Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

28η Οκτωβρίου 1940 - Διαρκές μάθημα Ελευθερίας

Εορτάζουμε και τιμούμε το Έπος του 1940, τη νίκη των Ελλήνων κατά των Ιταλών επιβουλέων, όχι μόνο με εξωτερικές εκδηλώσεις, αλλά με μία αδιάκοπη ενδόμυχη περισυλλογή. Περισυλλογή που έχει να κάνει με τη σημασία και το μήνυμα του 1940, με τη γνώση του παρελθόντος και τη σύγκριση αυτού με το παρόν. Για να μας βοηθάει να μένουμε πάντα αυτό που αποτελεί το πρώτο λόγο της ύπαρξης μας, με ισχυρή τη συνείδηση του «Έλληνες εσμέν», όπως έλεγε ο Πλήθων.

Την ιστορία του Έπους τη συνθέτουν δύο στοιχεία, τα ιστορικά γεγονότα που έλαβαν χώρα την περίοδο αυτή και το άρωμα της εποχής. Και ενώ είναι εύκολο να αποκαταστήσεις το πρώτο, το δεύτερο είναι πολύ δύσκολο καθόσον χάνεται μαζί με το χρόνο.

Χρέος δικό μας είναι η σύνθεση και των δύο, με σεβασμό στην ιστορίας  μας, στην Ελληνικότητά   μας.

Μετά από 80 χρόνια, η Ελλάς βρίσκεται μπροστά στους ίδιους κίνδυνους, οι οποίοι εκπορεύονται σήμερα από την Ανατολή από τη θρασύτατη και ‘βουλιμική’ Τουρκία. Η σύγκριση των δύο εποχών, του Έπους του 1940 και της σημερινής, μας φέρνει θλίψη για τη σημερινή κατάσταση, οργή για το κατάντημα της πατρίδας μας, αγωνία για την έλλειψη αυτοπεποίθησης  των Ελλήνων, επικίνδυνη απελπισία για τους σημερινούς ηγέτες, πολιτικούς και πολιτειακούς, σε ένα συνδυασμό της συμφοράς, σύγχυση και αγανάκτηση για την παρακμή της χώρας και για αυτούς που μας κυβέρνησαν με ευθύνη και του λαού, ανησυχία για την ύπαρξη της χώρας μας.

1) Τότε

Κινδύνευε η Ελλάς, κινδύνευε η ψυχή της Ελλάδας, κινδύνευε ο Λαός, ο οποίος είχε να παλέψει με το φασισμό, με την τρομοκρατία, με την επιβολή της ανεπιθύμητης, της καταστρεπτικής και της απάνθρωπης κοσμοθεωρίας του, για την ίδια την ύπαρξη του.

Τώρα

Κινδυνεύει η Ελλάς, κινδυνεύει η ψυχή της Ελλάδας, κινδυνεύει ο Λαός, ο οποίος παλεύει για την ελευθερία του, για την πατρίδα του, για την ύπαρξη του.

2) Τότε

Στη μάχη όρμησε κάθε Έλληνας, επώνυμος και ανώνυμος, με διαφορετική νοοτροπία και προέλευση, χωρίς ταξικά και οικονομικά κριτήρια.

Τώρα

Ο Έλληνας στέκεται αδρανής, χωρίς δύναμη να αντιδρά, δηλητηριάζεται καθημερινά από την προπαγάνδα για την πανδημία, που έχει γίνει πολιτικό εργαλείο σε βάρος των ιερών εθνικών συμφερόντων και του λαού.

3) Τότε

Ο Ελληνικός Λαός αποφασισμένος και ψυχικά ενωμένος, τροφοδότησε την οικουμένη με περήφανα ιδανικά και μηνύματα νίκης και καταπληκτικά κατορθώματα.

Τώρα

Ο Ελληνικός Λαός μόνος και εξαντλημένος, χωρίς να τον εμψυχώνει και να τον εμπνέει η πολιτική ηγεσία, πρέπει να ενωθεί, να καλλιεργήσει τις αρετές και τα χαρίσματά του, να πολεμήσει τις αδυναμίες του, να ξεπεράσει την ανεπάρκεια και την ιδιοτέλεια του κρατούντος πολιτικού συστήματος, την προπαγάνδα που συστηματικά του χορηγείται  από τα μπουκωμένα Μ.Μ.Ε

4) Τότε

Η Ελλάδα υφίστατο την πίεση της Ιταλίας, μιας μεγάλης δύναμης και μιας ραγδαία αναπτυσσόμενης οικονομίας, με στόχο να την καταστήσει ο Μουσολίνι Επαρχία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπάκουο μέλος της αυτοκρατορίας των Καισάρων.

