κωνσταντινούπολη στις 12 Μαρτίου 1449. Από όλες τις θέσεις που υπηρέτησε έδειξε τις εξαίρετες αρετές που διέθετε «Αξιολογώτατον και πανάρετον Λακεδαιμονίων Άνακτα» χαρακτηρίζεται από τον Κυριακό τον Αγκωνίτη, και «...ανήρ άριστος και συνετός τε και φρόνιμος και σώφρων και ανδρελιος…» αναφέρεται από ένα λαϊκό εκκλησιαστικό οφφικιάλιο της εποχής του. Η αποκάλυψη της προσωπογραφίας μας προσφέρει ιστορικές μαρτυρίες και δημιουργούν ιστορικές αντανακλάσεις που συνδέονται με το περιβάλλον της περιοχής της Πελοποννήσου και γενικότερα της αυτοκρατορίας  και με ιστορικά πρόσωπα.

Εικ.5 Σφραγίδα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου με την επιγραφή KΩNCTANTINOC ΕΝ ΧΩ [ΤΩ ΘΩ ΠΙCTOC] ΑΥΤΟΚΡΑΤΩΡ [ΡΩΜΑΙΩΝ] Ο ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟC. Πηγή: The designs of the seals date to the 15th century, the modern photgraphic sketches are by an unknown creator. - G. E. Tipaldos (1926), "Είχον οι Βυζαντινοί οικόσημα;", Επετηρίς Εταιρείας Βυζαντινών Σπουδών, τόμος Γ', pp. 206–222

Προβληματισμοί

Η τοιχογραφία της ηγεμονικής και ειρηνικής μορφής του Κωνσταντίνου που εκφράζει επί πλέον ως πρόσωπο τη σύγκρουση της πολιτικής θέσης και της χριστιανικής πνευματικής ιδιότητας του, θέτει πολλούς προβληματισμούς για την πατρίδα μας για το παρόν και το μέλλον της. Αναφέρονται δύο από τους πολλούς:

1) Η «συμφωνία» των δύο θεοδώρητων εξουσιών της Πολιτείας και  της Εκκλησίας που ήδη είχε ολοκληρωθεί από τον Ιουστινιανό (ΣΤ Νεαρά)  τον 6ον μ. Χ. αιώνα είχε λύσει πολλά προβλήματα των Χριστιανών αλλά είχε δημιουργήσει και νέα. Πολλές φορές η ταύτιση της Εκκλησίας με την Πολιτεία-κρατική εξουσία δημιούργησε τις συμφύσεις με τις οποίες τα πνευματικά και εκκλησιαστικά πράγματα προσεγγίζονταν με όρους πολιτικής και αντιστρόφως πολιτικές πράξεις κρίνονταν με κριτήρια πνευματικότητας. Έτσι χωρίς να βελτιώνεται η κοσμική εξουσία η Εκκλησία μπλέκονταν σε συμβιβασμούς, πρακτικές και μεθοδεύσεις.

Η Άλωση και τα γεγονότα πριν από αυτή κατά την οποία η οικουμενικότητα της πίστης ως χριστιανική πνευματικότητα  ήλθε σε αντίθεση με την ύπαρξη του κράτους ως πολιτική, στο πρόσωπο του αυτοκράτορα, πρέπει να επιβάλλουν σήμερα τη μεγάλη προσοχή και τη διάκριση στις σχέσεις Εκκλησίας και κοσμικής εξουσίας-κράτους και της αυτοτέλειας των ιστορικών φορέων τους.

Εικ.6 294v: Ανδρόνικος Γ΄, Ιωάννης ΣΤ΄, Ιωάννης Ε΄· Ανδρόνικος Δ΄, Ιωάννης Ζ΄, Μανουήλ Β΄· Ιωάννης Η΄, Κωνσταντίνος ΙΑ΄, Κωνσταντίνος Α΄. Πηγή: History of John Zonaras, Mutinensis gr.122, f.294r, Biblioteca Estense Universitaria, Modena

