Αντάμωμα με τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η συνάντηση για τον πολιτισμό και την ειρήνη στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ιλίου στην Αθήνα.
Η εκδήλωση αυτή ‘Αντάμωμα με τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας’, έλαβε χώρα τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009.
Μέρος του προγράμματος ήταν η ομιλία του Νομπελίστα Ειρήνης Francesco Gnisci Bruno με θέμα «Ο ρόλος του πολιτισμού των λαών στη θεμελίωση της Ειρήνης».
Ο ομιλητής πρότεινε τον πολιτισμό ως μέσο για την ειρήνη των λαών. Μέσω αυτού θα γίνει υπέρβαση των πολέμων και των καταστάσεων βίας, τα αποτελέσματα των οποίων κάνουν συνέχεια εμφανή την ανάγκη για ειρήνη και την ευημερία την οποία επιθυμεί η ανθρωπότητα.
Η δράση της ειρήνης δεν έχει προληπτικό μόνο χαρακτήρα αλλά πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμη να σταματήσει το συντομότερο τη σφαγή και την καταστροφή που προξενούν οι πόλεμοι. Ακόμη οι λαοί οι οποίοι πέρασαν και υπερέβησαν τον πόνο του πολέμου μπορούν να φιλοδοξούν σε ένα μέλλον με λιγότερο πόνο. Οι λαοί αυτοί δεν οδηγούνται από το αίσθημα της εκδίκησης, αλλά από το σεβασμό προς τους νεκρούς και προς τους ζώντες συγχρόνως.
Έτσι στις μέρες μας ο πολιτισμός των κοινωνιών κατάφερε, η ανθρώπινη συνείδηση να απορρίπτει καταστάσεις ρατσισμού, κακομεταχείρισης, κοινωνικής αδικίας. Καταστάσεις οι οποίες κάποτε θεωρούνταν κανονικές και οι οποίες αποτελούν εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.
Ο ομιλητής κατέληξε στον σπουδαίο ρόλο που παίζει ο πολιτισμός στην οριστική επικράτηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης και στην ανάγκη καθορισμού κοινών αξιών και αντιλήψεων για το ποιοι είναι οι κίνδυνοι οι οποίοι απειλούν το μέλλον της ανθρωπότητος.
Ξεχωριστή έκφραση του πολιτισμού των λαών είναι και τα έργα ζωγραφικής της Άννας Ρούμακ, συζύγου του Αντώνιου Ανκορα, η έκθεση της οποίας αποτέλεσε τμήμα του προγράμματος. Από τους πίνακες αναδύθηκε το πνεύμα της Γκρετσία Σαλεντίνα. Τα χρώματα, οι χρωματισμοί και η θεματολογία είναι επηρεασμένα από την περιοχή.
Συγχρόνως παράδοση και νεωτερισμοί εκπέμπονται χωρίς συγκρούσεις παρουσιάζοντας την παλιά και τη νέα έκφραση της Σαλεντινής Ελλάδος.
Στα έργα της παρατηρείται μια “βυζαντινή” πνευματικότητα, λόγω της Ουκρανικής καταγωγής της, σε συνδυασμό με τις μυστικές όψεις της Σαλεντινής γης. Τα έργα της συλλαμβάνουν τα πιο λεπτά αρώματα αυτής της γης. Ένα ζεστό τόπο, αραιά δένδρα, λίγα φρούτα, άφθονες φραγκοσυκιές, μικρές κατασκευές. Όλα αυτά αποτελούν τα ελληνικά χαρακτηριστικά όλης της περιοχής του Ότραντο.