Τώρα

Η Ελλάδα υφίσταται την πίεση, τις απειλές, τη βία, την ταπείνωση, την καταπάτηση των κυριαρχικών της δικαιωμάτων, τις παράνομες επιθέσεις μιας επικίνδυνης χώρας, της Τουρκίας, που ευνοείται ευρέως από τη Δύση και ενός ανερμάτιστου ηγέτη, θιασώτη της διεθνούς ανομίας, τον Ερντογάν, για να καταστεί Επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

5) Τότε

Η Ελλάδα δεν παραχώρησε τίποτε από αυτά που ζήταγε ο δικτάτορας Μουσολίνι. Αντιθέτως, ο Πρωθυπουργός της χώρας Ιωάννης Μεταξάς, ο Βασιλιάς, η  Εκκλησία,  οι Ένοπλες Δυνάμεις, ο Λαός, με υψηλό ενωτικό φρόνημα είπαν από την πρώτη στιγμή το μεγάλο και ηχηρό ΟΧΙ.  Χάρις στις ένοπλες δυνάμεις, στο λαϊκό φρόνημα και τη μεγάλη προετοιμασία, κερδήθηκε ο άνισος αγώνας απέναντι στις τεθωρακισμένες μεραρχίες.

Τώρα

Η Ελλάδα οφείλει να αγωνιστεί, έστω και πληγωμένη που είναι, έστω και χρεωμένη, με το Δημόσιο Χρέος, περισσότερο από το 216% του ΑΕΠ,  το οποίο φρόντισε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα να το εξασφαλίσει. Οφείλουν να ενωθούν οι Έλληνες, με άδολο πατριωτισμό και φρόνημα, για να έχουμε τα ίδια αποτελέσματα με αυτά του Έπους.

6) Tότε

Αι  ημέτεραι δυνάμεις  αμύνονται του πατρίου εδάφους’.

Ήταν η τελευταία πρόταση του λιτού και πατριωτικού πολεμικού ανακοινωθέντος της 28ης Οκτωβρίου  1940, το οποίο αποτυπώνει όλο το αγωνιστικό πνεύμα, το ανώτερο φρόνημα, την προσφορά στην πατρίδα, το σεβασμό στους ήρωες και μάρτυρες του Έθνους μας.

Τώρα

Το πάτριο έδαφος αμφισβητείται από αντιφατικές δηλώσεις μελών της κυβέρνησης. Το Αιγαίο έχει γίνει ‘σουρωτήρι’ από τους Τούρκους, οι οποίοι μας εμπαίζουν και η υπάρχουσα πολιτική εξουσία, περί άλλων τυρβάζουσα, αναιρεί την επόμενη ημέρα εκείνα για τα οποία έχει δεσμευτεί την προηγούμενη.

7) Τότε

Όπως γράφει ο κόμης Γκράτσι, πρέσβης της Ιταλίας στην Ελλάδα, στα απομνημονεύματά του:  ...υπεκλίθη με βαθύτατο σεβασμό προ του υπερηφάνου γέροντος, ο οποίος δεν  εδίστασε ουδέ  επί  στιγμήν να επιλέξει για την πατρίδα του την οδό της θυσίας αντί της ατιμώσεως… και ανεχώρησε.

Τώρα

Διγλωσσία, υποκρισία και σκηνοθεσία από τον κ. Μητσοτάκη, όπου άλλα συμφωνεί εκτός Ελλάδος και άλλα ανακοινώνει εντός, παραποιώντας τα γεγονότα, συνεπικουρούμενος από τα διατεταγμένα Μ.Μ.Ε., που παρουσιάζουν με τρόπο εφησυχαστικό και επιπόλαιο την κατάσταση, τους  αυλικούς και ανασφαλείς καθηγητές και τα Golden Boys της διορισμένης πολιτικής.

8) Τότε 

‘Ουδείς ¨Έλλην καθίσταται πλουσιότερος εκ του πολέμου’

Νόμος με ένα άρθρο που ψηφίστηκε αμέσως από τον Μεταξά και τους υπουργούς, στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο, στις 28 Οκτωβρίου 1940.

