Η συμμετοχή μου στην παρουσίαση του βιβλίου της κας Σωτηρίας A. Δημοπούλου με τίτλο "ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ - ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΟΥ ΠΙΤΣΑ - ΔΙΑΧΡΟΝΙΕΣ"

«Κι εγώ θέλω με τη σειρά μου να ευχαριστήσω την κα Δημοπούλου για τη δηλωμένη εμπιστοσύνη στο προσωπό μου να παρουσιάσω πτυχές από το βιβλίο της, με τίτλο: "ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ - ΠΙΝΑΚΕΣ ΤΟΥ ΠΙΤΣΑ - ΔΙΑΧΡΟΝΙΕΣ". Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμένα, η οποία γίνεται ακόμη μεγαλύτερη, με τη συμμετοχή της καθηγήτριας Πανεπιστημίου κας Δαλιανούδη και της  αρχαιολόγου προϊσταμένης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας κας Κασίμη που διακονούν το χώρο της Παιδείας και της Αρχαιολογίας αντιστοίχως. Επιπλέον, ζητάω την επιείκεια σας για την τυχόν ανεπαρκή προσέγγιση του θέματος τούτου, που θα οφείλεται καθαρά στην προσωπική αδυναμία και όχι σε αυτή του βιβλίου.

Το βιβλίο-έρευνα, με δέος και μεράκι, πραγματεύεται κυρίως τους τέσσερις χρωματιστούς Πίνακες, μοναδικές φορητές εικόνες της αρχαιότητος, που βρέθηκαν στα Πιτσά Κορινθίας, σε σπήλαιο του όρους Χελιδορέα, σε υψόμετρο περίπου 1.000 μέτρων, αφιερωμένο στις Νύμφες, που είναι γνωστό σήμερα ως Σπηλιά του ‘Σαφτουλή’. Η Δικαιοσύνη του χρόνου, κατά την ανασκαφή του 1934 μαζί με τους πίνακες απεκάλυψε κτερίσματα  που γέμισαν οκτώ κιβώτια αφιερώματα και τα οποία κυρίως εικονίζουν γυναικείες θεότητες, επίτοκες γυναίκες, ειδώλια του Πανός, του Διονύσου και της Δήμητρας. Μέσα από τους πίνακες ζωγραφικής, τα οποία κατά την συγγραφέα είναι φωτεινά παράθυρα, μπορούμε να ατενίσουμε μία ζώσα αρχαία κοινωνία με τις διαχρονικές διαστάσεις της.

Πολλά σύγχρονα θέματα δείχνουν ότι υπάρχει μία αδιάσπαστη συνέχεια ανάμεσα στον αρχαίο και στο νέο πολιτισμό, με εκφράσεις του αρχαίου να έχουν μεταφερθεί στο νέο. Έτσι, πολλά από τα αρχαία προβλήματα ερμηνεύονται από τα γνωστά νεοελληνικά ισχύοντα. Μεταξύ αυτών και η τέχνη.

 Αν δεν ήταν η τέχνη, θα ήταν πολύ δύσκολο να φθάσει σε εμάς αλώβητο το πνεύμα της παράδοσης. Θα μας έμεναν πολλά κενά και άλλα θα είχαν κατανοηθεί ατελώς. Αυτή η τέχνη που αποτυπώνεται στους πίνακες του Σπηλαίου των Πιτσών αναφέρεται στο βιβλίο της συγγραφέως Σωτηρίας Δημοπούλου, σε πυκνή θεματογραφία, έντονη ερευνητική διάθεση και συγκροτημένη δομή. Ξεχώρισμα και διάκριση της συγγραφέως είναι ότι δεν κλείνεται σε μία μελέτη, σ’ ένα βιβλίο. Κινείται πάνω στο ανθισμένο και αιώνιο κάμπο της παράδοσης, με το διπλό νόημα Ελληνισμός & Ορθοδοξία, χρησιμοποιώντας ένα μοναδικό εργαλείο την Αγάπη.

Η Αγάπη είναι ο καλύτερος τρόπος για να κατανοηθεί η Αλήθεια. Και η Αλήθεια είναι γέννα της Ομορφιάς (Αγάπη-Αλήθεια-Ομορφιά μαζί).

Η συγγραφέας μέσα από το πόνημα της, το οποίο αποτελεί κατάθεση ψυχής και Αγάπης στη γενέτειρα γη, μεταφέρεται στο παρελθόν και το οποίο σε σύνδεση με το παρόν δύναται να αποτελεί την απαρχή αναγέννησης του Ελληνικού πνεύματος.

Στο άρτιο βιβλίο με έγχρωμες φωτογραφίες, οι πλούσιες σημειώσεις 204 τον αριθμόν, η μεγάλη βιβλιογραφία από 67 συναφή βιβλία, τα 147 δελφικά παραγγέλματα μας βεβαιώνουν το ανωτέρω.

Βιώνουμε, μέσα από το βιβλίο, την ακριβή επιστημονική γνώση και θεώρηση των αρχών των Ελληνικών θεμάτων. Γνώσεις που αναφέρονται σε αξίες που διαπλάθουν την κοινωνία, που διαπλάθουν τον άνθρωπο ως πλάστη και πλάσμα της κοινωνίας. Γενικά κάθε βιβλίο αποτελεί τον προθάλαμο για το επόμενο.

Έτσι το πόνημα της κας. Δημοπούλου αποτελεί προθάλαμο με πολλά ανοίγματα τα οποία θα αποτελέσουν αφορμή για νέες δημιουργίες, για τη συγγραφή πολλών βιβλίων, ιδιαίτερα στα θέματα της Διαχρονίας σαν έκφραση της πολιτισμικής και γλωσσολογικής αντίληψης της Συνέχειας του τόπου τούτου. Θέματα τα οποία είναι δύσκολα και θα έλεγα και συνάμα επικίνδυνα. Επιβάλλεται να βλέπουμε τα πράγματα στα αληθή μέτρα τους, να οριοθετήσουμε την εθνική αυτοσυνειδησία μας χωρίς υπερβολές και χωρίς εργαλειοποίηση της κληρονομιάς μας, έχοντες υπόψη ότι οι λαοί αντρειώνονται μόνο όταν τιμούν ‘εν αληθεία’ την εθνική τους παράδοση και ζωή.

Σε πολλά θέματα που αναπτύσσονται στο βιβλίο φαίνεται ότι υπάρχει μια αδιάσπαστη ενότητα ανάμεσα στον αρχαίο και στο σημερινό πολιτισμό.

Εκφράσεις του αρχαίου βίου μεταφέρονται στο νέο.

Με τη βοήθεια της ζωγραφικής παράστασης των πινάκων θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πλευρές της καθημερινής ζωής των Ελλήνων και ειδικότερα τα ήθη και τα έθιμα που συνδέονται με τις θρησκευτικές δοξασίες και τις λατρευτικές συνήθειες που έχουν υπερτοπικό χαρακτήρα.

Ας περιορισθούμε σε μερικά από τα θέματα που αναφέρονται στο βιβλίο της κας. Δημοπούλου και ειδικά σε θρησκευτικές δοξασίες και τελετές λατρείας των Αρχαίων Ελλήνων. Μεταξύ των ευρημάτων στα Πιτσά ήταν και τέσσερις αναθηματικοί πίνακες ζωγραφικής της Αρχαϊκής εποχής, του 6ου π.Χ. αιώνα, ένας εκ των οποίων είναι ο καλύτερα διατηρούμενος και ο οποίος απεικονίζει λατρευτική οικογενειακή τελετή, προσφορά- θυσία στις Νύμφες «ανέθηκεν ταις Νύμφες». Η θυσία στους θεούς αποτελούσε θεμελιώδη λατρευτική εκδήλωση της θρησκευτικής ζωής των Ελλήνων, με μεγάλη διάδοση της λατρείας των Nυμφών σε σπήλαια. Στον πίνακα διακρίνεται η πομπή λατρευτών με επίσημη ενδυμασία που πλησιάζουν στον αναμμένο βωμό, που είναι το κέντρο της λατρείας, για τη προσφορά- θυσία ενός αμνού που στη συνέχεια θα ακολουθούσε κρεοφαγία.

Ο 6^ος αιώνας προ Χριστού είναι αιώνας μετασχηματισμού που οδηγεί στον κλασσικό και χρυσό 5^ο αιώνα.

Για την Κορινθία είναι μία ανθηρή και δημιουργική εποχή.

Ήδη οι θεοί έχουν γίνει πιο ανθρώπινοι, σιγά-σιγά αποσύρονται στο βάθος και με την ύπαρξη τους τονίζουν το αδιέξοδο του ανθρώπου. Επί πλέον τέχνη έχει διαγράψει πορεία που έχει καταλήξει στη δημιουργία θεσμών που δημιουργούν κανόνες και πλαίσιο σε κάθε ζωγραφική δημιουργία.

Το δε σπήλαιο ήταν ιερός τόπος,« πάντα πλήρη θεών και δαιμόνων», που θεωρούνταν ότι κατοικούσαν υπερφυσικές δυνάμεις, ουράνιες, χθόνιες ή και ήρωες.

Εκτός από τη θυσία και την υγρή προσφορά έχουμε τις προσευχές και τη μουσική που συμπληρώνουν την τελετουργία του πίνακα. Γενικά η τοπική λατρεία στα σπήλαια αποτελεί μέρος της  ουσίας της Ελληνικής θρησκείας η οποία παρέμεινε ως το τέλος της αρχαιότητος κέντρο της θρησκευτικής ζωής. Συγχρόνως τα σπήλαια αποτελούσαν διαχρονικά ένα ιδιαίτερο περιβάλλον δραστηριοποίησης των κοινωνικών ομάδων.

Η ανάλυση του πίνακα αποτελεί για μάς μία διαδικασία αυτογνωσίας και ένα μηχανισμό παρρησίας καθόσον από αυτόν αντλούμε μορφή, κανόνα τελετουργίας και συμπεριφοράς. Τον πίνακα αυτόν που φωτογραφίζει τον χρόνο, δυνάμεθα να τον θεωρήσουμε ως μία σκηνή της Ελληνικής Διαχρονίας στην οποία μαζί με την γλώσσα θα αναφερθώ.

Δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν, στα Πιτσά βλέπουμε μία πομπή να προχωράει προς το σπήλαιο με τα ίδια δέντρα γύρω από αυτό, με τους ίδιους κήπους, με την ίδια βλάστηση, με τις ίδιες στέρνες και πεζούλες. Και σήμερα εμείς έχουμε την ίδια αίσθηση του φυσικού κόσμου που χαρακτηριστικά μένει και παραμένει αναλλοίωτη από τα χρόνια εκείνα μέχρι τις μέρες μας.

Ελληνικά στοιχεία  βρίσκονται όχι μόνο στα αρχαία γλυπτά, στα αρχαία κείμενα, στα Βυζαντινά έργα και μωσαϊκά, στα βιβλία αλλά βρίσκονται ζωντανά στα ήθη και έθιμα του λαού μας,στη θρησκεία, στους χορούς, στα τραγούδια, στις προλήψεις, στα μοιρολόγια, στα πανηγύρια.

Εκεί όπου ζουν οι Έλληνες, στην πατρίδα αλλά και εκτός αυτής.

Αποτελούν λοιπόν η γλώσσα, η πίστη μας, οι λαϊκοί χοροί και τα τραγούδια τη πεμπτουσία της ιστορίας μας, την οποία κανένας κατακτητής δεν μπόρεσε να αφαιρέσει. Συγχρόνως είναι και παραμένουν οι διαχρονικοί συνδετικοί κρίκοι που δημιουργούν πάντα τη συνέχεια στο Έθνος, στους Έλληνες.

Για τους Έλληνες δεν αγνοούνται βεβαιότητες του παρελθόντος ούτε παύουν να θεωρούνται αυτές ότι δεν είναι κληρονομιά του.

Το ένδοξο παρελθόν με το πέρασμα των αιώνων έχει εισέλθει στη καθημερινότητα των ανθρώπων. Γίνεται όμως προσαρμογή και ανασήμανση των συμβόλων στη νέα χριστιανική πραγματικότητα. Σύμβολα και πρότυπα του παρελθόντος σημαίνονται με νέα σημασία και περιεχόμενα. Ομοιότητες και παραλληλισμοί μας οδηγούν σε επιβιώσεις της αρχαίας λατρείας προσαρμοσμένες στη χριστιανική πραγματικότητα. Εκεί που είχαμε πίνακες ζωγραφικής, τώρα στη νέα πίστη στο Χριστιανισμό έχουμε την Εικόνα τη συμβολική βεβαίωση της παρουσίας του Θεού και των Αγίων ανάμεσα μας.

 Η αιματηρή θυσία αντικαθίσταται με την αναίμακτη.

 Τα μουσικά όργανα αντικαθίσταται με νέα όργανα λιγότερα ηχηρά.

Οι Νύμφες μεταμορφώνονται σε πεντάμορφες νεράιδες, τα αναθήματα σε τάματα, η εγκοίμηση ως θεραπευτική μέθοδος στα Ασκληπιεία δίνει τη θέση της στην ίδια μέθοδο στα προαύλια των ναών των Αγίων Αναργύρων. Αρχαίες πρακτικές όπως ομαδική κατανάλωση ψητών κρεάτων και αντίστοιχες οσμές στα πανηγύρια με αντίστοιχους χορούς παραμένουν σε ισχύ στις μέρες μας.

Τοιχογραφίες με παραστάσεις χορού όπως στο ξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής στο Σοφικό Κορινθίας και μορφές αρχαίων φιλοσόφων στην Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Φιλανθρωπινών στο νησάκι Ιωαννίνων, έχουν ενταχθεί στα εικονογραφικά προγράμματα των εκκλησιών εδώ και αρκετούς αιώνες.

Τα σπήλαια αποτελούν βασικό χωρικό συνδετικό στοιχείο όπου αρχαίοι λατρευτικοί χώροι εξελίσσονται σε Σπηλαιο-Εκκλησίες, σε Μονές, σε Ασκηταριά και σε Αναχωρητήρια.

Γενικά συνυπάρχουν αρχαία λατρευτικά έθιμα σε χριστιανικές εορτές.

Βέβαια στις παραπάνω εκδηλώσεις δεν υπάρχει πλέον θεολογικό περιεχόμενο παραμένει όμως σε ισχύ ο κοινωνικός χαρακτήρας.

Ο πίνακας  φέρει επιγραφές «επί τα λαιά» σε αλφαβητικό σύστημα γραφής και σε Κορινθιακό αλφάβητο που αναφέρονται ονόματα και η καταγωγή του ζωγράφου (Κορίνθιος).

Το Κορινθιακό αλφάβητο ήταν το περισσότερο διαδεδομένο στον Ελλαδικό χώρο στο διάστημα 8-6^ος π.Χ. αιώνες.

Οι επιγραφές είναι σε μεγαλογράμματη γραφή χωρίς κενά διαστήματα ανάμεσα στις λέξεις, χωρίς τόνους και σημεία στίξης.

Με το καράβι της γλώσσας κινήθηκαν οι Έλληνες στους ορίζοντες της Μεσογείου ακολουθώντας το τρίπτυχο Γλώσσα, Ναυτοσύνη, Διασπορά και κάθε φορά η γλώσσα να εξελίσεται, να πλάθεται και να προσαρμόζεται στις καινούργιες απαιτήσεις χωρίς ιστορικά ρήγματα. 

Έτσι η  γλώσσα των Ομηρικών Επών εξελίσσεται στην Ιωνική, στην Αττική Διάλεκτο, στην Κοινή Αλεξανδρινή η οποία καθίσταται η βάση της Βυζαντινής και της γλώσσας των Πατέρων της Εκκλησίας για να καταλήξει στην Νεοελληνική Κοινή και ομιλούμενη σήμερα.

Από τον Όμηρο, τον Ηρόδοτο, τους τραγικούς, στον Ιωάννη τον Δαμασκηνό, στον Ρωμανό τον Μελωδό, στον Διονύσιο Σολωμό και στον Ελύτη.

Από τον Ηράκλειτο, τον Θουκιδίδη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη στον Γεώργιο Γεμιστό ή Πλήθωνα, στον Μιχαήλ Ψελλό και στον Χρυσολωρά.

Από την Επική ποίηση και τη Λυρική, τους ύμνους, τα χορικά, στα βυζαντινά δημώδη, στα κείμενα και τραγούδια γεμάτα ποικιλία και ιδιομορφία  του Διγενή Ακρίτη και στα δημοτικά τραγούδια.

Η γλώσσα-διάλεκτος της κάθε περιόδου αποτελούσε και ήταν μήτρα για την επόμενη στην οποία μετέφερε τον πλούσιο εννοιολογικό οπλισμό της.

Η πιο υψηλή δημιουργία του Ελληνικού λαού είναι η τραγωδία. Από τη λέξη τραγωδία παράγεται η λέξη τραγούδι, σχέση η οποία δεν περιορίζεται μόνο στην προέλευση αλλά επεκτείνεται σε συγκεκριμένους δεσμούς μεταξύ της αρχαίας τραγωδίας και του Δημοτικού τραγουδιού.

Κατά τους Fauriel και Κυριακίδη οι ρίζες του Ελληνικού δημοτικού τραγουδιού βρίσκονται στην ελληνική αρχαιότητα. Η συγκριτική μελέτη κειμένων των Δημοτικών τραγουδιών και των τραγουδιών της Μυκηναϊκής και της Αρχαίας Ελληνικής και της Μεσαιωνικής Ελληνικής δείχνει ότι υπάρχουν σχέσεις και νήματα τα οποία άλλοτε είναι ορατά και άλλοτε εννοούνται και τα οποία συνδέουν τις εποχές. Υπάρχουν συγκεκριμένοι παραδοσιακοί δεσμοί ανάμεσα στην αρχαία τραγωδία και στο Δημοτικό τραγούδι. Οι δεσμοί αυτοί δεν πρέπει να εξετάζονται ως προς τις εξωτερικές ομοιότητες αλλά ως προς την εσωτερική δομή του ποιητικού κειμένου. 

Τα Δημοτικά τραγούδια δεν είναι παράλληλες και ανεξάρτητες δημιουργίες ως προς τα τραγούδια της αρχαιότητας, απεναντίας συνδέουν τη μία εποχή με την άλλη και δίνουν σοβαρά στοιχεία για τη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού στο πλαίσιο ενός είδους συνάφειας.

Το βιβλίο της κας Δημοπούλου, ως δίαυλος με το παρελθόν, αναφέρεται σε ένα κόσμο που ο χαλαστής χρόνος στο περασμά του τον ξεθώριασε. Δεν αφήνει όμως να τον σβήσει και να τον θάψει στο πυθάρι της λησμονιάς. Είναι ο κόσμος του παρελθόντος  που έχει αφήσει ίχνη στο σήμερα τα οποία μας καλεί η συγγραφέας να βρούμε, να περπατήσουμε.  Ούτε το βιβλίο εξυπηρετεί μία απλή και τοπική αρχαιομάθεια αλλά αφορά, ως ερευνητικό, στο άμεσο παρόν και στο μέλλον, στον ίδιο τον εαυτό μας, στην υπόστασή μας ως πρόσωπα και Έθνος.

Να συγχαρούμε και να ευχαριστήσουμε την κα Δημοπούλου

Γιατί μέσα από το βιβλίο αναδύθηκε το παρελθόν, που γίνεται μέσον για να ενταχθεί στο παρόν και να σηματοδοτήσει το μέλλον.

γιατί μέσα από το βιβλίο αφουγκραστήκαμε το καλπασμό των αιώνων

γιατί από το βιβλίο αποκαλύφθηκαν νέα δεδομένα που εγείρουν ερωτήσεις και απαιτούν απαντήσεις.

Να επαινέσουμε και να ευχαριστήσουμε την κα Δημοπούλου

γιατί υποψιαστήκαμε το Απολλώνιο φώς και ιχνηλατήσαμε τη Διονυσιακή μέθεξη

γιατί ανακαλύψαμε το πνευματικό τοπίο του σπηλαίου γεμάτο χρώματα και ήχους

γιατί υποψιαστήκαμε τον ρόλο του σπηλαίου στη δόμηση του κοινωνικού περιβάλοντος

γιατί καταλάβαμε ότι τα χώματα μας είναι συγκοινωνούντα

και αυτά που φαντάζουν ξένα και μακριά κάποια στιγμή γίνονται δικά μας και πολύ κοντά.

Έτσι είναι και τα χώματα των Πιτσών,  τα δικά μας χώματα.

Δεν φτάνουν όμως αυτά τα συμπεράσματα, αυτά πρέπει να γίνουν φωτεινοί σηματοδότες , να μπουν στην καθημερινή ζωή μας, στη βιωτή μας.

Από εμάς εξαρτάται .

Έχουμε τη Γνώση.

Έχουμε τη θέληση;;;

Σας ευχαριστώ πολύ.»

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

28η Οκτωβρίου 1940 - Διαρκές Μάθημα Ελευθερίας

Εορτάζουμε και τιμούμε το Έπος του 1940, τη νίκη των Ελλήνων κατά των Ιταλών επιβουλέων, όχι μόνο με εξωτερικές εκδηλώσεις, αλλά με μία αδιάκοπη ενδόμυχη περισυλλογή. Περισυλλογή που έχει να κάνει με τη σημασία και το μήνυμα του 1940, σε σχέση με το παρελθόν και τη σύγκριση αυτού με το παρόν. Για να μας βοηθάει να μένουμε πάντα σε αυτό που αποτελεί το πρώτο λόγο της ύπαρξης μας, με ισχυρή τη συνείδηση του «Έλληνες εσμέν», όπως έλεγε ο Πλήθων.

Την ιστορία του Έπους τη συνθέτουν δύο στοιχεία, τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο αυτή και το άρωμα της εποχής. Και ενώ είναι εύκολο να αποκαταστήσεις το πρώτο, το δεύτερο είναι πολύ δύσκολο καθόσον χάνεται μαζί με το χρόνο.

Χρέος δικό μας είναι η σύνθεση και των δύο, με σεβασμό στην ιστορίας  μας, στην Ελληνικότητά μας.

Μετά από 84 χρόνια, η Ελλάς βρίσκεται μπροστά στους ίδιους κίνδυνους, οι οποίοι εκπορεύονται σήμερα από την Ανατολή από τη θρασύτατη και ‘βουλιμική’ Τουρκία. Η σύγκριση των δύο εποχών, του Έπους του 1940 και της σημερινής, μας φέρνει θλίψη για τη σημερινή κατάσταση, οργή για το κατάντημα της πατρίδας μας, αγωνία για την έλλειψη αυτοπεποίθησης  των Ελλήνων, επικίνδυνη απελπισία για τους σημερινούς ηγέτες, πολιτικούς και πολιτειακούς σε ένα συνδυασμό της συμφοράς, σύγχυση και αγανάκτηση για την παρακμή της χώρας και για αυτούς που μας κυβέρνησαν με ευθύνη και του λαού, ανησυχία για την ακεραιότητα της χώρας μας.

1) Τότε

Κινδύνευε η Ελλάς, κινδύνευε η ψυχή της Ελλάδας, κινδύνευε ο Λαός, ο οποίος είχε να παλέψει με το φασισμό, με την τρομοκρατία, με την επιβολή της ανεπιθύμητης, της καταστρεπτικής και της απάνθρωπης κοσμοθεωρίας του, για την ίδια την ύπαρξη του.

Τώρα

Κινδυνεύει η Ελλάς, κινδυνεύει η ψυχή της Ελλάδας, κινδυνεύει ο Λαός, ο οποίος παλεύει για την Ελευθερία , για την πατρίδα του, για την ύπαρξη του.

2) Τότε

Στη μάχη όρμησε κάθε Έλληνας, επώνυμος και ανώνυμος, με διαφορετική νοοτροπία, προσανατολισμό και προέλευση, χωρίς ταξικά και οικονομικά κριτήρια.

Τώρα

Ο Έλληνας στέκεται αδρανής, χωρίς δύναμη να αντιδρά, δηλητηριάζεται καθημερινά από την προπαγάνδα για το υπάρχον σύστημα, που έχει γίνει πολιτικό εργαλείο σε βάρος των ιερών εθνικών συμφερόντων και του λαού.

3) Τότε

Ο Ελληνικός Λαός αποφασισμένος και ψυχικά ενωμένος, τροφοδότησε την οικουμένη με περήφανα ιδανικά και μηνύματα νίκης και καταπληκτικά κατορθώματα.

Τώρα

Ο Ελληνικός Λαός μόνος και εξαντλημένος, χωρίς να τον εμψυχώνει και να τον εμπνέει η πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, πρέπει να ενωθεί, να καλλιεργήσει τις αρετές και τα χαρίσματά του, να πολεμήσει τις αδυναμίες του, να ξεπεράσει την ανεπάρκεια και την ιδιοτέλεια του κρατούντος πολιτικού συστήματος, την προπαγάνδα που συστηματικά του χορηγείται  από τα μπουκωμένα και ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε.

4) Τότε

Η Ελλάδα υφίστατο την πίεση της Ιταλίας, μιας μεγάλης δύναμης και μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης οικονομίας, με στόχο να την καταστήσει ο Μουσολίνι, Επαρχία της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπάκουο μέλος της Αυτοκρατορίας των Καισάρων.

Τώρα

Η Ελλάδα υφίσταται την πίεση, τις απειλές, τη βία, την ταπείνωση, την καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, τις παράνομες επιθέσεις μιας επικίνδυνης χώρας, της Τουρκίας, που ευνοείται ευρέως από τη Δύση και ενός ανερμάτιστου ηγέτη, θιασώτη της διεθνούς ανομίας, τον Ερντογάν, για να καταστεί Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

5) Τότε

Η Ελλάδα δεν παραχώρησε τίποτε από αυτά που ζήταγε ο δικτάτορας Μουσολίνι. Αντιθέτως, ο Πρωθυπουργός της χώρας Ιωάννης Μεταξάς, ο Βασιλιάς, η  Εκκλησία,  οι Ένοπλες Δυνάμεις, ο Λαός, με υψηλό ενωτικό φρόνημα είπαν από την πρώτη στιγμή το μεγάλο και ηχηρό ΟΧΙ.  Χάρις στις ένοπλες δυνάμεις, στο λαϊκό φρόνημα και τη μεγάλη προετοιμασία, κερδήθηκε ο άνισος αγώνας απέναντι στις τεθωρακισμένες μεραρχίες.

Τώρα

Η Ελλάδα οφείλει να αγωνιστεί, έστω και πληγωμένη που είναι, έστω και χρεωμένη, με το Δημόσιο Χρέος, σχεδόν στο 180% του ΑΕΠ,  το οποίο φρόντισε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα να το εξασφαλίσει. Οφείλουν να ενωθούν οι Έλληνες, με άδολο πατριωτισμό και φρόνημα, για να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα με αυτά του Έπους.

6) Τότε

‘Αι  ημέτεραι δυνάμεις  αμύνονται του πατρίου εδάφους’.

Ήταν η τελευταία πρόταση του λιτού και πατριωτικού πολεμικού ανακοινωθέντος της 28^ης Οκτωβρίου  1940, το οποίο αποτυπώνει όλο το αγωνιστικό πνεύμα, το ανώτερο φρόνημα, την προσφορά στην πατρίδα, το σεβασμό στους ήρωες και μάρτυρες του Έθνους μας.

Τώρα

Το πάτριο έδαφος αμφισβητείται από αντιφατικές δηλώσεις μελών της κυβέρνησης. Το Αιγαίο έχει γίνει ‘σουρωτήρι’ από τους Τούρκους, οι οποίοι μας εμπαίζουν και η υπάρχουσα πολιτική εξουσία, περί άλλων τυρβάζουσα και με ενδοτική πολιτική αναιρεί την επόμενη ημέρα εκείνα για τα οποία έχει δεσμευτεί την προηγούμενη.

7) Τότε

Όπως γράφει ο κόμης Γκράτσι, πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα, στα απομνημονεύματά του:  ...υπεκλίθη με βαθύτατο σεβασμό προ του υπερηφάνου γέροντος, ο οποίος δεν  εδίστασε ουδέ  επί  στιγμήν να επιλέξει για την πατρίδα του την οδό της θυσίας αντί της ατιμώσεως… και ανεχώρησε.

Τώρα

Διγλωσσία, υποκρισία και σκηνοθεσία από τον κ. Μητσοτάκη, όπου άλλα συμφωνεί εκτός Ελλάδος και άλλα ανακοινώνει εντός, παραποιώντας τα γεγονότα, συνεπικουρούμενος από τα διατεταγμένα Μ.Μ.Ε., που παρουσιάζουν με τρόπο εφησυχαστικό και επιπόλαιο την κατάσταση, τους  αυλικούς και ανασφαλείς καθηγητές και τα Golden Boys της διορισμένης πολιτικής.

8) Τότε 

‘Ουδείς ¨Έλλην καθίσταται πλουσιότερος εκ του πολέμου’

Νόμος με ένα άρθρο που ψηφίστηκε αμέσως στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, στις 28 Οκτωβρίου 1940, από τον Μεταξά και τους υπουργούς.

