Τιμή στον ποιητή Ηλία Σιμόπουλο

Έρως πατρώας γης τον εγύμνασε

Το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου στην τελευταία Συνεδρίαση του στις 3/10/2011 τίμησε τον Αρκά ποιητή Ηλία Σιμόπουλο.

Ήταν μία σεμνή και ουσιαστική τελετή όπου αναφέρθηκε το έργο και η προσωπικότητα του, από όλες τις παρατάξεις του Περιφερειακού Συμβουλίου.

Η εισήγηση του Περιφερειάρχη κου Πέτρου Τατούλη, απόσταγμα ευλάβειας εκ μέρους του, ήταν μεστή και συγκροτημένη.

Παρουσιάστηκε η προσωπικότητα του Ποιητού, οι αγώνες του, οι αναζητήσεις του, οι θέσεις του. Η ιδεολογία του ως πράξη και στάση ολόκληρης ζωής.

Τονίστηκε η συνεχής προσπάθεια του ποιητού να υπερασπίζεται τους ανθρώπους, να δημιουργεί για αυτούς και να εμπνέεται από αυτούς. Προβλήθηκε ο ρόλος του Ποιητού-Δημιουργού στη διαμόρφωση της κοινωνίας.

Ανταποδίδοντας ο Ηλίας Σιμόπουλος σε μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, με απόσταγμα Σοφίας αναφέρθηκε στο έργο του και στη ζωή του. Ο λόγος του, συγκερασμός λυρισμού με αντίστοιχη εκφορά, ακούστηκε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Ξετυλίχθηκαν οι σκέψεις του.

Κρίσιμες οι ώρες οι σημερινές για την Ανθρωπότητα. Εκεί που όλα σωριάζονται και γκρεμοί απλώνονται μπροστά μας, εκεί χρειάζονται γέφυρες, για να γεφυρώσουν τους γκρεμούς. Και είναι ο ίδιος ο ποιητής, ξεχωριστός από τους πολλούς, αυτός που φτιάχνει τις γέφυρες για να περάσει η ανθρωπότητα.

Αυτός είναι ο ρόλος του ποιητή. Πάνω στη γη ζει ο ποιητής, σ'αυτήν πατάει. Είναι καθημερινός άνθρωπος, μέσα στην κοινωνία και στα προβλήματα της. Η αδικία τον βαραίνει και τον συγκλονίζει. Κουβαλάει πάνω του και το φορτίο πολλών άλλων. Γεννήθηκε στο Καστανοχώρι Αρκαδίας, κοντά στο Λύκαιο όρος. Η Καθαρότητα της φύσης, η ιερότητα του τόπου, το Ολύμπιο φως, τον μπόλιασαν , του δυνάμωσαν την μνήμη, τον έκαναν ελεύθερο.

Και όπως ήταν ελεύθερος έγινε οικουμενικός. Με χλοϊσμένη τη σκέψη και καρποφόρα την έμπνευση όρμησε στη ζωή, όρμησε στην ποίηση.

Γιατί ζωή και ποίηση θάλλουν αλληλέγγυες και προχωρούν αντάμα. Ανοικτό παράθυρο η ποίηση και μέσα απ'αυτό εισβάλλει η ζωή.

Πολύχρωμα ματσάκια από λέξεις η ποίηση του.

Υπάκουος μαθητής ο ίδιος στη φαντασίωση.

Βαπτίζεται και αναβαπτίζεται στα ρήματα της, τροφοδοτείται από τη χάρη της.

Αλλά και η ζωή του συγκλονιστική, χρωματισμένη, χτυπημένη από τις έντονες ριπές της ιστορίας μας. Καθρέφτης και ζωντανή μαρτυρία αυτής.

Χαράκτηκε ανεξίτηλα από αυτήν, φαίνονται τα ίχνη πάνω του.

Αποτυπώνεται όμως μαζί τους και η εύνοια του χρόνου στο πρόσωπο του.

Έτσι λοιπόν ο ποιητής όπως γράφει “χαίρει για αυτά που τόλμησε, οι πράξεις πού δεν έκανε τον καίνε”. Και ήταν πολλά αυτά που τόλμησε.

Αυτά τα λίγα εξιστορούν τη ζωή ενός μεγάλου Ποιητή, πού σαν εξόριστος στον αιώνα του μας λέει τι βλέπει.

Πού ως αγωνιστής της λευτεριάς δεν ορρωδότησε ποτέ.

Πού έδωσε μάχες, γνώρισε πληγές, φυλακίσεις, βασανισμούς.

Πού χτυπήθηκε και λαβώθηκε από τις αδυναμίες των ανθρώπων.

Μας προσκαλεί όμως, όλους, στην ωραία περιπέτεια της ζωής.

Εμείς θέλουμε να του ευχηθούμε, από καρδιάς να είναι πάντοτε καλά, να δημιουργεί και να εμπνέει.

Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΠΕΛ/ΣΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