Στην αρχή της ιστορικής διαδρομής η ίδρυση της Πόλης στις 11 Μαΐου 330 από τον Μ. Κωνσταντίνο, τον πρώτο Χριστιανό αυτοκράτορα της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ως Νέα Ρώμη, βασίστηκε στην συνύπαρξη Πολιτείας-κράτους και Χριστιανικής πίστης. Αυτή η συνύπαρξη της Εξουσίας και της Εκκλησίας στο πλαίσιο της «Συναλληλίας» κράτησε την αυτοκρατορία ζωντανή για 1.100 χρόνια. Τώρα όμως με έναν άλλο Κωνσταντίνο ήλθε η ώρα για το τέλος της ιστορικής διαδρομής, για την διάλυση αυτού του δεσμού για να σώσει ο Βασιλεύς τα κατάλοιπα της Αυτοκρατορίας. Κι έτσι με κόστος την αφομοίωση της Ανατολικής Εκκλησίας από τη Δυτική αναζητούνται συμμαχίες με τη Δύση, οι οποίες θα προσφέρουν πολιτική διέξοδο αλλά και θρησκευτική καταστροφή στον αναγκαίο δρόμο της συνθηκολόγησης με τους Λατίνους.

2) Η μακραίωνη Βυζαντινο-Λατινική αντιπαλότητα, που πολλές φορές έπαιρνε και στρατιωτική μορφή, είχε ως αποτέλεσμα τη  κατάληψη και την απώλεια της Βασιλίδος των Πόλεων από τους Οθωμανούς Τούρκους. Μια ενιαία Χριστιανοσύνη ποτέ δεν θα έφθανε στο σημείο της κατάληψης της πρωτεύουσας της. Με την Άλωση δίνεται ευκαιρία σε όλα τα μέρη της διαιρημένης Χριστιανοσύνης, να αναστοχασθούν, να ξαναβρούν τις κοινές ρίζες, να επιστρέψουν στους κοινούς δρόμους, στη κοινή αποστολή  της Αρχαίας Εκκλησίας. Οι καιροί οι οποίο έρχονται φέρνουν ένα κόσμο γεμάτο με βαρβαρότητα, με φρίκη και χωρίς Χριστό, ως εκ τούτου επιβάλλουν την κατανόηση και προσέγγιση των μερών.

Εικ.7 Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης - 29 Μαΐου 1453. Πηγή: arxon.gr

Συμπέρασμα

Μέσω της μαρτυρικής θυσίας του αυτοκράτορα, στην Πύλη τού Αγίου Ρωμανού, κρατήθηκε για τον λαό μας άσβεστη η λυχνία της πίστης και η ελπίδα της απελευθέρωσης για 400 χρόνια και τον δυνάμωσε να επιβιώσει, να αγωνιστεί, να επαναστατήσει για να δικαιώσει την θυσία του της 29ης Μαΐου τού 1453.  Η ίδια θυσία στέλνει ένα μήνυμα αντίστασης και συγχρόνως αποτελεί μια πνευματική υποθήκη της παρωχημένης πια Αυτοκρατορίας του Βυζαντίου αλλά αλησμόνητης σε εμάς, το οποίο μήνυμα ισχύει διαρκώς και ιδιαίτερα στις μέρες μας όπου ο ίδιος εισβολέας επιβουλεύεται την ύπαρξη της πατρίδας μας με το διαχρονικό εκ μέρους του σχεδιασμό του Παντουρκισμού.

Μας καλεί λοιπόν ο Μαρμαρωμένος βασιλιάς και εθνομάρτυς βασιλιάς, παρά την ηθική κατάπτωση και ανεπάρκεια της πολιτικής εξουσίας της πατρίδος μας και τις φωνές ενδοτισμού και τις ανεξήγητες και απαράδεκτες αντιδράσεις και τον επιδεικνυόμενο «ραγιαδισμό» να σταθούμε στο ύψος της θυσίας και της υποθήκης  του και να δηλώσουμε στους εχθρούς μας αλλά και στους αγνώμονες φίλους μας, ποίοι είμαστε και εάν χρειαστεί θα εκτελέσουμε τις εντολές που κατέλειπε σε εμάς ο «Οσιομάρτυρας» Κωνσταντίνος Παλαιολόγος.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.