Τώρα

Η ελληνική πολιτική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια καθορίζεται από αυτούς ‘που μπαίνουν πάμφτωχοι και βγαίνουν πάμπλουτοι’, αποκλείοντας εκ των προτέρων με κάθε τρόπο τους μη ελεγχόμενους και τους πατριώτες.

9) Τότε 

Η Ελλάδα δεν διαπραγματεύτηκε σε τίποτε από αυτά που ζήταγε η Ιταλία η οποία ήταν υπερδύναμη της εποχής της.

Τώρα

Ο κ. Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός της Ελλάδος, διαπραγματεύεται κατά τρόπο κρυφό, μυστικό και προσωπικό για το τι θα παραχωρήσει από την κυριαρχία της χώρας στην Τουρκία.

10) Τότε 

Γενναίος ήταν αυτός που αγωνίστηκε ανιδιοτελώς για την πατρίδα του, για την προάσπιση της κυριαρχίας της, για το «πάτριο έδαφος» και για την προαγωγή των εθνικών δικαίων.

Τώρα

Γενναίος κατά τον κ. Γεραπετρίτη, Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδος, είναι ο υποχωρών, ο ρίπτων την ασπίδα του «ρίψασπις», ο μη αγωνιζόμενος για τα ιστορικά δίκαια της πατρίδος μας έναντι της αναθεωρητικής Τουρκίας, η οποία αλωνίζει στα ελληνικά εδάφη και στις ελληνικές θάλασσες χωρίς αντίδραση.  

Η ιστορία βέβαια δεν αντιγράφεται. Δημιουργείται με νέους όρους, σε νέο περιβάλλον και με νέα πεπρωμένα.

Για μας τα νέα πεπρωμένα είναι τα ίδια με αυτά του Ελληνικού Λαού του 1940. Το νόημα της θυσίας των Ηρώων είναι πάντα επίκαιρο και διαχρονικό. Οφείλουμε να υπακούσουμε στη μοίρα των Γενναίων, να δώσουμε ματωμένα πειστήρια του πάθους μας για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, αναζωπυρώνοντας το εθνικό φρόνημα του Έπους του ’40 και διαγράφοντας οριστικά και αμετάκλητα τα περί «μειοδοσίας» του κ. Γεραπετρίτη.

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α. 

Από το Αιγαίο Πέλαγος στο Turkaegean και σήμερα στη Θάλασσα των Νήσων...

Και μόνο η αλλαγή της ελληνικής ονομασίας του Αιγαίου Πελάγους με τεράστιο ιστορικό φορτίο στην "απρόσωπη" ονομασία "Θάλασσα των Νήσων" της "Γαλάζιας πατρίδας", χωρίς ιστορική συνέχεια ορίζει και καθορίζει τους στόχους που έχουν οι συνομιλητές Τούρκοι του κ. Μητσοτάκη και της παρέας του. 

Κύριος στόχος να σβηστούν οι μνήμες (Damnatio memoriae = καταδίκη της μνήμης) και να επιτευχθεί η αποσύνδεση του Ελληνικού Αιγαίου Πελάγους με την ιστορία μέσω της οποίας πιστοποιείται και βεβαιώνεται διαχρονικά η Ελληνικότητα του. Έχουν πλέον τις εμπειρίες των Εκκλησιών της Αγίας Σοφίας και της Μονής Χώρας που μετατράπηκαν σε τζαμιά, όπως και τη γνώση που προκύπτει  από τη διδασκαλία της Γαλάζιας πατρίδας που διδάσκονται ήδη στα σχολεία τους εφαρμόζοντας ένα εκπαιδευτικό μοντέλο που έχει σαφή προσανατολισμό στην κατάληψη ελληνικού χώρου. Όλοι θα μαθαίνουν πλέον για την αρχαία Τουρκία (!!!) χωρίς να αναφέρεται ο Ελληνισμός των 4000 χρόνων στα σημερινά εδάφη της Τουρκίας.

Εικ.1 Πηγή www.onisilos.gr

Στα ανωτέρω πρέπει να προστεθούν οι συνεχείς προκλήσεις εκ μέρους της Τουρκίας που είναι μεγάλες και καταιγιστικές όπως περισσότερες από 1.500 παραβιάσεις των ελληνικών εθνικών χωρικών υδάτων μέσα στο 2024, ως και τον Αύγουστο και χιλιάδες παράνομες αποβάσεις στα νησιά του Αιγαίου αλλογενούς πληθυσμού από Τούρκους διακινητές.

Τα αποτελέσματα της προσωπικής, της κρυφής και της μυστικής διπλωματίας του Έλληνα Πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη γίνονται σιγά-σιγά γνωστά από τις ανακοινώσεις του Τούρκου Προέδρου κ. Ερντογάν, από τις τουρκικές εφημερίδες για το τι θα συζητηθεί στη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, οι οποίες εφημερίδες δηλώνουν προκλητικά τη χαρά τους για τις επιτυχίες που θα επιτευχθούν για τη χώρα τους και από τις δράσεις και ενέργειες του Έλληνα Πρωθυπουργού που πλέον δεν μπορούν να κρυφτούν.

Από αυτές προκύπτει και είναι πλέον ορατό σε όλους ότι:

1. Η Ελλάδα χάνει εθνική κυριαρχία δια χειρός του κ. Μητσοτάκη και της παρέας του.
2. Η Τουρκία κερδίζει εθνική κυριαρχία δια χειρός του κ. Ερντογάν.

Τούτο φαίνεται από πολλούς τρόπους:

1) Όταν σε επαινούν οι εχθροί σου κάτι δεν κάνεις καλά!

Δεν γίνεται κατανοητό ποιας χώρας τα συμφέροντα υπηρετεί και εξασφαλίζει ο κ. Μητσοτάκης και η ομάδα του. Γεγονός είναι ότι εξασφάλισε και κέρδισε τον έπαινο - ανακοίνωση του Τουρκικού Υπουργείου Άμυνας για τη συμπεριφορά της κυβέρνησης στο θέμα της Κάσου.

Εικ.2 Πηγή www.newsbreak.gr

2) Θαλάσσια πάρκα 

Αφού αδιαφορήσαμε συνειδητά για τη δημιουργία μεγάλου πάρκου στο Αιγαίο μελετάται η δημιουργία μικρών πάρκων μέσα στο πλάτος των χωρικών υδάτων των 6 μιλίων και ο υπόλοιπος χώρος αφήνεται στη διάθεση των Τούρκων. 

3) Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός

Η οδηγία απαιτεί από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπονήσει και υποβάλει τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια στην Επιτροπή: Η Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (21/12/2023) επειδή δεν κατάρτισε ούτε κοινοποίησε τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια. Προτιμά ο κ. Μητσοτάκης, εφαρμόζοντας κρυφές συμφωνίες και με μία επιλήψιμη κυβερνητική απάθεια και μακαριότητα να πληρώνει η Ελλάδα πρόστιμο παρά να δηλώσει την εθνική επικράτεια για να μην κακοκαρδίσει τους Τούρκους που ήδη αλωνίζουν σε όλη την επικράτεια της πατρίδας μας και να δημιουργήσει γκρι ζώνες.

4) Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου - Ελλάδος και Ε.Ε.

Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου - Ελλάδος και Ε.Ε., προσκρούει στην τουρκολιβυκή ΑΟΖ που έχει επιβάλει ο Ερντογάν, όπως φάνηκε στην Κάσο. Η διπλωματική περιθωριοποίηση Μητσοτάκη είναι εντυπωσιακή. Υποχρεώνει την Ελλάδα και την Κύπρο στην πληρωμή λύτρων για έργα στον τόπο μας. Και τελικά το ιταλικό ερευνητικό σκάφος ζήτησε άδεια από την Αττάλεια (Τουρκία) για έρευνα στην Ελληνική ΑΟΖ.

Αδυνατεί να επιβάλει στην Τουρκία ένα έργο ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και το σεβασμό της ελληνικής ΑΟΖ.

Εικ.3 Η Βραχονησίδα Ζουράφα Πηγή www.sophia-ntrekou.gr

5) Διχοτόμηση της Κύπρου και άλλα πολλά

Ο Τούρκος πρόεδρος ανέβηκε στο βήμα του ΟΗΕ και είπε όσα ήθελε να πει, απαίτησε διχοτόμηση της Κύπρου και ζήτησε την αναγνώριση του ψευδοκράτους που αποτελεί προϊόν της παράνομης στρατιωτικής εισβολής και κατοχής. Επανέλαβε τις θέσεις του για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο με κάποιες νέες περίεργες προσθήκες. Ο δε πρωθυπουργός της Ελλάδος ως ηγέτης του μέλλοντος και αφού ζήτησε παγκόσμια διακυβέρνηση, απάντησε, αγγίζοντας τη σφαίρα του υπερβατικού, ότι «το παγκόσμιο συμφέρον διαπερνά το μεμονωμένο συμφέρον των κρατών». Φαίνεται ότι στο νου του κ. Πρωθυπουργού είναι η σκέψη ότι κρίσιμα εθνικά ζητήματα υποτάσσονται και επιλύονται στη βάση όχι του εθνικού συμφέροντος αλλά της διεθνούς τάξης η οποία μπορεί ασφαλώς και να καταστρατηγεί την εθνική κυριαρχία.

6) Στο σπίτι της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη

Κατά την 6η συνάντηση των Μητσοτάκη και Ερντογάν στο σπίτι της Τουρκίας (!!!) στη Νέα Υόρκη στις 20 Σεπτεμβρίου 2024, παρουσιάστηκε η εικόνα μιας ασπόνδυλης χώρας χωρίς εθνικό σχεδιασμό να σύρεται από τις επιδιώξεις του Τούρκου πρωθυπουργού και χωρίς να δίνει απάντηση στα ψεύδη του και έτοιμη για έμπρακτες υποχωρήσεις. Η επίσκεψη του κ. Μητσοτάκη στο  σπίτι της Τουρκίας (!!!) δεν είχε μόνο συμβολική σημασία υπέρ των Τούρκων αλλά και ουσιαστική καθόσον αποτελεί πράξη αποδοχής του πιο ισχυρού και αντικατοπτρίζει την αυξημένη ισχύ της Τουρκίας και τη μειούμενη της Ελλάδος. Είχε προηγηθεί την προηγούμενη ημέρα πάλι στο πολυώροφο σπίτι της Τουρκίας μυστική συνάντηση μεταξύ του Υπουργού Εξωτερικών Γιώργου Γεραπετρίτη και του Τούρκου ομολόγου του Χακάν Φιντάν στο πλαίσιο της κρυφής (δεν είχε ανακοινωθεί) διπλωματίας της κυβέρνησης, που αποδεικνύει τους φόβους για τετελεσμένα στα Ελληνοτουρκικά και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι σε καίρια διμερή ζητήματα.

Εικ.4 Πηγή nealesvou.gr

7) Τζιχάτ Γιαϊτζί - Γαλάζια Πατρίδα

Λίγες ώρες πριν την συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο στη Νέα Υόρκη ο αρχιτέκτονας του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου και της «Γαλάζιας Πατρίδας», ο Τζιχάτ Γιαϊτζί, προέβη σε αδιανόητη προκλητική κίνηση, στήνοντας «νέα Ίμια», στη μικρονησίδα Ζουράφα ανατολικά της Σαμοθράκης. Και δικαιολόγησε  την κίνηση του λέγοντας:

«Για να μη δώσει η σιωπή μας φωνή στους Έλληνες, βρισκόμαστε σήμερα, 22 Σεπτεμβρίου 2024, στην 101η επέτειο της απελευθέρωσης της Ίμβρου από την ελληνική κατοχή, στο νησί Ζουράφα, που είναι ένας βράχος της Ίμβρου!»

Ο κ. Μητσοτάκης και η παρέα του έκανε γκρι την μικρονησίδα για να διεκδικείται εύκολα οποτεδήποτε χρειαστεί από την Τουρκία.

8) Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον τουρισμό και Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων

Το άρθρο 121 παρ. 3 της Σύμβασης για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) περιγράφει ότι «οι βράχοι οι οποίοι δεν μπορούν να συντηρήσουν ανθρώπινη διαβίωση ή δική τους οικονομική ζωή, δεν θα έχουν αποκλειστική οικονομική ζώνη ή υφαλοκρηπίδα».

Το Μαξίμου που θέλει να «ακρωτηριάσει» το Αρχιπέλαγος με το νομοσχέδιο του Υπουργείου Ενεργείας  που ορίζει το Ειδικό Χωροταξικό Σχέδιο για τον τουρισμό, το οποίο ήδη ευρίσκεται σε δημόσια διαβούλευση.

Εικ.5 Πηγή www.newmoney.gr

Αποτελεί μειοδοσία το γεγονός ότι προετοιμάζεται νόμος του ελληνικού Κράτους ο οποίος απαγορεύει την τουριστική ανάπτυξη σε μια ολόκληρη κατηγορία νήσων (Ομάδας ΙΙΙ), μικρονησίδων και βραχονησίδων, καθιστώντας αυτές έτσι «γκρίζες». Τούτο σημαίνει ότι οποτεδήποτε γίνουν διαπραγματεύσεις για οριοθέτηση ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο και εν γένει στο ελληνικό αρχιπέλαγος, θα ευρεθεί η Τουρκία σε πλεονεκτική θέση, καθώς θα υπάρχει ελληνικός νόμος, ο οποίος θα δικαιώνει την απαίτησή της, να μην έχουν τα νησιά δικαίωμα σε ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα. Η Ελλάδα στη δεδομένη στιγμή «τραβιέται» αυτοβούλως, δυτικά, όσο μπορεί «προς τα μέσα» από τα θαλάσσια σύνορα μας με την Τουρκία με δυσμενέστατες συνέπειες στην επήρεια ΑΟΖ που προσφέρουν στην Ελλάδα οι μικρονησίδες της στο Αιγαίο.

Με το ίδιο νομοσχέδιο (!!!) αλλάζει ο ορισμός της βραχονησίδας κατά το άρθρο 121 της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που έχει κυρώσει η Ελληνική Δημοκρατία και θεωρεί πλέον ότι οι βραχονησίδες εξ ορισμού δεν διαθέτουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα!

Εικ.6 Tο Σπίτι της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη. Πηγή www.tanea.gr

9) Τουρκικές Μηχανότρατες στα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα

Η Τουρκία απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα, αλλά ήδη την έχει «κατακτήσει» σε αρκετούς τομείς της οικονομίας. Αναφέρουμε ένα μόνο τομέα που παρουσιάζεται στην πράξη η ακράτητη τουρκική επεκτατικότητα.

Διαρκής προσβολή των ελληνικών εθνικών Χωρικών Υδάτων από τουρκικά ψαροκάικα, από την Αλεξανδρούπολη ως το νότιο Αιγαίο και Καστελόριζο.

Οι Τούρκοι έβαλαν σε εφαρμογή με εντολή Ερντογάν το σχέδιο τους να αλωνίζουν και να κανιβαλίζουν στο Αιγαίο

Οι Τούρκοι ψαράδες υλοποιούν εντολές της Τουρκικής πολιτικής ηγεσίας η οποία αμφισβητεί συλλήβδην το status στο Αιγαίο. 

Έχουμε σχεδόν καθημερινά εισβολή των Τουρκικών Μηχανοτρατών στα Ελληνικά Χωρικά Ύδατα που ψαρεύοντας φθάνουν σε απόσταση 300-400 μέτρα , μια πρακτική που έχει γίνει καθεστώς με ότι αυτό σημαίνει για τα Εθνικά συμφέροντα της χώρας με πολλές παρενέργειες. Διερωτάται κάποιος τι θα συμβεί εάν ένα Ελληνικό ψαράδικο παραβιάσει τα χωρικά ύδατα της Τουρκίας.  Αμέσως θα τον συλλάβουν και θα εξαφανιστεί, το δε καΐκι του θα δημευθεί.

Αυτό είναι το ανοικτό παράθυρο του κ. Γεραπετρίτη, το οποίο ανοίγει για τους Τούρκους. Είναι έτοιμοι να  μπουν από το παράθυρο που ανοίγει η ομάδα του κ.Μητσοτάκη  και να καταπιούν την χώρα.

Μία είναι η απάντηση που πρέπει να  έχουμε πάντοτε στο νου μας και να δίδεται στους Τούρκους αυτή που έγραψε ο Ιωάννης Καποδίστριας και αποτελεί την παντοτινή απάντηση σε κάθε σημερινό θιασώτη εκχώρησης ελληνικών εθνικών δικαιωμάτων στην Τουρκία:

«Το να ελπίζουμε να επαναφέρουμε τους Τούρκους σε ένα σύστημα ανθρώπινης και λογικής συμπεριφοράς μέσω διαπραγματεύσεων σημαίνει προσβολή της εμπειρίας αιώνων και αποκήρυξη της μαρτυρίας της δικής μας εμπειρίας. Είναι μόνον δια της ισχύος των όπλων που μπορούμε, εφόσον υπάρχει χρόνος ακόμη, να φέρουμε ειρήνευση στην Ανατολή…»

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

Η δουλικότητα της εξουσίας ή Η εξουσία της δουλικότητας

 Η δουλικότητα της εξουσίας

ή

Η εξουσία της δουλικότητας

Πηγή: x.com

Και μόνο από αυτές τις δύο φωτογραφίες κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί να καταλάβει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος που υλοποιείται από τον κ. Μητσοτάκη και την ολιγάριθμη παρέα του, προς τα πού κινείται η χώρα και ποιο θα είναι το μέλλον της.

Η πρώτη φωτογραφία δείχνει ένα προσκύνημα του υπουργού των Εξωτερικών κ. Γεραπετρίτη στον κ. Ερντογάν κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα. Από τη στάση του σώματος και τα χέρια βεβαιώνεται ότι δεν είναι μία ευγενική χειρονομία, ένας Tipo di cortesia αλλά κάτι βαθύτερο μία υποταγή, μία αναγνώριση του ισχυρότερου.

Η δεύτερη φωτογραφία δείχνει τον χαιρετισμό ενός Έλληνα στρατηγού στην τουρκική πρεσβεία κατά την ημέρα του εορτασμού των ενόπλων δυνάμεων της Τουρκίας στις 5 Σεπτεμβρίου 2024, λίγες μέρες πριν τις 9 Σεπτεμβρίου, τη  θλιβερή επέτειο της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922. Με την παρουσία του ο στρατηγός τίμησε τις Ένοπλες Δυνάμεις της Τουρκίας, που διεκδικούν ελληνικό έδαφος, που διεκδικούν την Ελλάδα και απαιτούν από την Ελλάδα να την ελέγχουν.

Θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε τα πολλαπλά και τεράστια λάθη που κάνει συνεχώς ο κος Μητσοτάκης και η μικρή ομάδα του, που οδηγούν σε αρνητικές εξελίξεις στα εθνικά θέματα. Εκείνο που είναι πλέον βέβαιο είναι ότι η Ελλάδα μεταλλάσσεται σε μία χώρα με περιορισμένα κυριαρχικά δικαιώματα καθόσον η άσκηση τους εξαρτάται από τη βούληση και τις αντιδράσεις της Τουρκίας, η οποία πλέον ορίζει και καθορίζει τις ελληνικές ενέργειες. Η  άνω άποψη αποδεικνύεται από τα πολλά, πρόσφατα και παλαιότερα γεγονότα.

1) Θαλάσσιο πάρκο

Το σύμπλεγμα των νήσων που ανήκει διοικητικά στον Δήμο Αστυπάλαιας αποτελεί τμήμα του θαλάσσιου πάρκου που θέλει (!!!) να δημιουργήσει η Ελλάδα και το οποίο, εάν πράγματι ήθελε, θα είχε ολοκληρωθεί με πανηγυρικό χαρακτήρα και παγκόσμια αποδοχή στη Σύσκεψη των Ωκεανών «Our Ocean Conference» που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Απρίλιο του 2024 και αποτελούσε ιστορική ευκαιρία για μας. Η Τουρκία θεωρεί την περιοχή του πάρκου αδιευκρίνιστου κυριαρχίας, τις δε νησίδες αμφισβητήσιμης κυριαρχίας - γκρίζα ζώνη - κι εμείς φαίνεται από τις πράξεις μας ότι το αποδεχόμαστε.

2) Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός

Η οδηγία απαιτεί από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπονήσει και υποβάλει τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια στην Επιτροπή: Η Επιτροπή παραπέμπει την ΕΛΛΑΔΑ στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (21/12/2023) επειδή δεν κατάρτισε ούτε κοινοποίησε τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια. Προτιμά ο κ. Μητσοτάκης, εφαρμόζοντας κρυφές συμφωνίες και με μία επιλήψιμη κυβερνητική απάθεια να πληρώνει η Ελλάδα πρόστιμο παρά να δηλώσει την εθνική επικράτεια για να μην κακοκαρδίσει τους Τούρκους που ήδη αλωνίζουν σε όλη την επικράτεια της πατρίδας μας.

3) Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ελλάδος και ΕΕ

Η ηλεκτρική διασύνδεση Κύπρου-Ελλάδος και ΕΕ, προσκρούει στην τουρκολιβυκή ΑΟΖ που έχει επιβάλει ο Ερντογάν, όπως φάνηκε στην Κάσο. Η διπλωματική περιθωριοποίηση Μητσοτάκη είναι εντυπωσιακή.

Αδυνατεί να επιβάλει στην Τουρκία ένα έργο ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος και το σεβασμό της ελληνικής ΑΟΖ.

4) Ενδοτισμός και Υποταγή

Στις μέρες μας, το μικρόβιο του ενδοτισμού και της υποτέλειας,  έχει για τα καλά παρεισφρήσει σε όλες τις ενέργειες του υπουργείου Εξωτερικών. Παράδειγμα, ένα από τα πολλά, αποτελεί  ότι η Τουρκία ανήγγειλε επισήμως, διεθνώς και εγγράφως ότι η βραχονησίδα Ζουράφα βρίσκεται αποκλειστικά και μόνον μέσα στο FIR Κωνσταντινούπολης, εντός του οποίου η Τουρκία έχει αποκλειστικά κυριαρχικά δικαιώματα, δηλαδή η Ζουράφα στο Βόρειο Αιγαίο ανήκει στην τουρκική επικράτεια/κυριαρχία. Αλλά και από άλλες βραχονησίδες και νησίδες απομακρύνονται  οι υπάρχουσες πολυετείς εκμεταλλεύσεις κτηνοτροφίας, οι ενεργειακές εγκαταστάσεις και δεν ανανεώνονται οι ενοικιάσεις των χώρων στους ενδιαφερόμενους, μετατρέποντας τις ελληνικές βραχονησίδες και νησίδες σε γκρίζες ζώνες.

Πηγή: newsbreak.gr

5) Η διεύρυνση της διαφοράς του γεωπολιτικού δυναμικού Ελλάδος - Τουρκίας

Η διαφορά του γεωπολιτικού δυναμικού μεταξύ των δύο χωρών Ελλάδος και Τουρκίας μεγαλώνει εις βάρος της Ελλάδος, η οποία παραμένει απούσα από τις εξελίξεις στις γύρω περιοχές. Η ταύτιση της χώρας με το Ισραήλ την απομακρύνει από τις φιλικές παραδοσιακά αραβικές χώρες. Δημιουργείται σφικτός κλοιός για την Ελλάδα στα Βαλκάνια όπου  η σύγκλιση Αλβανίας - Βόρειας Μακεδονίας - Σερβίας και η αυξανόμενη παρουσία της Τουρκίας δημιουργούν νέα δεδομένα εις βάρος μας.

Η ατολμία του κ. Μητσοτάκη για περαιτέρω σύσφιξη σχέσεων με τη Βόρεια Μακεδονία θα σπρώξει αυτήν τη χώρα στην αγκαλιά της Τουρκίας. Η Τουρκία αποκτά συνεχώς ιδιαίτερο γεωπολιτικό δυναμικό λύοντας εκκρεμότητες με άλλες χώρες για να στραφεί με ιδιαίτερη ένταση στην Ανατολική Μεσόγειο και στις διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος και της Κύπρου.

6) Πολιτικές με τους γείτονες

Παθητική και αντιφατική είναι η στάση της Ελλάδος με τους γείτονες σε πολλά θέματα. Ήρθαμε σε ρήξη με την Σερβία αλλάζοντας τη θέση μας σε κρίσιμη διάσκεψη. Συγκεκριμένα, η κα Μπακογιάννη - Μητσοτάκη, ως εισηγήτρια στα μέλη της Κοινοβουλευτικής Συνδιάσκεψης του Συμβουλίου της Ευρώπης, άλλαξε υπόπτως την εισήγησή της και αφαίρεσε τα προαπαιτούμενα τα οποία απαιτούσε προηγουμένως, κατόπιν τηλεφωνήματος από παράγοντα άλλης χώρας. Έτρεξε ασμένως ο κος Μητσοτάκης να κηρύξει τον πόλεμο στην Ρωσία και να προΐσταται ανοήτως του αντιρωσικού μετώπου, υπακούοντας στα κελεύσματα της ελίτ των Αμερικάνων και της Ευρώπης, για να κερδίσει πόντους για την προσωπική του ανέλιξη. Μεταφέρει οπλισμό και στρατιωτικά μέσα από τα νησιά του Αιγαίου προς την Ουκρανία περιορίζοντας την αμυντική ικανότητα της χώρας. Φαίνεται ότι πλέον δεν δύναται το Μαξίμου να σχεδιάσει μία σωστή και ρεαλιστική πολιτική. Οι πολιτικές για το Κόσοβο - Σερβία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία μέχρι την Αίγυπτο εξελίσσονται δυσμενώς για τη χώρα μας.

Πηγή: newsbreak.gr

7) Ελληνική κοινωνία

Δεν θα πρέπει όμως να αγνοηθεί η κατάσταση της ελληνικής κοινωνίας, η οποία είναι μία κοινωνία σε χέρια ανεπαρκών πολιτικών και ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος, με τα ΜΜΕ να συμμετέχουν και να ορίζουν την διαφθορά και η οποία έχει χάσει τη συνοχή, την αυτοπεποίθηση της και αγνοεί πλέον τις αναφορές της. Εγκυμονεί κινδύνους η κοινωνία αυτή να καταλήξει σε περιφερειακό στοιχείο άλλων πιο εύρωστων κοινωνιών που μετά από ψυχολογική κατάρρευση και στρατηγική διάλυση που θα υποστούμε, θα προσθέσουμε και εμείς ένα κρίκο στη πυκνή αλυσίδα των εθνικών καταστροφών. Κατάρρευση η οποία θα είναι πιο ισχυρή λόγω έλλειψης ενημέρωσης για το που βρισκόμαστε και του υπάρχοντος κλίματος της παραποίησης της αλήθειας και της προπαγάνδας που καλλιεργείται τεχνηέντως από την κυβέρνηση και από τα διατεταγμένα μέσα.

8) Διαπίστωση

Ο Ερντογάν επιβάλει την  πολιτική του σε βάρος μας και οι Μητσοτάκης και Γεραπετρίτης τον διευκολύνουν στην προσέγγισή του με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ και στην προσπόριση κερδών και όπλων για τη χώρα του. Η κυβέρνηση κινείται σε ένα περιβάλλον ένοχης σιωπής χωρίς να ενημερώνει το λαό και τα κόμματα και αποφεύγοντας να δίνει τα πραγματικά περιστατικά των διαφορών με τη Τουρκία ωραιοποιώντας αυτά. Ακόμη, γίνεται πλέον αντιληπτό ότι η στρατηγική της και η πολιτική του κατευνασμού που ακολουθεί μόνο σε υποχωρήσεις οδηγεί.

9) Ο Ερντογάν ρυθμιστής των θεμάτων  του Αιγαίου Πελάγους

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ελληνική διπλωματία βρίσκονται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση με το θέμα της Κάσου, αφού είναι η απόδειξη ανεξήγητης και επαναλαμβανόμενης υποχωρητικότητας.

Με όλους αυτούς τους ενδοτισμούς , την ανεξήγητη υποχωρητικότητα που είναι πλέον η επικρατούσα πολιτική αντίληψη για τον κ. Μητσοτάκη  έχει καταστήσει τον Ερντογάν ρυθμιστή των θεμάτων  του Αιγαίου Πελάγους.

10) Συμπέρασμα

Εκτιμάται ότι η ευθύνη και οι συνέπειες βαραίνουν εξ ολοκλήρου την κυβέρνηση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, η οποία, χωρίς καμία πολιτική νομιμοποίηση παρακάμπτει πάγιες εθνικές θέσεις, δημιουργώντας εχθρικό περιβάλλον για τη χώρα μας με καταστρεπτικά αποτελέσματα τα οποία γίνονται ήδη αντιληπτά και θα γίνουν ορατά σε όλους μετά τη λήξη του πολέμου Ρωσίας - Ουκρανίας.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.