Η Γη, μικρά σφαίρα πλανώμενη εις χώρον και χρόνον, ασήμαντος σχεδόν μονάς του απείρου σύμπαντος, είναι εν τούτοις η δική μας και μόνη γη δι ημάς αφού-ακόμη τουλάχιστον- δεν έχουμε άλλην. Έπ' αυτής αναβλέπομεν, κινούμεθα και νοούμεν, ολίγα και επ' ολίγον διάστημα. Έπ αυτής θεμελιούμεν τα μικρά μας έργα και απ' αυτής ενίοτε τα θαυμάζομεν ή τα καταρώμεθα-ακόμη μικρότεροι και ασημαντότεροι ημείς. Δεν γνωρίζομεν εάν και πώς το Σύμπαν υπενθυμίζει εις την Γη την μικρότητα της. Γνωρίζομεν όμως πως η Γη μας υπενθυμίζει την ιδική μας μικρότητα, ελαφρά νεύσις του φλοιού της κατακρυμνίζει αρκετά συχνά ό,τι μετά κόπου ηγείρομεν.
Α.Ρουσόπουλος
Καθηγητής Ε.Μ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου