Ενός προσκυνήματος μύρια έπονται

Διαβάζοντας  προσεκτικά τη συνέντευξη του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος κου Γεραπετρίτη στο Forum των Δελφών «Delphi Economic Forum IX» (Δελφοί, 12.04.2024) προβληματίζεται ο αναγνώστης για τον τρόπο του κ. Υπουργού που διαχειρίζεται τα κρίσιμα εθνικά θέματα της χώρας.

Ειδικά για τα ελληνοτουρκικά ανέφερε:

«Βασικό οι εντάσεις να μην προκαλούν κρίσεις».

Ο ίδιος έκανε ειδική μνεία στην ανάγκη αποσυμπίεσης των εντάσεων: «Καταλαβαίνουμε το πόσο σημαντικό είναι να μπορούμε να καταλαγιάζουμε τις εντάσεις. Το πρώτο πράγμα που είπα όταν ανέλαβα το υπουργείο είναι πως τις εντάσεις δεν τις αποφεύγεις, αλλά το βασικό για εντάσεις υπήρξαν πολλές το τελευταίο δεκάμηνο. Όμως, η διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια ήταν πως αυτές οι εντάσεις αποσυμπιέστηκαν λόγω της γρήγορης διαχείρισης στο υψηλότερο επίπεδο. Αντί να έχουμε μια διαχείριση να κλιμακώνει την ένταση ώστε αυτή να φτάσει στο σημείο να μην αποσυμπιέζεται, γίνεται η διαχείριση από πάνω προς τα κάτω έτσι ώστε να υπάρχει πιο γρήγορη αποσυμπίεση. Είναι σημαντικό να έχουμε έναν άμεσο δίαυλο επικοινωνίας» τόνισε.

Δηλαδή κάθε φορά που θέλει να πετύχει κάτι η Τουρκία  θα δημιουργεί μία ένταση και με το σκεπτικό του κου Γεραπετρίτη  για να μην γίνει κρίση, θα επιλύεται και σίγουρα εις βάρος της Ελλαδος. Και μάλιστα η αποσυμπίεση  θα γίνεται πολύ γρήγορα μια και η διαχείριση θα γίνεται από πάνω προς τα κάτω, γιατί υπάρχει κίνδυνος να ξεφύγει κάτι χωρίς να ενημερώνεται κανείς. Έτσι τα τελευταία χρόνια η Τουρκία συνεχώς κερδίζει γιατί εμείς αποφεύγουμε τις κρίσεις και υποχωρούμε προτού δημιουργηθούν. Μέχρι και η προστασία των χελωνών στο Αιγαίο Πέλαγος από τη μεριά μας, χαρακτηρίστηκε υβριδικό μέσο και κατά την αφελή λογική του κου Γεραπετρίτη δεν προσιδιάζει στην ελληνική εξωτερική πολιτική και ως εκ τούτου δεν προχώρησε στη λήψη γεωπολιτικών οφελών για να μη γίνει κρίση με την Τουρκία που αντέδρασε. Έτσι παρουσιάστηκε το θέμα  μέσα από μία γλυκιά τοποθέτηση του Ελληνικού ΥΠΕΞ.

Ο κος Υπουργός αποτελεί ένα ανοικτό βιβλίο για τους Τούρκους και είναι προβλέψιμος στις ενέργειες του. Γίνεται αντιληπτή και δεδομένη η συμπεριφορά του, η οποία δυστυχώς καταντάει δόγμα, «η αποσυμπίεση των Εντάσεων» για το σημερινό Υπουργείο Εξωτερικών και την κυβέρνηση.

1η Υποταγή

Η ιστορική ευκαιρία που δόθηκε κατά την Διάσκεψη των Ωκεανών «Our Ocean Conference» (OOC-9), στην Αθήνα στις 16-17 Απριλίου 2024 χάθηκε λόγω της αποφυγής εντάσεων με τους Τούρκους.

Η Ελλάδα θα οριζόταν περιβαλλοντική υπεύθυνος για τα νησιά του Αιγαίου. Ομοίως, η Διάσκεψη των Ωκεανών θα ανεγνώριζε τα νησιά του Αιγαίου και τα νησιά του Σολομώντος - ένα  κράτος που βρίσκεται στον νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, κοντά στην Αυστραλία - ως Αρχιπέλαγος με υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Για να γίνει αυτό έπρεπε η Κυβέρνηση να έχει το νομικό σχεδιασμό να παρουσιάσει αυτά τα πάρκα ως ευρωπαϊκά πάρκα Natura με τη δημοσίευση των χαρτών στην επίσημη Εφημερίδα των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, ενέργειες που δεν είχαν γίνει.

Να σημειωθεί ότι η χώρα μας δεν έχει καν ολοκληρώσει τη διαδικασία έκδοσης Προεδρικών Διαταγμάτων για τις περιοχές Natura 2000, με αποτέλεσμα  την καταδίκη μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Αντί αυτού ανήγγειλε ο κος Πρωθυπουργός τη δημιουργία δύο θαλασσίων πάρκων στο Αιγαίο και στο Ιόνιο πέλαγος, στο πλαίσιο μιας «γλυκιάς τοποθέτησης», για την ιστορική ευκαιρία που χάθηκε εφαρμόζοντας το «Δόγμα των μη Εντάσεων» με την Τουρκία η οποία αμφισβητεί την εθνική μας κυριαρχία και την εκμετάλλευση των νησιών του Αιγαίου από τους ιδιοκτήτες του. Ελλοχεύει βέβαια ο κίνδυνος η εξαγγελία να ανήκει σε αυτά που λέγονται και δεν γίνονται ή εάν γίνει θα είναι καρικατούρα αυτού που μπορούσαμε να έχουμε πετύχει με τη Διάσκεψη.

2η Υποταγή

Θαλάσσιος χωροταξικός σχεδιασμός

Το κάτωθι κείμενο αποτελεί τμήμα του Δελτίου Τύπου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στις 23 Δεκεμβρίου του 2023.

«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να παραπέμψει την Ελλάδα [INFR(2021)2226] στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή δεν διασφάλισε την ορθή εφαρμογή της οδηγίας (ΕΕ) 2014/89 σχετικά με τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.

Η οδηγία απαιτεί από τα παράκτια κράτη μέλη της ΕΕ να καταρτίσουν θαλάσσια χωροταξικά σχέδια το αργότερο έως τις 31 Μαρτίου 2021 και να κοινοποιήσουν τα εν λόγω σχέδια στην Επιτροπή και στα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη εντός τριών μηνών από τη δημοσίευσή τους. Ωστόσο, η Ελλάδα δεν έχει ακόμη εκπονήσει και υποβάλει τα θαλάσσια χωροταξικά της σχέδια στην Επιτροπή.

Ως εκ τούτου, μετά την προειδοποιητική επιστολή που εστάλη τον Δεκέμβριο του 2021 και την αιτιολογημένη γνώμη τον Απρίλιο του 2023, η Επιτροπή παραπέμπει την Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

Η χώρα μας είχε όλο το χρόνο για να καταρτίσει τα σχέδια και τη μελέτη για τον Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό. Εξάλλου της δόθηκε σχεδόν δύο ετών παράταση. Τελικά δεν κατατέθηκε τίποτε από τις υποχρεώσεις της.  Η έγκριση του Θαλάσσιου Χωροταξικού Σχεδιασμού είναι βασικό πλεονέκτημα για τη χώρα μας, καθόσον ορίζει πλήρως την κυριαρχία μας που είναι αποδεκτή και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δημιουργεί τις συνθήκες για βιώσιμη ανάπτυξη και προστασία του περιβάλλοντος. Αποτελεί κόλαφο και εξευτελισμό η προσφυγή και η καταδίκη της Ελλάδας από το  Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Ήταν επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη να συρθεί η Ελλάδα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να καταβάλλει βαριά πρόστιμα από το να ολοκληρώσει τον  Θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό.

Και τούτο διότι θα έπρεπε να καταθέσει χάρτες για όλη την επικράτεια που θα απεικονίζουν το θαλάσσιο μέτωπο, τα νησιά, τις  νησίδες και τις βραχονησίδες της πατρίδας μας. Κάτι τέτοιο δεν τολμά η Κυβέρνηση να κάνει, να δηλώσει δηλαδή την κυριαρχία της, εφαρμόζοντας «το Δόγμα των μη Εντάσεων», υποχωρώντας στις απαιτήσεις των Τούρκων και να προτιμά να πληρώνει  τα πρόστιμα που αυξάνουν.

3η Υποταγή

Το θέμα του Κοσσόβου όπως το διαχειρίστηκε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη και η κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη ήδη δημιούργησε βαθιές πληγές στις ιστορικές σχέσεις μας με το φιλικό κράτος της Σερβίας, αλλά και έφερε ολέθριες συνέπειες στην Κύπρο και στην ίδια την Ελλάδα στην Θράκη. Να ληφθεί υπόψη ότι το Κόσσοβο έχει παρατηρητές στο Συμβούλιο της Ευρώπης (ΣτΕ) όπως και το ψευδοκράτος. Με την εισήγηση της κας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη δημιουργήθησαν οι κατάλληλες συνθήκες και ορίστηκε ένα προηγούμενο για την ένταξη του αποσχισθέντος ψευδοκράτους του Κοσσόβου στο Συμβούλιο της Ευρώπης και εξασφάλισε  εύκολη πλέον αναγνώριση διεθνώς.

Το προηγούμενο αυτό της κας Μπακογιάννη-Μητσοτάκη και τον δρόμο που άνοιξε, θα  ακολουθήσει και το άλλο ψευδοκράτος, στην Κύπρο, με ότι αυτό συνεπάγεται για την Κυπριακή Δημοκρατία και για την Ελλάδα.

Όσον αφορά την Θράκη εκεί οι Τούρκοι με το Προξενείο και το πιθανό στο μέλλον Πανεπιστήμιο - που τόσο άκριτα προσφέρει τη δυνατότητα ίδρυσης η Κυβέρνηση - θα έχουμε τεράστια προβλήματα που διευκολύνονται από τέτοιες συμπεριφορές της Κυβέρνησης.

Δεν ξεχνάμε τα λόγια της Σερβίδας Μπιλιάνα Πάντιτς προς την κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη στην ΚΣΣΕ: «Θα μείνετε στην ιστορία ως κάποια που με τον πιο βάναυσο τρόπο παραβίασε όλους τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και τις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκε αυτή η οργάνωση. Έχετε αποδείξει ότι σας λείπει η ακεραιότητα, προκαλείτε και είστε υποκρίτρια… Μπορεί να είμαστε μια μικρή χώρα, αλλά σε αντίθεση με εσάς έχουμε ακεραιότητα και ποτέ δεν πρόκειται να παραδοθούμε και να υποκύψουμε». Όπως και την εξοργισμένη κραυγή «Ντροπή σας» του κ. Βούτσιτς προς την κα Μπακογιάννη-Μητσοτάκη.

Και οι τρείς (3) Εντάσεις είναι ισχυρά παραδείγματα που ελήφθησαν από τη σημερινή κυβέρνηση με τυφλή υπακοή και υποταγή στις κελεύσεις των Η.Π.Α. και των χωρών της Ευρώπης. Και το κάνει με τον χειρότερο τρόπο, προδοτικό για τους φίλους, χωρίς να κρατάει κάτι και χωρίς να λαμβάνει υπόψη την εξαπάτηση και την αφιλία - ουδετερότητα των «φίλων μας». Χάνουμε τους φίλους μας και δεν κερδίζουμε τους εχθρούς. Και το πιο τραγικό είναι ότι ταυτίζεται απολύτως με ένα κόσμο που αλλάζει συνεχώς και δεν ανήκει στη πλευρά της ιστορίας που στεκόμαστε εμείς.

Δυστυχώς, πλέον σε αυτή τη χώρα, στην πατρίδα μας κάθε εχέφρων Έλληνας προβληματίζεται εάν αυτή είναι ο τόπος των προγόνων μας, ο τόπος που μας αξίζει κι εάν οι σημερινοί κρατούντες υπηρετούν το λαό και τη χώρα μας.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

Η ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Σ' ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΣΩΠΑΙΝΕΙ

Ακούγοντας την εισήγηση της κας Γιαμπουράνη στην εκδήλωση αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, στο φιλόξενο χώρο της Εταιρείας Κορινθίων συγγραφέων στις 30 Μαρτίου 2024, νιώσαμε αυτό που πολλές φορές μένει ανεξήγητο μέσα μας, ότι ποίηση και ομορφιά υπάρχουν στα πιο κοινά πράγματα της σύγχρονης ζωής. Σε μία πλήρη προσέγγιση η ομιλήτρια στο δύσκολο θέμα της αποστολής της ποίησης σε ένα ταραγμένο κόσμο, "όπου η οντότητα του ατόμου βαίνει προς την ολική της έκλειψη", θα δείξει τις δυνατότητες και τη δύναμη της ποίησης, αρκεί... να μην αμελήσουμε και να απλώσουμε το χέρι να την αγγίξουμε.

Έτσι τονίζεται η μεγάλη σημασία της ποίησης και ο καθοριστικός ρόλος του  ποιητή που κάνει τον άνθρωπο να αποκτά συνείδηση, κάνει τον άνθρωπο να βλέπει και να ακούει εκείνα που δεν θα μπορούσε να δει ποτέ χωρίς την βοήθεια του.

Παρατίθεται ολόκληρη η εισήγηση της κας  Γιαμπουράνη:

«Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω  την  Εταιρεία  Κορινθίων Συγγραφέων και ιδιαίτερα την κα  Δήμητρα Τσεπεντζή, για την πρόσκληση που έλαβα να για να μιλήσω  σε  αυτό  το  ξεχωριστό  αφιέρωμα για την ποίηση. 

Παρ' όλες τις προηγούμενες συμμετοχές μου  σε διάφορες εκδηλώσεις  αναγνώσεων  ποιημάτων  στην περιοχή μας, αισθάνομαι ιδιαίτερη χαρά, καθώς  είναι  η πρώτη  φορά που μιλάω  για  την ποίηση,   στο  νομό  που γεννήθηκα.  Νομίζω,  ότι κάτι   ιδιαίτερο  συμβαίνει  με τα μέρη μας,   κάτι  πιο υπαρξιακό  και   μεταφυσικό,   που  σε  οδηγεί σε έναν  πιο βαθύ στοχασμό, που  δεν  μπορεί να  ειπωθεί εύκολα με λέξεις.    

Εδώ  λοιπόν,  σε   αυτή  την πόλη,  στην  ''Αφνειό Κόρινθο'' που είναι ο κλήρος  του Ήλιου, με προστάτη  τον Απόλλωνα, όπως  μας έλεγε  ο  αείμνηστος συγγραφέας και αγαπημένος  μας  θείος, Νίκος  Αντώνιου, καλούμαι να μιλήσω   για την ιερή  αποστολή  της ποίησης,  σε  ''έναν  κόσμο  που σωπαίνει''.

Ένα πολύ  κρίσιμο  θέμα,  σε μια άκρως μεταβατική  εποχή,   όπου κανένας   δεν ξέρει  που θα οδηγηθεί  το μέλλον της  ανθρωπότητας.

Όταν  αποδέχτηκα  την  πρόταση  της κας Τσεπεντζή να   μιλήσω για την ποίηση, προβληματιζόμουν για τον τίτλο  που   θα έδινα στην ομιλία  μου.   Την  Καθαρά  Δευτέρα  λοιπόν, βρισκόμουν  στο  Πόρτο  Ράφτη, ένα όμορφο μέρος  κοντά  στην  Αθήνα,  όταν εκφράζοντας    δυνατά   αυτόν  τον προβληματισμό  στο  σύζυγό  μου,  λέγοντάς του, ότι  η ποίηση έχει μια  Κοινωνική  Αποστολή  και πρέπει  πάνω σε αυτό να σκεφτώ   και να  δώσω έναν τίτλο,  καθώς  ψιθύρισα  τη φράση ''Η αποστολή της ποίησης σε έναν κόσμο που…''   η μικρή μας  Νεκταριλένα,   μόλις  9 ετών  είπε:   ''Σε ένα  κόσμο δυσοσμίας!''

Η  έκπληξή μου  ήταν  μεγάλη  και βεβαίως τη  ρώτησα,  πώς  σκέφτηκε κάτι τέτοιο…   Και μου απάντησε πολύ φυσικά,  ''μα  μυρίζουν  πολύ  άσχημα  τα σκουπίδια! ''

Και εκεί αναρωτήθηκα:  Αν  οι πράξεις των ανθρώπων  έβγαζαν  μυρωδιά, πώς θα μύριζε   η ατμόσφαιρα; Πώς  φαντάζει  στα μάτια των παιδιών,  άραγε   κόσμος μας;

Είναι  γεγονός  ότι  ζούμε  σε μια εποχή  έκπτωσης  όλων των αξιών.  Ότι βιώνουμε καθημερινά  μια βαθιά  ανθρωπιστική, οικονομική, πολιτική  και πρωτίστως  αξιακή κρίση.  

Ο άνθρωπος αισθάνεται μια απογοήτευση  για την  ανθρώπινη πορεία, θολά  και  αόριστα νιώθει  ότι κάτι δεν πάει καλά,  χωρίς να  αντιλαμβάνεται  πάντα τις πραγματικές  αιτίες, αφού  δεν  μαθαίνει  ποτέ  όλες τις αλήθειες  για  το  τι  συμβαίνει πραγματικά.

Ένας  ταραγμένος  κόσμος  από  παντού.

Πόλεμοι, παιδιά τραυματισμένα χωρίς νερό και φαγητό, τρομοκρατικά  χτυπήματα, μόλυνση του περιβάλλοντος,   αύξηση της νοσηρότητας,  ξαφνικοί θάνατοι,  φτωχοποίηση ακόμα και στις πιο ανεπτυγμένες χώρες της προηγμένης Ευρώπης, στέρηση βασικών αναγκών για μια αξιοπρεπή ζωή, καθημερινή βία, εγκληματικότητα, διαφθορά, παραπλάνηση, ατιμωρησία, συγκάλυψη ολέθριων εγκλημάτων,  διαστρέβλωση της αλήθειας, καταπάτηση θεμελιωδών αρχών της Βιοηθικής, της Δημοκρατίας και της Ανθρώπινης Αξιοπρέπειας , που ο άνθρωπος κατέκτησε με αίμα και αγώνες.

Ο  Ελύτης  ως  αυθεντικός ποιητής  με ενόραση,  που  ήθελε να προλάβει το κακό,   με αφορμή  τη  βράβευσή  του  με το Νόμπελ Λογοτεχνίας   το 1979,  είχε  δηλώσει  τα  εξής:

''Ήδη σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ΄ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου.    Οπότε αναρωτιέται κανείς: Γιατί  παλεύουμε νύχτα μέρα κλεισμένοι στα εργαστήριά μας; Παλεύουμε για ένα τίποτα, που ωστόσο είναι το παν.  Είναι οι δημοκρατικοί θεσμοί, που όλα δείχνουν ότι δεν θα αντέξουν για πολύ. Είναι η ποιότητα, που γι΄ αυτή δεν δίνει κανείς πεντάρα. Είναι η οντότητα του ατόμου, που βαίνει προς την ολική της έκλειψη.''

Σε  αυτόν  λοιπόν  τον ταραγμένο  κόσμο, που  δεν  μπορείς πλέον   εύκολα  να  διακρίνεις τον εχθρό,  ζει  ο σύγχρονος άνθρωπος, μέσα   σε    αφόρητες  υποχρεώσεις  και στους ατέλειωτους φόρους-χαράτσια, που  του  έχουν  επιβληθεί.  Αγκαλιά  με την τεχνολογία,  τείνει να  ζει  όλο και πιο απρόσωπα, καθηλωμένος  σε μια απομόνωση, δικτυωμένος  ωστόσο με όλα, τη φύση, τη μουσική, τη  ζωγραφική,  μέχρι  και  τον έρωτα…  αλλά  όλα  μέσα από μια οθόνη.  Μια  εικονική πραγματικότητα, όπου   δεν  ξέρεις  τι  τελικά  είναι αληθινό και  τι  ψεύτικο!    Η  φυσική παρουσία του άλλου  εξαφανίζεται  σιγά, σιγά,  και  η ουσιαστική  επικοινωνία σχεδόν  κατακρεουργείται.

Σαν  ένα   άλλο  είδος  ''ρομπότ '',  αποκόβεται  σιγά, σιγά   από  την  ψυχική και πνευματική του υπόσταση,  σωπαίνει  για όλα,   χάνοντας  το πραγματικό νόημα της  ζωής και έτσι   δεν συνειδητοποιεί  όπως  θα έπρεπε  την ύπαρξή του,  το θαύμα, που ο ίδιος είναι  μέσα  στο σύμπαν.  ''Τη δωρεά που είμαστε από το Θεό, αλλά πόσο λάθος τη συλλάβαμε''   όπως  μας λέει ο Οδυσσέας Ελύτης. 

Αλλά η ποίηση, που  έχει την ικανότητα  να σε συνδέει  με   το  ανώτερο, το υπερβατικό  και το  ανείπωτο,

Αυτή, η μαγική  ιέρεια της τέχνης,  που βλέπει  πώς    όσο  πιο  βαθιά  πάνε  οι  ρίζες των δέντρων, τόσο  πιο  ψηλά ανεβαίνουν και   αγγίζουν τον  ουρανό,  το τριαντάφυλλο, που ανθίζει  ακόμα και μέσα  στο συρματόπλεγμα,

που συγκινεί και  ευαισθητοποιεί,  που βλέπει πόσο   δίκαια  ο ΗΛΙΟΣ  φωτίζει όλους  τους  ανθρώπους στη  Γη, 

που  ''Είναι  πάντα στο παρόν, στο  πρώτο   κάλεσμα    της  εποχής'',  όπως  μας λέει  ο Ρίτσος,  

που  δεν  σωπαίνει,  δεν πλανεύεται, δεν   συμβιβάζεται, ούτε υποτάσσεται, που   στοχάζεται  βαθιά  και όλα  τα αντιλαμβάνεται. . . 

Έτσι και  τώρα, σε αυτήν την  δύσκολη  εποχή,  όπου τα  μέτωπα είναι πολλά,  και  κινδυνεύει να χαθεί  η  ποιότητα  και  η  πίστη μας  στον άνθρωπο, διώχνει την ομίχλη και φωτίζει το πραγματικό μεγαλείο,  που κρύβεται  μέσα μας.  Επικαλείται την  αγάπη  που  αισθάνεται   για τα ανθρώπινα πλάσματα  και   βροντοφωνάζει  στους  ποιητές,   να μην χαθεί  η  πίστη   τους  στον άνθρωπο!  

Και έτσι ο ποιητής εμπνεόμενος θα γράψει…

Πίστη  στον  Άνθρωπο

Θα επικαλεστώ  την Αγάπη, 

την ώρα  που το φως  ξεχύνεται στον ωκεανό του σύμπαντος 

Εκεί, όπου ο αιθέρας πλάθει  ουράνιες  υπάρξεις,  

θα  αναγεννήσω τη στείρα  μήτρα  να  καρπίσει το όνειρο!  

Την  ώρα ετούτη,  που  η  Άνοιξη μεσουρανεί και  ανθίζει  τον παράδεισο, ανυψώσου  από  το έρεβος του σκότους,

φύγε  από  την ανημποριά σου.    

Κοίτα   εκείνη  την  κάμπια, που  ξέρεις  ότι θα  γίνει πεταλούδα,

Κοίτα  εκείνα  τα  μυρμήγκια, που τα  είπαν  αδύναμα, 

μα ξέρεις, πώς όταν  ενώνονται  υπερπηδούν όλα  τα εμπόδια   

Κοίτα  βαθιά το μεδούλι της ύπαρξής σου, 

Εκεί,  πλάθεται ολόκληρος  στρατός να πολεμήσει τον  εχθρό, ορατό και αόρατο,  για να  σε κρατήσει δυνατό και ολοζώντανο  στη γη

Πίστεψε πώς ό,τι παραμένει ουτοπία   

είναι  γιατί απλώς  δεν το  πίστεψες πολύ!

Και  ενώ  αρκεί  ένα  ποίημα  για να σου  μιλήσει  για  την κρυμμένη   δύναμη του ανθρώπου ,  για μένα  χρειάστηκαν   ατέλειωτες    ώρες  διαβάσματος  και πολύ ξενύχτι, για να  συλλάβω  αυτό το μεγαλείο, όταν  στην  περίοδο   του  κορωνοιού,   μελετούσα  τις δυνατότητες του ανθρώπινου οργανισμού, που έχει την έμφυτη ικανότητα   να επιβιώνει  όρθιος και υγιής  από καταβολής  κόσμου , μέσα από έναν απίστευτο μηχανισμό αυτοΐασης, μέσα  από  μια απίστευτη δύναμη, ένα πραγματικό θαύμα  ασύλληπτης ευφυΐας και σοφίας για  τον  οποίο  δεν μας μίλησε  και δεν μας  δίδαξε ποτέ  κανείς.

Η   ποίηση  όμως, αυτή  η  υπέρτατη  τέχνη του λόγου,    γνωρίζει  καλά   όλα  τα  κρυμμένα  μυστικά του σύμπαντος  και σε  αφήνει  να σηκώνεις το πέπλο,   για  αυτό   και  ο   Φρόυντ καθόλου  τυχαία   δεν  είχε  πεί:  ''Όπου και αν με πήγαν οι θεωρίες μου, βρήκα ότι ένας ποιητής ήδη είχε πάει εκεί''.

Στο μαγικό   κόσμο  της  Ποίησης  υπάρχουν όλα  με μια απίστευτη ενότητα και  ελευθερία  και με  έναν διάχυτο σεβασμό,  που δεν επιβάλλεται μέσα από νόμους και κανόνες, αλλά  αναδύεται  αβίαστα, ως μια  βαθιά αναγκαιότητα για  να   συνυπάρξουν όλα με μια  αρμονία και ομορφιά.

Να  λοιπόν  γιατί  αν  της απλώναμε  λίγο περισσότερο  το χέρι θα  μπορούσαμε να αλλάξουμε τα  δεδομένα.

Αν η ίδια μας η εκπαίδευση  της έδινε περισσότερο  χώρο, όπως  ακριβώς το είχαν  συλλάβει  οι  Αρχαίοι  Έλληνες, που  έβλεπαν  τον άνθρωπο  ως  σώμα, ψυχή και πνεύμα. Δεν μάθαιναν τυχαία  τα παιδιά  ποίηση και  μουσική. Αν  και σήμερα  τα παιδιά  μελετούσαν  βαθιά  μεγάλους  συγγραφείς και  ποιητές και  προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν  ουσιαστικά με την κάθε φράση και τον κάθε στίχο, να  γίνουν   παρατηρητές  του κόσμου και  του εαυτού τους,   θα  σμίλευαν αλλιώς  τις  ψυχές τους. 

Θα βάθαινε η σκέψη τους,  η παρατηρητικότητά  τους. Θα επερχόταν  μια αφύπνιση  και  θα  άλλαζε η συνειδητότητά  τους, για  το  τι είναι  ο  άνθρωπος και ο  κόσμος.  Έτσι θα  φτιάχναμε  πλάσματα με συνείδηση, ήθος  και  με αξιακό  κώδικα  ακλόνητο.  

Αυτή  θα ήταν   η μόνη πραγματική  αντίσταση  στην ανείπωτη  διαφθορά  και παρακμή  του σύγχρονου  κόσμου, όπου πίσω από κάθε πράξη,  δεν είναι παρά  το  χρήμα,  το κέρδος και  το συμφέρον.

Θέλουν  όμως   αυτοί  που  αποφασίζουν   για τις  τύχες   του κόσμου  άραγε  τους  ποιητές και τους μεγάλους καλλιτέχνες;  Η  τέχνη  δυστυχώς,  αν και είναι  η  υψηλότερη πηγή  παιδείας, η έκφραση  της  ανθρώπινης   ψυχής, που  μπορεί να  μας φτάσει  στην ανώτερη  εκδοχή του εαυτού  μας,  έμεινε  δυστυχώς έξω   από  την  παιδεία. 

Πριν λίγες ημέρες  γιορτάσαμε  την  Παγκόσμια Ημέρα  Ποίησης. Έγιναν υπέροχες εκδηλώσεις και  βεβαίως είναι αναγκαίο να διαβάζονται  τα   ποιήματα παλαιότερων  και  νεοτέρων δημιουργών.  Να ηχήσει  ο λόγος  της  ποίησης, να  απλωθεί  και να μην παραμένει  σε μια μειονότητα. Αλλά  αν  δεν κάνουμε πράξη τα όσα μας λένε  τα  ποιήματα; Τι πετυχαίνουμε ακόμα και αν διαβάσουμε  μεταξύ μας το πιο ωραίο και  το  πιο δυνατό ποίημα  του  κόσμου; Μια ολιγόλεπτη συγκίνηση,   ένας  ρίγος   και  τελειώνει εδώ   η  αποστολή του  ποιητή και του κάθε  πνευματικού ανθρώπου;   

''Και  επειδή   η ποίηση έχει μεγάλη  κοινωνική  σημασία  και  οι  ποιητές είναι  οι οργανωτές του κοινωνικού συναισθήματος'',  όπως μας λέει    ο Ρίτσος,  

… Είναι η ώρα  που  πρέπει οι  ποιητές να  ενωθούν!

Υπό την  απειλή μια νέας πανδημίας άγνωστης Χ, όπως την αποκαλούν σαν  να είναι μάντηδες Κάλχες, αλλά και μιας μεγαλύτερης απειλής από έναν  πόλεμο  με πυρηνικά  ή ακόμα και  από την  αλόγιστη χρήση της  τεχνητής  νοημοσύνης, αν  οι  ποιητές,  δεν  μιλήσουν τώρα, και  αφήσουν την  κοινωνία  σε  αυτήν  την   αφόρητη  σιωπή, κατά  πόσο   θα έχουν   εκπληρώσει  την  αποστολή τους , σε  μια  τόσο  κρίσιμη ιστορική περίοδο της ανθρωπότητας;

Τι  θα  απαντήσουμε   στα  παιδιά  του μέλλοντος  για  αυτή  τη  σιωπή,   όταν  στο  όνομα  της  τέχνης, καταπατάται ακόμα και  κάθε ίχνος ιερότητας,   και  δεν κινδυνεύει  να χαθεί μονάχα   ο πολιτισμός μας και η ταυτότητά  μας,   κινδυνεύει  να χαθεί  ο ίδιος  ο άνθρωπος,  έτσι όπως  τον  έπλασε  ο ίδιος  ο  ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ…. Ο  Ποιητής  των όλων!

Οι  μεγάλοι   επαναστάτες  του κόσμου,  πιστεύω  πως μέσα τους  ήταν   βαθιά   ποιητικές  ψυχές.   Ήταν  ελεύθερες και ανυπότακτες  υπάρξεις,  που  δεν  βολεύονταν καθόλου στο άδικο, στην ασέβεια,  στην σκλαβιά,  και  στην υποταγή, ακόμα και αν  τους χάριζαν  όλα τα πλούτη  του κόσμου! 

Ο  λόγος  τους,  είχε  μεταμορφωτική και  εμψυχωτική δύναμη.  Ξεσήκωνε, συσπείρωνε  τους ανθρώπους και  τους  έκανε μια  γροθιά.  

Από  ένα  λόγο ξεκίνησε  μία ολόκληρη δημιουργία 

''Εν  αρχή  ην ο λόγος …'' 

Ο  ποιητικός  λόγος  εμπνέει,  αγγίζει τη ψυχή,  έχει  δύναμη,  είναι ικανός  να κάνει  ολόκληρη επανάσταση  

''Κάλλιο  είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή''

Εδώ   λοιπόν  σήμερα  στην  Κόρινθο, με  τον εμβληματικό  μας Πήγασο, το κατατεθέν σύμβολο της πόλης μας,  όπου  κάποτε λατρευόταν ο Απόλλωνας, ο Θεός του φωτός, όπου αποκάλυπτε  την Αλήθεια  και όλα  τα  ομο-πολούσε ,  τα έφερνε  δηλαδή γύρω από έναν πόλο,  τα ένωνε και τα απάλλασσε από τα κακά, όπως  ο Ήλιος  με τους  πλανήτες,  στο  γαλαξιακό μας σύστημα,  ας   ενωθούμε  όλοι  οι  ποιητές  με βαθιά  αγάπη για τον άνθρωπο  και  την πατρίδα μας  και ας κάνουμε τη  φωνή της ποίησης κραυγή,   που θα σπάσει   τη σιωπή  του κόσμου.   Ας  σμίξουμε  με όλους εκείνους που αναζητούν το ίδιο όραμα   και ας γεμίσουμε   τη γη ελπίδα.  Η απραξία  μας   ας μην γίνει το  μέλλον μας !

Στην ευλογημένη  αυτή  χώρα,  όπου  οι  πρόγονοι μας  κατάφεραν  και  σκόρπησαν στη γη  τόσο φως, εμείς  ως  αυθεντικοί  ποιητές, ας διεκδικήσουμε  τα δίκαια  και  τα ανθρώπινα για να ξαναγίνει η Ελλάδα η χώρα του Φωτός και του Πολιτισμού!

Ας είναι αυτή η δική μας Μεγάλη Επανεκκίνηση της Ανθρωπιστικής Επανάστασης του Πνευματικού Ανθρώπου ως απάντηση στο “Great Reset”  ” και του Μετανθρώπου στη Νέα Τάξη  Πραγμάτων και στην Παγκοσμιοποίηση.  

Αυτό  έχουμε χρέος  να κάνουμε αν  θέλουμε να  δικαιώσουμε  την  ανθρώπινη  ύπαρξη  πάνω στη  Γη. 

Όταν θα σου απλώνει το χέρι ο άνθρωπος του Μέλλοντος - ΤΕΧΝΗΤΟ- ΆΝΘΡΩΠΟΣ εσύ οφείλεις άνθρωπε να  παραμένεις Άνθρωπος !

Γιατί  ''αν   θέλεις να λέγεσαι  άνθρωπος'' μας λέει  ο  Τάσος  Λειβαδίτης,  ''δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές,  το πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες, μα ούτε βήμα πίσω! Μπροστά σε τίποτα δε θα δειλιάσεις και ούτε θα φοβηθείς''. 

Αυτό  το υπέροχο  ποίημα  του Τάσου  Λειβαδίτη  είναι ένα πραγματικός ύμνος  για  την ελευθερία  και  τον άνθρωπο!   

Και είναι   τραγικά  επίκαιρος.  

Γεωργία  Γιαμπουράνη

Σημειώσεις:

1. Τις  πολύτιμες πληροφορίες  για το  θεό  Απόλλωνα  στην αρχαία Κόρινθο  τις  άντλησα  και  από το  κανάλι  ''Φρυκτωρίες''-  ''Οι ιδιότητες και τα σύμβολα του θεού Απόλλωνος'' – Γιώργος Λαθύρης

2.  Το  ποίημα   ''Πίστη  στον Άνθρωπο''  το  έγραψα  όταν   στην  περίοδο   του κορωνοιού,  μελετούσα  το   ανοσοποιητικό σύστημα μέσα από τα  βιβλία του  καθηγητή Μικροβιολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, Γεωργίου Δημητρακόπουλου, του   γιατρού Βασίλη Βαλαώρα και του Παιδίατρου - Λοιμοξιολόγου Ιωάννη Καβαλιώτη,  προσπαθώντας  να καταλάβω πως το ίδιο μας  το  ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να μας προστατέψει από  κάθε παθογόνο εισβολέα.   Συνειδητοποιούσα για  μια  ακόμη φορά την απίστευτη  ευφυΐα  και σοφία  του  ανθρώπινου οργανισμού, που  είναι  ικανός  να  αναγνωρίζει και να  εξουδετερώνει  με έναν αξιοθαύμαστο τρόπο, πλήθος παθογόνων μικροοργανισμών, και  έτσι  να επιβιώνει  όρθιος και υγιής από καταβολής  κόσμου. Ίσως το  πιο σημαντικό  όπλο  του   ανθρώπου για το  οποίο  δεν μας  μίλησε ποτέ κανείς  για να  έχουμε  όλοι  ένα  σωστά   ρυθμισμένο ανοσοποιητικό  σύστημα,  ώστε  να μας προστατεύει από κάθε τι  εξωγενές (γνωστό ή άγνωστο), που μπορεί να μας  αρρωστήσει.»