Ίδια χαρακτηριστικά αποκαλύπτονται στη μουσική, στη διασκέδαση, στην τελετουργία, στη φιλοξενία και στή αλληλεγγύη.
Έτσι, το μήνυμα που στέλνει η ζωγράφος στις επόμενες γενιές είναι ορατό και έντονο. Είναι η μυστική ιερά σχέση της καλλιτέχνιδος με τη φύση. Μέσω των χρωμάτων της φαίνεται και παρουσιάζεται η αναγέννηση της αρχαίας ελληνικής καθαρότητας.
Το ίδιο πνεύμα και την ίδια αίσθηση προκάλεσαν και οι ήχοι και οι χοροί της συνέχειας του προγράμματος από το μουσικό συγκρότημα ‘Tamburellisti’.
Η φωνή του Pier Paolo De Georgi και οι ήχοι των οργάνων του συγκροτήματος πλημμύρισαν την αίθουσα και μας ταξίδεψαν διαχρονικά στην Ελλάδα και στη Μεσόγειο.
Το δρώμενο της ‘Ταραντούλας’ έδειξε τις καταβολές του από την Αρχαία Ελλάδα και τη Διονυσιακή επίδραση. Ήχοι, ρυθμός και κίνηση λατρευτικής χαράς προς τον Διόνυσο. Οι χορευτές σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στριφογυρίζουν έντονα, ζωηροί μύστες κάποιας Διονυσιακής τελετής.
Τα ακούσματα, λόγια αγάπης, καθημερινής χαράς και φροντίδας, μας απεκάλυψαν το αρχέτυπο της ζωής και ένα πολιτισμό και μια παράδοση η οποία ζει έξω από την Ελλάδα για πολλούς αιώνες. Συγχρόνως έδειξαν το πλούσιο εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων οι οποίοι τραγουδούν τη φύση και τη ζωή.
Συνειδητοποιήσαμε ότι σ’αυτό τον τόπο της Γκρετσία Σαλεντίνα, πέρα από το ότι λαλείται η ελληνική διάλεκτος Γκρίκο και η μουσική είναι συνέχεια της ελληνικής μουσικής του παρελθόντος και αποτελεί πηγή του μέλλοντος.
Μουσική και γλώσσα επιζούν επί χιλιάδες χρόνια μέσα στα τραγούδια, τις μαντινάδες, τα μοιρολόγια, τα παραμύθια τις παραδόσεις.
Έτσι η αναβίωση του Γκραικανικού Πολιτισμού αποκτά ιδιαίτερη σημασία και γίνεται στόχος γιατί είναι και δικός μας πολιτισμός. Αξίζουν έπαινοι και συγχαρητήρια σε όσους συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή. Στον Δήμαρχο και το Δήμο Ιλίου, στον οργανισμό για τη διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, στον Νομπελίστα ειρηνιστή Francesco Gnisci Bruno, στην κα Άννα Ρούμακ και στον πρεσβευτή του Ελληνισμού Αντώνιο Ανκορα ψυχή της Ελληνοφωνίας στή Γκρετσία Σαλεντίνα.
Ο Αντώνιο Άνκορα καί η συζυγός του Άννα Ρούμακ είναι στενά συνδεδεμένοι μέ τήν Κόρινθο καί τήν Κορινθία γενικώτερα. Η ζωγράφος Άννα Ρούμακ έχει πραγματοποιήσει έκθεση ζωγραφικής στό Λυσίππειο Πνευματικό Κέντρο τής Ν. Α. Κορινθίας. Ο συζυγός της Αντώνιο Άνκορα, στά πλαίσια ανταλλαγών, επισκέπτεται πολύ συχνά τήν Ελλάδα καί τήν Κορινθία. Έχει ανακυρηχθεί καί τιμηθεί, από τή Νομαρχία Αθηνών, ώς πρεσβευτής τού Ελληνισμού.



Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσιππείου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Επαναφορά σέ ισχύ τού Νόμου 1577/1985 μέ μέγιστο ύψος Υπογείου Η=1,50μ. πάνω από τή οριστική στάθμη εδάφους.

Θέμα:
Κατάργηση του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου περί μεγίστου επιτρεπομένου ύψους υπογείου Η = 0,80μ. και επαναφορά σε ισχύ του Νόμου 1577/1985 με μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος υπογείου Η = 1,50μ.


Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να καταδείξει τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν από την εφαρμογή του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου, ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τεύχος Α΄, αριθμ. Φύλλου 122/21-7-2009.
Η παράγραφος αυτή τροποποίησε την μέχρι τότε ισχύουσα διάταξη του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, Νόμος 1577/1985, ΦΕΚ 210Α της 18.12.1985 όπως αυτή είχε τροποποιηθεί και συμπληρωθεί κωδικοποιημένος με το Ν. 2831/2000.
Κατά την ανωτέρω αρχική διάταξη, η οποία είχε δημοσιευθεί στο
ΦΕΚ 210 Α΄ της 12/12/1985, Άρθρο 7, παράγραφος 1, εδάφιο Ββ, επιτρεπόταν η κατασκευή υπογείου επιφανείας ίσης με εκείνη που καταλάμβανε το κτίριο, εφόσον η οροφή του σε κανένα σημείο δεν ξεπερνούσε το 1,50μ. από την οριστική στάθμη του εδάφους. Το δε ύψος του υπόγειου χώρου δεν ξεπερνούσε, κατά κανόνα, τα 3,0μ.
Σημειωτέον, το υπόγειο προοριζόταν αποκλειστικά για βοηθητικές χρήσεις. Όπως αναφέρθηκε, το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε από τον Ν. 3775/2009, βάσει του οποίου αντικαταστάθηκε το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου από 1,50μ. σε 0,80μ.
Η τροποποίηση αυτή δημιουργεί τα κάτωθι σοβαρά προβλήματα:
I). Τεχνικά
Η χρήση του υπογείου ως χώρου στάθμευσης (garage) περιορίζεται πλέον σημαντικά. Με την υπερύψωση των 0,80μ. πάνω από το φυσικό έδαφος και εάν δεχθούμε ότι το ύψος της δοκού είναι 0,60μ., τότε περισσεύουν 0,20μ. ύψος πάνω από το έδαφος για να διέλθει το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι για να κατέλθει το όχημα και να μην εμποδίζεται από τη δοκό της πλάκας της οροφής χρειάζεται σημαντικό μήκος διαδρομής καθόδου, η οποία βρίσκεται εκτός του περιγράμματος της οικοδομής. Διαδρομή η οποία πιθανότατα δεν υπάρχει, ειδικά όταν το δόμημα είναι εντός σχεδίου και δομείται με πρόσωπο την υπάρχουσα Ο. Γ.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν το πεζοδρόμιο και γενικά ο διατιθέμενος χώρος είναι περιορισμένος.
Έτσι η βασική χρήση του υπογείου ως χώρος στάθμευσης περιορίζεται σημαντικά.

II). Προβλήματα Υγείας
Το μέγιστο ύψος του υπογείου 0,80μ. πάνω από την οριστική στάθμη εδάφους, δεν επιτρέπει κατασκευή παραθύρων και ανοιγμάτων.
Το άνοιγμα που δύναται να προκύψει έχει ύψος μόλις 0,20μ. Τούτο γίνεται λιγότερο ή μηδενίζεται για να προστατευθεί το υπόγειο από τα ύδατα της βροχής. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ο σωστός αερισμός του υπογείου χώρου. Υπόγειος χώρος που στην ελληνική πραγματικότητα χρησιμοποιείται σχεδόν κατά κανόνα για κατοικία.
Ο καλός αερισμός σε ένα υπόγειο είναι τελείως απαραίτητος για να αντιμετωπισθεί η ρύπανση του εσωτερικού του χώρου από το Ραδόνιο. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο αέριο, σοβαρή αιτία καρκίνου του πνεύμονος.
Σύμφωνα με την έκθεση του έτους 2005 της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, το Ραδόνιο είναι ένα φυσικό ραδιενεργό αέριο, το οποίο εκλύεται από το Ράδιο που υπάρχει στο έδαφος και στα πετρώματα της γης.
Είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Διαφεύγει από το έδαφος και τα οικοδομικά υλικά και εισέρχεται στον ατμοσφαιρικό αέρα. Οι οδοί εισόδου στο κτίριο είναι πολλές. Οι μικρορωγμές στα τσιμεντένια δάπεδα, οι ρωγμές στους τοίχους, τα κενά στις επιφάνειες εδράσεως τοίχων και δαπέδων, τα διάκενα στα ξύλινα πατώματα, στις πόρτες, στα παράθυρα. Στα σημεία που διέρχονται οι σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης στους τοίχους και στα δάπεδα.
Η συγκέντρωση του Ραδονίου επηρεάζεται από το είδος της θεμελιώσεως της οικοδομής, από το ύψος του υπογείου, του ορόφου και το συνολικό ύψος της οικοδομής, από τον εξαερισμό και τη διαφορά πιέσεων ανάμεσα στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.
Ακόμα η συγκέντρωση του Ραδονίου στο εσωτερικό των κατοικιών, μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού κυρίως από τη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της οικοδομής.
Για την αντιμετώπιση και τη μείωση του Ραδονίου στα επιθυμητά επίπεδα (CPCi/L<4) πρέπει να ληφθούν πολλά μέτρα.
Μερικά από αυτά είναι:
1). Να εντοπισθούν και να σφραγισθούν οι δρόμοι εισόδου του Ραδονίου στο σπίτι
2). Να μειωθούν οι ρωγμές των κτιρίων
3). Να χρησιμοποιούνται μη ραδιενεργά οικοδομικά υλικά
4). Να βελτιωθεί ο αερισμός των σπιτιών και ειδικά του υπογείου χώρου. Εκεί έχουμε και τα μεγαλύτερα επίπεδα συγκέντρωσης Ραδονίου.
Ο αερισμός του χώρου επιτυγχάνεται καλύτερα με ανοίγματα, παράθυρα, σημαντικών διαστάσεων.
Τέτοια ανοίγματα δύνανται να κατασκευασθούν εφόσον η υπερύψωση του υπογείου είναι 1,50μ. Σε καμία δε περίπτωση όταν αυτή είναι 0,80μ.
Επιβάλλεται λοιπόν, για λόγους υγείας, η κατασκευή παραθύρων, ανοιγμάτων στους υπόγειους χώρους, τα οποία για τον καλύτερο αερισμό να διατηρούνται, σε καθημερινή βάση και για αρκετό χρονικό διάστημα, ανοικτά.
Από τα δυο κύρια προβλήματα τα οποία δημιούργησε ο νέος Νόμος προκύπτει ότι πρέπει να επανέλθει η ισχύς του προηγουμένου Νόμου 1577/1985, όσον αφορά το άρθρο 7, παρ. Ββ, όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε με τον Ν. 2831/2000, δηλαδή τό μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου να είναι Η = 1,50μ. πάνω από τη οριστική στάθμη του εδάφους.


Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΙΚΥΩΝΟΣ (Οργανόγραμμα εργασιών για την επαναχρήση του)

Την Τετάρτη 7/10/2009 συνήλθε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σικυωνίων με πλούσια ημερήσια διάταξη.

Πρώτο θέμα σ’αυτή ήταν η συζήτηση-ενημέρωση και τελικά απόφαση για το Αρχαίο θέατρο της Σικυώνος και τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο.

Παρευρέθησαν, εκτός από τους συμβούλους των συνδυασμών του Συμβουλίου, εκπρόσωποι φορέων οι οποίοι ασχολούνται και προσφέρουν ιδιαιτέρως στα αρχαιολογικά πράγματα.

Από τη διαδικτυακή ομάδα ο διαχειριστής αυτής κος Ιωαν. Γεωργόπουλος με τους συνεργάτες του.

Από την εφημερίδα «Σικυωνίων Πολιτεία» η κα Β. Μαυραγάνη και ο

κος Αν. Γιάνναρος και πολλά μέλη της Σικυώνιας Σκηνής.

Μετά από τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις των ομιλητών και τη γενικότερη ενημέρωση του κου Δημάρχου για το θέατρο και τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο, ελήφθη η απόφαση σύστασης επιτροπής. Μέλος της επιτροπής θα είναι και ο συντάκτης αυτού του άρθρου. Η επιτροπή, αφού πρώτα ενημερωθεί πλήρως, θα συντάξει πλαίσιο εργασιών, τό οποίο θά έχει στόχο καί τελικό αποτέλεσμα τη συνεχή λειτουργία καί χρήση του θεάτρου. Η καλή συνεργασία μέ τήν ΛΖ Εφορεία Προιστορικών καί Κλασικών Αρχαιοτήτων καί τίς υπηρεσίες τού Υπουργείου Πολιτισμού είναι προυπόθεση γιά τήν επίτευξη τού στόχου.

Προς τούτο απαιτείται:

1. Καθορισμός προγράμματος εργασιών με τη σύνταξη οργανογράμματος, καθώς και των απαραίτητων βημάτων κάθε εργασίας
2. Ενδεικτικός χρόνος κάθε εργασίας
3. Ενδεικτικό κόστος κάθε εργασίας
4. Ένταξη των επιμέρους εργασιών στα έργα του Δήμου Σικυωνίων, της

Ν. Α. Κορινθίας, του Υπουργείου Πολιτισμού, του ΕΣΠΑ και σε οποιοδήποτε

άλλο πρόγραμμα.

Τα επιμέρους βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν είναι:

α). Ολοκλήρωση της ανασκαφής.

Οι ανασκαφές άρχισαν στο τέλος του 19^ου αιώνα και συνεχίσθηκαν με μεγάλα χρονικά κενά το 1920,1930, 1955 και το1984.

Η ανασκαφή επιβάλλεται να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα. Τούτο διότι

προκαλείται έντονη διάβρωση των ορατών λιθίνων εδωλίων από τα φερτά υλικά

τα οποία μεταφέρονται από το άνω μέρος του θεάτρου προς την ορχήστρα σε κάθε

βροχόπτωση.

β). Αρχαιολογική και Τεχνική Μελέτη

γ). Αναστήλωση καί στερέωση των τμημάτων του θεάτρου.
Νά σημειωθεί οτι γιά τό δύσκολο έργο τής αναστήλωσης καί τής στερέωσης υπάρχει αντίστοιχη εμπειρία στό νομό μας. Ήδη βρίσκεται σέ εξέλιξη, από πολλών ετών, η αναστήλωση τών κιόνων τού ναού τού Διός στή Νεμέα, από ντόπια συνεργεία, μέ ιδιαίτερη επιτυχία.

δ). Λοιπά έργα που προβλέπονται από την μελέτη

ε). Απόδοση του θεάτρου σε χρήση (επαναλειτουργία τού θεάτρου).
Νά σημειωθεί ότι η χρήση τού θεάτρου θά γίνεται από ένα, πρός τούτο θεσμοθετημένο φορέα, αντιστοίχου κύρους καί οργάνωσης. Η εμπειρία τής Σικυώνιας Σκηνής καί τό δυναμικό της θά παίξουν κύριο ρόλο.

Ο σχεδιασμός αυτός θα ισχύει για όλες τις Δημοτικές αρχές. Είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν αυτόν, από το σημείο που τον άφησε η προηγούμενη αρχή. Έτσι μόνο θα καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ορισμένες κινήσεις μπορούν να βοηθήσουν και να επιταχύνουν τη διαδικασία. Αναφέρω σχετικά ότι η παρουσία του κ. Θεόδωρου Τερζόπουλου με το θίασό του και τις μοναδικές παραστάσεις, έκανε περισσότερο γνωστό το θέατρο και την περιοχή της Σικυώνος καί άνοιγε προοπτικές στήν αναζήτηση πειραματικών προτύπων..

Ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά θα δείξουν το μέγεθος και την ομορφιά του θεάτρου. Κτισμένο στή βορειοανατολική πλευρά τής ελληνιστικής Ακρόπολης, πολύ κοντά στήν Αγορά τής πόλεως, προβάλλεται εντυπωσιακά στό χώρο. Ο προσανατολισμός του είναι άριστος, μέ μοναδική θέα πρός τόν Κορινθιακό Κόλπο καί τίς απέναντι οροσειρές τής Στερεάς Ελλάδος.
Κατά την ανασκαφή, έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα 9 σειρές λιθίνων εδωλίων, στο κοίλο πρός τήν ορχήστρα, καθώς και μερικά εδώλια στο άνω μέρος αυτού πάνω από τό διάζωμα. Γίνεται πλέον αποδεκτό ότι το θέατρο έφερε λίθινα εδώλια και στα δυο μέρη τού κοίλου, πάνω καί κάτω από τό διάζωμα.