Τώρα

Η ελληνική πολιτική πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια καθορίζεται από αυτούς ‘που μπαίνουν πάμφτωχοι και βγαίνουν πάμπλουτοι’, αποκλείοντας με κάθε τρόπο τους μη ελεγχόμενους και τους πατριώτες.

Η ιστορία βέβαια δεν αντιγράφεται. Δημιουργείται με νέους όρους, σε νέο περιβάλλον και με νέα πεπρωμένα.

Για μας τα νέα πεπρωμένα είναι τα ίδια με αυτά του Ελληνικού Λαού του 1940. Το νόημα της θυσίας των Ηρώων είναι πάντα επίκαιρο και διαχρονικό. Οφείλουμε να υπακούσουμε στη μοίρα των Γενναίων, να δώσουμε ματωμένα πειστήρια του πάθους μας για Ελευθερία και Ανεξαρτησία, αναζωπυρώνοντας το εθνικό φρόνημα του Έπους του ’40.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

 








 

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2020

Ρωμαϊκή Έπαυλη Λουτρακίου

Αφνειός ήταν η πόλη της Κορίνθου σε όλες τις περιόδους της μακρόχρονης ιστορίας της, στην Αρχαϊκή, Κλασική, Ελληνιστική, Ρωμαϊκή, Πρωτοβυζαντινή.

Αυτό είναι το συμπέρασμα της μελέτης των πολλών ανασκαφών που πραγματοποιούνται στην περιοχή της Κορίνθου και στην Κορινθία γενικότερα. Μεταξύ αυτών, ξεχωριστή θέση κατέχει η ανασκαφή της Ρωμαϊκής Έπαυλης στη θέση «Κατουνίστρα» Ισθμού του Δήμου Λουτρακίου - Περαχώρας - Αγίων Θεοδώρων. Ένα μοναδικό κτηριακό συγκρότημα, στο οποίο οι συνεχείς συστηματικές ανασκαφές των τελευταίων 9 χρόνων, μαζί με τα πλούσια ευρήματα και κατάλοιπα,  ορίζουν το ιστορικό, κοινωνικό και οικονομικό  πλαίσιο της περιοχής. Το πολυτελές συγκρότημα με θέα στον Κορινθιακό και Σαρωνικό κόλπο χρονολογείται στον 2ο αιώνα μ.Χ. και αποτελείται από την έπαυλη επιφανείας περίπου 1.700,00 μ2 , λουτρό επιφανείας περίπου 500,00 μ2 και ανοικτή αυλή επιφανείας, μέχρι την περσινή ανασκαφή, 2.500,00 μ2. Φαίνεται ότι το συγκρότημα σταδιακά περιορίστηκε και τελικά εγκαταλείφθηκε στο τέλος του 6ου ή στις αρχές του 7ου αιώνα μ.Χ. ακολουθώντας το γενικό πτωτικό κλίμα.

Η έπαυλη αποτελείται από 30 δωμάτια που ορίζουν δύο διαμερίσματα 13 δωματίων, εκατέρωθεν ενός μεγάλου χώρου, διαστάσεων 15,00 x 12,00 μ., ο οποίος έφερε ημικυκλική αψίδα στη βορεινή πλευρά, που πιθανώς ήταν αίθουσα υποδοχής ή τραπεζαρία (triclinium). Ο χώρος στη νότια πλευρά του ήταν σε επαφή με επιμήκη ορθογώνιο προθάλαμο.

Από τα διασωθέντα σκαλοπάτια λίθινης κλίμακας προκύπτει ότι η έπαυλη έφερε όροφο άγνωστης επιφανείας. Βορειοανατολικά της έπαυλης, σε απόσταση περίπου 10,00 μ., αποκαλύφθηκε τμήμα μεγάλου λουτρού από 13 ορθογώνιους κυρίους χώρους και 3 βοηθητικούς (praefurnia) διατεταγμένους σε δύο επιμήκεις άξονες με προσανατολισμό Β-Ν.

Νότια του κεντρικού πυρήνα της έπαυλης και σε χαμηλότερο επίπεδο αποκαλύφθηκε μεγάλη περιτοιχισμένη αυλή του συγκροτήματος, της οποίας η βόρεια πλευρά έχει μήκος 60,00 μ. όσο το πλάτος του κεντρικού κτηρίου. Η αυλή επικοινωνούσε με το κεντρικό πυρήνα της έπαυλης μέσω δύο επιβλητικών κλιμακοστάσιων. Η ανατολική πλευρά της αυλής έχει αποκαλυφθεί σε μήκος 40 περίπου μέτρων, είναι όμως ορατή η συνέχεια της.

Η αυλή δίνει μια σοβαρή ένδειξη για τη χρήση ως ανοικτή εμπορική αγορά. Εξασφαλίζει η αυλή τη μεταμόρφωση του υπάρχοντος χώρου σε νέες χρήσεις, όπως παρατηρείται και σε άλλες ρωμαϊκές επαρχίες, όπου ιδιοκτήτες μεγάλων εκτάσεων γης διατηρούσαν εμπορικές αγορές στις ιδιοκτησίες τους. Χαρακτηριστική είναι η σχετική αναφορά του Ιερού Χρυσοστόμου P 60.147  «…Και  αγοράς μεν και  βαλανεία  ποιούσιν οι πολλοί .. » και ο πάπυρος από την Οξύρυγχο με στοιχεία  P. Oxy 1000 /ca. 572 «του γεουχικού μακελλαρίου».

Το συγκρότημα κατά τη διάρκεια της χρήσης του υπέστη πολλές μετασκευές και τροποποιήσεις, τμήμα αυτού εγκαταλείφθηκε όπως δείχνουν ταφές νηπίων σε αυτές. Τα επιμέρους μέρη του συγκροτήματος, μεγάλων επιφανειών, έπαυλη, λουτρό, αυλή δείχνουν ότι πιθανώς να άνηκε σε αξιωματούχο της Κορίνθου.

Εξάλλου, κατά τον αρχαιολόγο  D.G. ROMANO, το γενικό πολεοδομικό σχέδιο της ρωμαϊκής Κορίνθου δεν περιορίστηκε στην πόλη και πέριξ αυτής, αλλά επεκτάθηκε και στην περιοχή του Ισθμού, καταλήγοντας στις ακτές του Σαρωνικού και Κορινθιακού κόλπου. Έτσι μετά την ίδρυση της Κορίνθου από τους Ρωμαίους ως Colonia Laus Iulia Corinthiensis, το 44 π.Χ. πραγματοποιήθηκε κατάτμηση της εκτός των τειχών περιοχής σε τμήματα - αγρούς  συγκεκριμένης έκτασης και στη συνέχεια διανομή (centuriation) αυτών στους ενδιαφερόμενους. Η διάθεση οικοπέδων μέσα στην πόλη και αγρών εκτός αυτής ήταν ένα από τα πολλά κίνητρα που χορηγήθησαν στους νέους κατοίκους της Κορίνθου για να εγκατασταθούν σε αυτή.

Η συστηματική αυτή ανασκαφή, η οποία επί σειρά ετών χρηματοδοτήθηκε, όπως και όλες οι άλλες, από την Περιφέρεια Πελοποννήσου δια του πρ. Περιφερειάρχη κ. Πέτρου Τατούλη, στο πλαίσιο της  πρωτοποριακά σχεδιασμένης αρχαιολογικής και πολιτισμικής αναμόρφωσης της  Περιφέρειας  από τον ίδιο και την παράταξη της Νέας Πελοποννήσου, συνεχίζεται και σήμερα. Δεν αποκαλύπτεται μόνο μια μεγάλη κτηριακή εγκατάσταση, αλλά ένα σύμμεικτο και σημαντικό έργο στο οποίο αποτυπώνεται ο σχεδιασμός, η τεχνογνωσία της κατασκευής, η τεχνολογία των υλικών, οι ικανότητες των ανθρώπων,  η χρηστική σκοπιμότητα του έργου και η μεταμόρφωση του χώρου στο χρόνο.

Ακόμα αποκαλύπτει την ιστορία του Ισθμού και του Λουτρακίου ως «Θέρμες», πιστοποιώντας τη συνεχή ύπαρξη του Λουτρακίου από παλιότερες εποχές, με συνεχή εφαρμογή του «Θερμαλισμού». Αποδεικνύεται ότι η περιοχή του Ισθμού ήταν πάντοτε ο ζωτικός χώρος της Κορίνθου, που προσπόριζε διαρκώς έσοδα στην πόλη, προσαρμοζόμενος στις απαιτήσεις και δυνατότητες της εκάστοτε  εποχής. Και μετά την κατάργηση των Ισθμιακών αγώνων, την Πρωτοβυζαντινή περίοδο, η περιοχή του Ισθμού διακρινόταν για τη μεγάλη οικοδόμηση βασιλικών και κτηρίων.

Το όλο έργο ανασκάπτεται από τη σπουδαία ομάδα των αρχαιολόγων, με επικεφαλή την κα. Ζωή Ασλαματζίδου και τους συνεργάτες της κ. Κώστα Τζιαμπάση και κ. Σωτήρη Ραφτόπουλο και με  μία έμπειρη ομάδα εργαζομένων. Η παρουσία του ρέκτη αρχαιοφύλακα κ. Σωτήρη Πρωτόπαπα του Συλλόγου των φίλων του Μουσείου Περαχώρας και του προέδρου του  πολιτιστικού Συλόγου «Φλοίσβος»  κ. Μεταξά είναι καθημερινή και επιλύουν τα πρακτικά προβλήματα της ανασκαφής, η οποία σημειωτέον έχει αγκαλιασθεί με θέρμη απ’όλους τους κατοίκους της περιοχής πολλοί εκ των οποίων συμμετέχουν εθελοντικά. Ο Δήμος Λουτρακίου-Περαχώρας-Αγίων Θεοδώρων, πέρα από τη μεγάλη βοήθεια που προσφέρει συνεχώς, πρέπει να «υιοθετήσει» την περιοχή της ανασκαφής, να την αναδείξει μέσω ενός στρατηγικού σχεδιασμού «master plan», για να γίνει ανοικτός επισκέψιμος χώρος, συνδεδεμένος με τους υπάρχοντες, τοπόσημο και ιδιαίτερο σήμα μεταξύ των πολλών πλεονεκτημάτων που διαθέτει το Λουτράκι.             

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.








 

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2020

«Μακάριοι οι νέοι, ότι αυτοί κληρονομήσουσι το Δημόσιο Χρέος» Herbert Hoover

Σύμφωνα με τις επίσημες προβλέψεις του Υπουργείου Οικονομικών, οι οποίες αποτυπώνονται στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του 2021, το Δημόσιο Χρέος  της Κεντρικής Διοίκησης θα εκτιναχθεί στο 216% του ΑΕΠ ενώ παραμένει πάνω από το 200% και το 2021.

Ένα ιστορικό αρνητικό ρεκόρ που οφείλεται στην μείωση του ΑΕΠ, στην αύξηση των υψηλών ελλειμμάτων, στη Δημοσιονομική πολιτική που δημιουργούν τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας, τις αυθαίρετες και ανεξέλεγκτες δαπάνες, τις σπάταλες δράσεις που με ευκολία κρύβονται στα μέτρα κατά της πανδημίας. Το Χρέος της κεντρικής διοίκησης σύμφωνα με το προσχέδιο του προϋπολογισμού θα διαμορφωθεί στα 369 δις. ευρώ έναντι του 356 δις  ευρώ ή 189,9% του ΑΕΠ το 2019 και 103% του ΑΕΠ το 1998 ενώ υπήρχε πρόβλεψη από την Τρόικα ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ για την Ελλάδα το 2020 στο 130% του ΑΕΠ. Διαιρώντας το ποσό αυτό με τον πληθυσμό της χώρας προκύπτει το μερίδιο κάθε ατόμου στο Δημόσιο Χρέος περίπου 35.000 €. Η σύγκριση των αριθμών είναι άκρως απογοητευτική και αποτυπώνεται για το 2020 και στην επίσημη ύφεση 8,2% και στο πρωτογενές έλλειμμα 6,32%. Το συνολικό Χρέος του ιδιωτικού τομέα -ιδιώτες και επιχειρήσεις- ανέρχεται σε 234 δις ευρώ με τις επιχειρήσεις να καταλαμβάνουν τα 2/3 και τους ιδιώτες το 1/3 αυτού. Οι πολιτικές ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος δημιούργησαν ένα ψεύτικο ευδαιμονισμό στην κοινωνία με κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος και αποδυνάμωση των στρατηγικών τομέων του κράτους μαζί και την εθνική άμυνα την οποία κατέστησε περιορισμένη,  μερικώς άοπλη, χωρίς τεχνολογία και πολεμική βιομηχανία.

Αν δεν αλλάξουν ριζικά οι αντιλήψεις μας, ο τρόπος αντιμετώπισης της πανδημίας που ως πολιτικό εργαλείο εξασφαλίζει την κόπωση και παράλυση του λαού, οι νόμοι που διέπουν τις δημόσιες δαπάνες και τη φορολογία, οι απόκρυφες δαπάνες, το Χρέος θα εκτιναχθεί πολύ σύντομα στα ύψη και θα ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Οι οικονομικές συνέπειες που δημιουργεί η πανδημία δεν αρκεί να αντιμετωπίζονται μόνο με δημοσιονομικές πολιτικές αλλά με τολμηρές αποφάσεις και καθαρές δράσεις, με τη σωστή χρήση των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, με τη μαζική τόνωση της ζήτησης και κατανάλωσης και με τις επενδύσεις με ιδιαίτερη παρουσία στη Δημόσια Υγεία και Εκπαίδευση.

Ακόμα η διαχείριση και η αντιμετώπιση του Χρέους πρέπει να λαμβάνει υπ’όψιν τους δύο κρίσιμους παράγοντες, των οποίων η ένταση γίνεται μεγαλύτερη κάθε χρόνο. Αυτή είναι η αύξηση του προσδόκιμου ζωής και η υπογεννητικότητα. Σε ελάχιστες δεκαετίες οι ηλικιωμένοι στην πατρίδα μας θα αποτελούν το μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού, ο οποίος θα παραμείνει κολλημένος στις 10.000.000. έναντι των 85.000.000 της Τουρκίας. Οι επιβαλλόμενες πολιτικές δεν πρέπει να αποφασίζονται από μια κλειστή, ατελή, κομματική διαδικασία αλλά να βασίζονται στην ειλικρίνεια, σε αληθινά στοιχεία, με αντοχή στο χρόνο, με στρατηγικό σχεδιασμό και να εξασφαλίζουν πρωτίστως την κοινωνική Συνοχή.

Από την άλλη μεριά η αντιμετώπιση του Χρέους πρέπει να λάβει υπ’ όψιν το κλίμα που καλλιεργείται μέσα στη χώρα και εκτός αυτής. Ζούμε τους τελευταίους μήνες καθημερινά με μια επεκτατική και επιθετική Τουρκία που επιδιώκει παρανόμως με κάθε μέσο να επεκταθεί σε ελληνικά εδάφη, σε ελληνικές θάλασσες και αντί ελληνικής αποτρεπτικής απάντησης, διαμορφώνεται στο εσωτερικό, σε πλαίσιο φόβου και υποχωριτικότητος, μια εικονική πραγματικότητα, χωρίς ενημέρωση, με ψεύτικες ειδήσεις από τα μπουκωμένα ΜΜΕ, χωρίς καμία αντίδραση από την κυβέρνηση. Ο δε Πρωθυπουργός κινείται μακαρίως, με όρους εσωτερικής πολιτικής, με ελαφριές και αφελείς συμπεριφορές, σε μια συνεχή ενδοτικότητα και σε κλίμα  ηττοπάθειας και μυστικισμού, προσπαθώντας να κερδίσει χρόνο έναντι υψηλού τιμήματος.

Το Δημόσιο Χρέος της χώρας μας επηρρεάζει το ρόλο μας στην παγκόσμια οικονομία και μειώνει τη συμμετοχή και τη φερεγγυότητα στις διεθνείς υποθέσεις, πραγματικότητα η οποία αποκαλύπτεται με τον χειρότερο τρόπο για την πατρίδα μας και αξιοποιείται υπέρμετρα από την Τουρκία. Οι λάθος χειρισμοί από τη δικιά μας μεριά, οφείλονται και από την παραπλανητική αίσθηση που καλλιεργείται στη χώρα μας, ότι η οικονομία της Τουρκίας βρίσκεται στα πρόθυρα κατάρρευσης. Ορισμένα στοιχεία βεβαιώνουν το αντίθετο.

Το ΑΕΠ της Τουρκίας ανέρχεται ετησίως σε 771 δις δολάρια, το Χρέος της Τουρκίας τον Ιούνιο του 2020 ανερχόταν στα 233 δις δολάρια, το οποίο αποτελείται επί μέρους από α)το Δημόσιο Χρέος, β)το Χρέος της Κεντρικής Τράπεζας και γ)το Χρέος ιδιωτικών νοικοκυριών.

Από τα 233 δις δολάρια χρέος, μόνο τα 96 δις δολάρια είναι το εξωτερικό Χρέος  το οποίο είναι μικρότερο από το15% του  ΑΕΠ, τα υπόλοιπα 137 είναι εσωτερικό το οποίο πρέπει να εξοφληθεί σε τουρκικές λίρες. Η συμμετοχή του τουρισμού στο ΑΕΠ  ανέρχεται στο12%. Χρέος  που είναι ελάχιστο ως ποσοστό του ΑΕΠ το οποίο δίνει τη δυνατότητα στη Τουρκία για εύκολο δανεισμό από τις διεθνείς κερδοσκοπικές χρηματαγορές. Αυτά τα οικονομικά μεγέθη δίνουν έναν υπέρμετρο αέρα στον Ερντογάν με στόχο να καταστεί η Τουρκία περιφερειακή υπερδύναμη με ηγεμονική θέση στη Μεσόγειο με μνήμες και συγγένειες από το αυτοκρατορικό παρελθόν και κυρίαρχη στο στρατιωτικό, πολιτικό και οικονομικό τομέα. Για την αντιμετώπιση όλων αυτών απαιτείται ριζική ανατροπή του κλίματος που διακρίνεται για την αφέλεια και την παθητική αυτοσυντήρηση από την μεριά μας, την λάθος εκτίμηση των κινήσεων της Τουρκίας, κινητοποιώντας όλες τις υγιείς δυνάμεις του τόπου και αυτές τις οποίες η απληστία του κ.Μητσοτάκη για εξουσία και το πολιτικό ανάστημά του τις απομάκρυνε από τον ενεργό ρόλο.

Η παρούσα κυβέρνηση με το συνολικό ασθενές πολιτικό προσωπικό που διαθέτει είναι ανήμπορη και δεν θέλει να διαχειρισθεί και να λύσει το σύνθετο πρόβλημα του χρέους και της επιθετικότητας της Τουρκίας που αποτελούν πλέον συνεχώς παρόντα εθνικά προβλήματα για την ύπαρξη της πατρίδας μας και τα οποία απαιτούν πατριωτισμό, εθνική εγρήγορση, συναίνεση, κοινές πολιτικές και τη συμμετοχή δυνατής πολιτικής και ελεύθερης στρατιωτικής ηγεσίας και των πολιτών και κυρίως την αξιοποίηση του υψηλού φρονήματος των ενόπλων δυνάμεων.

Δεν αντιμετωπίζονται τα εθνικά θέματα, -γιατί και το Δημόσιο χρέος είναι εθνικό θέμα- με κινήσεις τακτικής με στόχο μόνο το εσωτερικό της χώρας με μυωπικές και κοντόφθαλμες και προσωπικές πολιτικές από ανθρώπους που δεν έχουν κατανοήσει τη σημερινή κατάσταση της πατρίδας μας στο κατώφλι πολέμου και ζουν και συμπεριφέρονται ως πολίτες της -προς καταστροφή- Σύβαρις. Η αντίληψη του "ζήσε τώρα, πληρώνεις αργότερα (live now, pay later)" πρέπει τελείως να εξοριστεί από τη χώρα μας.

Κινδυνεύουμε, επί των ημερών του Κυρ. Μητσοτάκη, ως κοινωνία και πολιτικό σύστημα να επιβάλουμε άκριτα στους νέους μας να γίνουν κληρονόμοι και του Δημοσίου χρέους και της ‘Ακρωτηριασμένης’ και ‘Κουτσουρεμένης’ Ελλάδος. Με κύρια ευθύνη την ανευθυνότητα και ανεπάρκεια των κυβερνώντων πολιτικών προσώπων και τον ευδαιμονισμό των πολιτών με στενές και υστερόβουλες συμπεριφορές των σημερινών γενεών έναντι των μελλοντικών. Με σημερινές πολιτικές ηγεσίες που δεν δημιουργούν συνθήκες για την ακεραιότητα της χώρας και την αποτροπή της δορυφοροποίησης και την επίλυση του προβλήματος, αλλά το μεταθέτουν στις επόμενες γενεές, για τις οποίες εξασφαλίζουν ένα ιδιαίτερα επαχθές και περιορισμένο γεωγραφικά, ιστορικά και οικονομικά περιβάλλον.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.