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.

Ξενάγηση στην Αρχαία Κόρινθο

«…Ξύπνησα με το μαρμάρινο τούτο κεφάλι στα χέρια που μου εξαντλεί τους αγκώνες και δεν ξέρω πού να τ’ ακουμπήσω….»

Σεφέρης, Μυθιστόρημα Γ΄, 1935

 

Πάντοτε σε μία επίσκεψη σε ένα αρχαιολογικό χώρο ή σε ένα μουσείο δεν είναι μόνο η ομορφιά, η αρμονία και το φως που αποκομίζει ο επισκέπτης. Η παρουσία του εκεί είναι η αφορμή για να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά του και καθίσταται αφορμή για σχολιασμό της τρέχουσας πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας.

Συγχρόνως, παρουσιάζεται το μέγεθος της ευθύνης που έχουμε όλοι μας για τη διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς και αναδύεται η αγωνία να φανούμε αντάξιοι του ιστορικού παρελθόντος.

Μέσα στο δύσκολο κόσμο, που στήνεται και που κυριαρχεί η κρίση αξιών, οι αρχαιότητες ως αναφορά για μας, πρέπει να προσεγγισθούν με αγάπη και να ενταχθούν στη ζωή μας, στα κοινωνικά δρώμενα και να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας.

Προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η εκδήλωση - ξενάγηση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 7 Μαΐου 2024 στην οποία οι Ανασκαφές Κορίνθου της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών (ΑΣΚΣ), με την υποστήριξη της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κορινθίας και του Συλλόγου Επαγγελματιών Αρχαίας Κορίνθου, ξενάγησαν τους επισκέπτες στους χώρους των ανασκαφών και παρουσίασαν τα ευρήματα των πρόσφατων ανασκαφών από την περιοχή βόρεια του Θεάτρου. Παρουσιάστηκε ένα μικρό τμήμα του άρτιου και σημαντικού επιστημονικού έργου των Ανασκαφών της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών (ΑΣΚΣ) που γίνονται στην Αρχαία Κόρινθο την οποία από το 1896, η Σχολή ανασκάπτει συστηματικά. Επιπλέον η Σχολή αποτελεί πεδίο εκπαίδευσης και εφαρμογής προωθημένων μεθόδων με διεπιστημονική προσέγγιση για γενεές αμερικανών αρχαιολόγων. Οι αρχαιολόγοι μαζί με το αντίστοιχο προσωπικό, που είναι κυρίως Έλληνες, αποκαλύπτουν τον αρχαίο και παλαιότερο ελληνικό κόσμο και πολιτισμό, η γνώση του οποίου γίνεται κτήμα της κοινωνίας. Η Αρχαία Κόρινθος αποτελεί μια φιλόξενη βάση για μελέτη και έρευνα στην Ελλάδα σε μελετητές και μεταπτυχιακούς φοιτητές από περίπου 170 συμβεβλημένα κολέγια και πανεπιστήμια της Βόρειας Αμερικής. Έτσι, πέρα από τη γνώση δημιουργείται και ένα κλίμα φιλελληνισμού για τους δημιουργούς του πολιτισμού.

Η Εφορεία Αρχαιοτήτων Κορινθίας με σπουδαίους αρχαιολόγους και με πολύ λίγο προσωπικό παράγει πολλαπλάσιο έργο συμμετέχοντας στη διεξαγωγή κυρίως σωστικών ανασκαφών και άλλων αρχαιολογικών έργων και ερευνών, στη μελέτη και διοργάνωση των μονίμων και περιοδικών εκθέσεων, στην οργάνωση και λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων, στην οργάνωση, προβολή και λειτουργία των μουσείων. Τα τελευταία χρόνια, με πρωτοβουλία της "ανοικτής" διεύθυνσης, σε αγαστή συνεργασία με την ΑΣΚΣ και σε κοινές δράσεις με άλλους φορείς, ορίζουν και συμμετέχουν με έντονη παρουσία στα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά δρώμενα του νομού μεταφέροντας την κληρονομιά μας στην κοινωνία. Κλίμα εξωστρέφειας διακρίνει τις κοινές δράσεις των δύο δομών ακολουθώντας και εφαρμόζοντας το πνεύμα της Αρχαίας Κορίνθου.

Αποτέλεσμα της κοινής δράσης των δύο φορέων και του δραστήριου και ορατού προέδρου του Συλλόγου Επαγγελματιών Αρχαίας Κορίνθου υπήρξε η ξενάγηση της Κυριακής 7 Μαΐου 2024, η οποία πραγματοποιήθηκε από τον Διευθυντή και τους Αρχαιολόγους της ΑΣΚΣ με πολύ κατανοητό τρόπο και ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη και αγκαλιάστηκε από πλήθος κόσμου και πολλά παιδιά.

 

Δρ. Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π.

Οικονομολόγος Ε.Κ.Π.Α.