Το υλικό των εδωλίων είναι πώρος λατομείων, κατά πάσα πιθανότητα περιοχής Κορίνθου. Διαφέρει από το υλικό των παρόδων και της σκηνής, το οποίο είναι υλικό γειτονικών, σε μικρή απόσταση από το θέατρο, λατομείων. Είναι δε μικρότερης αντοχής από τους λίθους των εδωλίων και έχουν υποστεί περισσότερες φθορές.

Τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του θεάτρου είναι:

Διάμετρος ορχήστρας D = 24,00 μ.

Διάμετρος κοίλου D = 125,00 μ.

Στο κοίλο 16 κλίμακες ορίζουν 15 κερκίδες. Υπάρχουν δυο θολωτές δίοδοι, στις απολήξεις του κοίλου, μήκους 16,00 μ. και ύψους Η = 2,80 μ. Στη μια από αυτές έγινε σωστική επέμβαση προϋπολογισμού 300.000 €. Και οι δυο θολωτές δίοδοι είχαν ενταχθεί στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Η άλλη παραμένει ως ήταν με σημαντικές φθορές καί χρήζει αποκατάστασης. Τό κοίλο ήταν χωρισμένο σέ δύο μέρη μέ ένα διάζωμα.

Στις παρόδους υπήρχαν πύλες όμοιες με αυτές του θεάτρου της Επιδαύρου. Περιμετρικά τής ορχήστρας ήταν τοποθετημένα τά καθίσματα τών επισήμων (προεδρία) μέ επιμελημένα ερεισίνωτα καί ερεισίχειρα. Έχουν αποκαλυφθεί η κυρίως σκηνή και το προσκήνιο. Γενικά το θέατρο αυτό θεωρείται από τα ωραιότερα στο είδος του. Κατασκευασμένο περίπου στο τέλος του 3^ου π.Χ. αιώνα είναι συνδεδεμένο όχι μόνο με την τραγωδία και τον τραγικό λόγο, αλλά και με πολιτικές πράξεις και συνεδριάσεις του Δήμου.

Στον υπόλοιπο αρχαιολογικό χώρο τα πράγματα είναι καλύτερα. Την τελευταία 10ετία έχουν γίνει σοβαρά έργα, τόσο σε επίπεδο μελέτης όσο και προβολής. Δίνει την εικόνα ενός φροντισμένου, καθαρού αρχαιολογικού χώρου.

Η λειτουργία του Μουσείου στα Ρωμαϊκά Λουτρά είναι ένα έργο μεγάλης επιτυχίας. Η υποβολή του φακέλου για την ενοποίηση των μνημείων του χώρου, του Γυμνασίου του Κλεινία (πατέρα του Αράτου), του Βουλευτηρίου, του ναού της Αρτέμιδος Λιμναίας ή του Απόλλωνος με τη μεγάλη Στοά,καί εφόσον εγκριθεί καί εκτελεσθεί τό έργο, θα δώσει μια πλήρη και σαφή εικόνα του χώρου.
Στο σχεδιασμό του Δήμου είναι η κατασκευή πεζοδρόμου ο οποίος θα οδηγεί από το Μουσείο στο θέατρο με τον αντίστοιχο ηλεκτροφωτισμό.

Σε επιστημονικό επίπεδο παράγεται σοβαρό και μεγάλο έργο. Ο καθηγητής κος Ιωαν. Λώλος με τους συνεργάτες του, με τις εργασίες εδάφους που πραγματοποιεί, κάθε καλοκαίρι από το 2001, η μελέτη τών οποίων μας οδηγεί σε πληρέστερη γνώση της Σικυώνας και της ευρύτερης περιοχής, στίς διάφορες χρονικές φάσεις, από τήν προιστορική περίοδο καί τήν πρώιμη εποχή τού σιδήρου μέχρι τή βυζαντινή περίοδο.

Πέρα όμως από αυτά το θέατρο αποτελεί μια ενότητα με τον υπόλοιπο χώρο. Αποτελεί τμήμα αυτού και θα πρέπει να συνενωθεί με τα υπόλοιπα μνημεία για την πλήρη εικόνα της Ελληνιστικής Σικυώνος.
Αφού γίνει συστηματική ανασκαφή θα μπορέσουμε να έχουμε στο έδαφος αυτή την πόλη μέ τά θεμέλια τών κατασκεύών καί τών δρόμων σέ διάταξη κανάβου. Καθόσον η πόλη τού Δημητρίου τού Πολιορκητή έχει το προνόμιο, το σύγχρονο χωριό (Βασιλικό) να έχει δομηθεί ανατολικότερα αυτής και όχι πάνω στην αρχαία πόλη.

Με την ολοκλήρωση των εργασιών και το άνοιγμα του θεάτρου στο κοινό, επιστρέφουμε το χρέος μας στις προηγούμενες γενεές, στο χώρο που γεννήθηκε η τραγωδία. Εδώ εικάζεται ότι παίχθηκε, γιά πρώτη φορά στήν Ελλάδα, αρχαίο δράμα. Κατά τον Αριστοτέλη ο πρώτος τραγικός ήταν ο Επιγένης. Στον ίδιο χώρο, στήν αρχαία Σικυώνα, την Ησιόδεια Μικυώνη, έγινε η μοιρασιά των αγαθών τού κόσμου από τους θεούς και η κλοπή της φωτιάς, για τους ανθρώπους, από τον Προμηθέα.

Τελειώνοντας πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ολοκλήρωση αυτού του σχεδιασμού θα επιτρέψει την απόδοση του θεάτρου στον φυσικό του δικαιούχο που είναι η τοπική κοινωνία. Εξάλλου, κατά τόν Θόδωρα Τερζόπουλο, έχει μιά ενέργεια ο τόπος καί οι άνθρωποί του μιά αθωότητα που είναι στίς μέρες μας απαραίτητη.
Για την επίτευξη όμως αυτού του στόχου θα πρέπει όλα τα μέλη της κοινωνίας, πρόσωπα,θεσμικά όργανα και φορείς να εργασθούν συστηματικά, μέ γνώση ,υπομονή καί επιμονή, να πιέσουν προς κάθε κατεύθυνση μια και τα αρχαιολογικά αιτήματα κατακτώνται από την κοινωνία. Μόνο έτσι θα μπορέσει η ίδια η κοινωνία να τα εντάξει στη ζωή της, να πορεύεται μαζύ τους, νά τα συντηρεί και να τα προβάλλει.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΣΙΠΠΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

ΤΗΣ Ν. Α. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Κριτικές γιά τήν εκδήλωση"250 χρόνια από τόν θάνατο τού Georg Friedrich Händel.

Κάνοντας κριτική για τις εκδηλώσεις του "Λυσίππειου" Πνευματικού κέντρου της Ν.Α. Κορινθίας αναφέρουμε την σπουδαία εκδήλωση αφιερωμένη στη διεθνή επέτειο των 250 χρόνων από τον θάνατο του Georg Friedrich Händel. Σε ό,τι αφορά τους ερμηνευτές, πρόκειται για ό,τι εκλεκτότερο διαθέτει η χώρα μας στον χώρο του μπαρόκ ρεπερτορίου: τον αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου, ο οποίος διήυθηνε την Ορχήστρα Πατρών σε όργανα εποχής, τη μεσόφωνο Μαίρη Ελεν Νέζη και την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη.

Κορίνθια και η ίδια, η Μαίρη Ελεν Νέζη έχει όνειρα για το Φεστιβάλ. «Θα ήθελα να έχουμε τη δυνατότητα να διοργανώνουμε δύο παραγωγές όπερας και μία δύο συναυλίες στον αρχαιολογικό χώρο» λέει και συνεχίζει: «Αν τρέξουμε λίγο περισσότερο, πιστεύω πως έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε...».

Κριτική του Ν. Δοντά στην "Καθημερινή":http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_30/08/2009_327087

Κριτική του Ευτύχη Δ. Χωριατάκη στην "Απογευματινή":http://www.apogevmatini.gr/?p=43214
Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά τού Γεωργίου Σκιτζάκου, Ιπποκράτους 72 Αθήναι