Η έννοια της προστασίας της Γεωργικής Γης Υψηλής Παραγωγικότητας καθιερώθηκε για πρώτη φορά με την § 5 του Άρθρου 1 του Νόμου 1337/83 (ΦΕΚ 83 Α/14-3-1983).
Στη συνέχεια συστάθηκε η εταιρεία «Εταιρεία αξιοποίησης Αγροτικής Γης ΑΕ» με στόχο την διαχείριση της αγροτικής γης όπως προβλεπόταν από τα Άρθρα 46-56 του Ν.2637/98.
Με τους νόμους Ν.2732/99 (Άρθρο 4 § 22α) και Ν.2945/01 (Άρθρο 24 § 37), το Άρθρο 56 του Ν.2637/98 τροποποιήθηκε και αντικαταστάθηκε, περιλαμβάνοντας πιο αυστηρούς περιορισμούς ως προς τη χρήση και διαχείριση της Γεωργικής Γης Υψηλής Παραγωγικότητας. Η χρήση περιελάμβανε μόνο αγροτικές καλλιέργειες, η διαχείριση καθόριζε τον τρόπο μεταβίβασης, κατάτμησης, σύνταξη συμβολαίων αγοραπωλησίας και άλλα.
Έτσι λοιπόν οριζόντια μέτρα, απαγορεύσεις , καθόριζαν την έννοια της Γης Υψηλής Παραγωγικότητας (Γ.Υ.Π.) χωρίς να έχει ορισθεί αυτή.
Στη συνέχεια με τον Ν.3147/2003 (Άρθρο 13 § 11) ανεστάλη ουσιαστικά η εφαρμογή των περιορισμών ως προς τη χρήση και τη διαχείριση της Γεωργικής Γης Υψηλής Παραγωγικότητας που είχαν καθοριστεί με τον Ν.2945/2001, μέχρι τον καθορισμό με Κοινή Υπουργική Απόφαση (Κ.Υ.Α.) των γεωγραφικών ορίων της Γ.Υ.Π. και παράλληλα νομιμοποιήθηκαν τα συμβόλαια αγοραπωλησίας γεωργικών εκτάσεων που είχαν συναφθεί παράνομα μέχρι τη δημοσίευση του νόμου αυτού.
Η αναστολή των περιορισμών ανακλήθηκε έξι μήνες μετά τον Ν.3208/03 (Άρθρο 13 § 11).
Με τον νόμο Ν. 3390/05 (Άρθρο 20 § 23) προσαρτήθηκε διάταξη κατά την οποία δεν συμπεριλαμβάνεται σε Γ.Υ.Π. η γη οποία κείται εκατέρωθεν των αξόνων των εθνικών οδών και σε βάθος μέχρι 600,0 μ.
Με το νόμο Ν.3851/2010 (Άρθρο 9 § 7) αντικαταστάθηκε η περίπτωση α) της § 6 του Άρθρου 56 του Ν.2637/98 όπως ίσχυε και επετράπη η εγκατάσταση σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (Α.Π.Ε.) στη Γη Υψηλής Παραγωγικότητας υπό όρους.
Η τροποποίηση αυτή επιβλήθηκε καθόσον το χωροταξικό των Α.Π.Ε. απέκλειε Φωτοβολταϊκούς Σταθμούς (Φ/Β) σε Γ.Υ.Π. (Κ.Υ.Α.49828/08 Άρθρο 17).
Για να λυθεί το πρόβλημα το οποίο πλέον είναι πολύ περίπλοκο και συνεχώς διογκώνεται, πρέπει να γίνουν:
1. Επιβάλλεται η έκδοση (Κ.Υ.Α.) Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων όπου θα καθορίζονται τα γεωγραφικά όρια της Γεωργικής Γης Υψηλής Παραγωγικότητας.
2. Μέχρις ότου γίνει αυτό, πρέπει να διευκολύνεται η οικονομική και κοινωνική ζωή των πολιτών. Θα πρέπει με εισήγηση των περιφερειών να ρυθμίζονται αμέσως νομοθετικώς κύρια θέματα.
3. Όσον αφορά τα Φ/Β, ο περιορισμός του ποσοστού 1% επί της Γ.Υ.Π., βάσει των στοιχείων του Υπουργείου Ανάπτυξης, επιβάλλεται να ισχύσει. Ήδη έχουν κατατεθεί και υπάρχουν ώριμα επενδυτικά σχέδια τα οποία έχουν ξεκινήσει από το προηγούμενο νομοθετικό πλαίσιο και με την αλλαγή νομοθεσίας έχουν μπλοκαρισθεί.
4. Η γρήγορη σύνταξη των χαρτών της Γης Υψηλής Παραγωγικότητας.
5. Έως ότου γίνει αυτό, να υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις που να επιτρέπουν, με περιορισμούς, την εντός σχεδίου δόμηση.
Δυστυχώς όλα αυτά και άλλα περισσότερα ακόμα, τα οποία λόγω έλλειψης χώρου δεν γράφονται, δεικνύουν την ανικανότητα του ελληνικού κράτους, τα τελευταία χρόνια, να δημιουργήσει ένα σταθερό πλαίσιο νομικού καθεστώτος. Σε αυτό το σταθερό πλαίσιο ο κάθε πολίτης θα ξέρει εκ των προτέρων που θα εγκατασταθεί ο ίδιος, η επιχείρηση του, η δραστηριότητα για να παράγει και να δημιουργήσει.
Παράδειγμα της αδυναμίας και ανικανότητας του κράτους αποτελεί και η έννοια της Γ.Υ.Π. όπου σε ισχύ Νόμος από το 1983 δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι τώρα και είναι άγνωστο πότε θα ολοκληρωθεί.
Η έλλειψη σοβαρότητας εκ μέρους του ελληνικού κράτους και η ανεπάρκεια του πολιτικού συστήματος ,είναι κύριες αιτίες της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.
Απαιτείται, λοιπόν, άλλη αντίληψη, άλλη θεώρηση των πραγμάτων και άλλος τρόπος αντιμετώπισης.
Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου