Θέμα:
Κατάργηση του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου περί μεγίστου επιτρεπομένου ύψους υπογείου Η = 0,80μ. και επαναφορά σε ισχύ του Νόμου 1577/1985 με μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος υπογείου Η = 1,50μ.
Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να καταδείξει τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν από την εφαρμογή του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου, ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τεύχος Α΄, αριθμ. Φύλλου 122/21-7-2009.
Η παράγραφος αυτή τροποποίησε την μέχρι τότε ισχύουσα διάταξη του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, Νόμος 1577/1985, ΦΕΚ 210Α της 18.12.1985 όπως αυτή είχε τροποποιηθεί και συμπληρωθεί κωδικοποιημένος με το Ν. 2831/2000.
Κατά την ανωτέρω αρχική διάταξη, η οποία είχε δημοσιευθεί στο
ΦΕΚ 210 Α΄ της 12/12/1985, Άρθρο 7, παράγραφος 1, εδάφιο Ββ, επιτρεπόταν η κατασκευή υπογείου επιφανείας ίσης με εκείνη που καταλάμβανε το κτίριο, εφόσον η οροφή του σε κανένα σημείο δεν ξεπερνούσε το 1,50μ. από την οριστική στάθμη του εδάφους. Το δε ύψος του υπόγειου χώρου δεν ξεπερνούσε, κατά κανόνα, τα 3,0μ.
Σημειωτέον, το υπόγειο προοριζόταν αποκλειστικά για βοηθητικές χρήσεις. Όπως αναφέρθηκε, το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε από τον Ν. 3775/2009, βάσει του οποίου αντικαταστάθηκε το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου από 1,50μ. σε 0,80μ.
Η τροποποίηση αυτή δημιουργεί τα κάτωθι σοβαρά προβλήματα:
I). Τεχνικά
Η χρήση του υπογείου ως χώρου στάθμευσης (garage) περιορίζεται πλέον σημαντικά. Με την υπερύψωση των 0,80μ. πάνω από το φυσικό έδαφος και εάν δεχθούμε ότι το ύψος της δοκού είναι 0,60μ., τότε περισσεύουν 0,20μ. ύψος πάνω από το έδαφος για να διέλθει το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι για να κατέλθει το όχημα και να μην εμποδίζεται από τη δοκό της πλάκας της οροφής χρειάζεται σημαντικό μήκος διαδρομής καθόδου, η οποία βρίσκεται εκτός του περιγράμματος της οικοδομής. Διαδρομή η οποία πιθανότατα δεν υπάρχει, ειδικά όταν το δόμημα είναι εντός σχεδίου και δομείται με πρόσωπο την υπάρχουσα Ο. Γ.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν το πεζοδρόμιο και γενικά ο διατιθέμενος χώρος είναι περιορισμένος.
Έτσι η βασική χρήση του υπογείου ως χώρος στάθμευσης περιορίζεται σημαντικά.
II). Προβλήματα Υγείας
Το μέγιστο ύψος του υπογείου 0,80μ. πάνω από την οριστική στάθμη εδάφους, δεν επιτρέπει κατασκευή παραθύρων και ανοιγμάτων.
Το άνοιγμα που δύναται να προκύψει έχει ύψος μόλις 0,20μ. Τούτο γίνεται λιγότερο ή μηδενίζεται για να προστατευθεί το υπόγειο από τα ύδατα της βροχής. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ο σωστός αερισμός του υπογείου χώρου. Υπόγειος χώρος που στην ελληνική πραγματικότητα χρησιμοποιείται σχεδόν κατά κανόνα για κατοικία.
Ο καλός αερισμός σε ένα υπόγειο είναι τελείως απαραίτητος για να αντιμετωπισθεί η ρύπανση του εσωτερικού του χώρου από το Ραδόνιο. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο αέριο, σοβαρή αιτία καρκίνου του πνεύμονος.
Σύμφωνα με την έκθεση του έτους 2005 της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, το Ραδόνιο είναι ένα φυσικό ραδιενεργό αέριο, το οποίο εκλύεται από το Ράδιο που υπάρχει στο έδαφος και στα πετρώματα της γης.
Είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Διαφεύγει από το έδαφος και τα οικοδομικά υλικά και εισέρχεται στον ατμοσφαιρικό αέρα. Οι οδοί εισόδου στο κτίριο είναι πολλές. Οι μικρορωγμές στα τσιμεντένια δάπεδα, οι ρωγμές στους τοίχους, τα κενά στις επιφάνειες εδράσεως τοίχων και δαπέδων, τα διάκενα στα ξύλινα πατώματα, στις πόρτες, στα παράθυρα. Στα σημεία που διέρχονται οι σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης στους τοίχους και στα δάπεδα.
Η συγκέντρωση του Ραδονίου επηρεάζεται από το είδος της θεμελιώσεως της οικοδομής, από το ύψος του υπογείου, του ορόφου και το συνολικό ύψος της οικοδομής, από τον εξαερισμό και τη διαφορά πιέσεων ανάμεσα στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.
Ακόμα η συγκέντρωση του Ραδονίου στο εσωτερικό των κατοικιών, μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού κυρίως από τη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της οικοδομής.
Για την αντιμετώπιση και τη μείωση του Ραδονίου στα επιθυμητά επίπεδα (CPCi/L<4) πρέπει να ληφθούν πολλά μέτρα.
Μερικά από αυτά είναι:
1). Να εντοπισθούν και να σφραγισθούν οι δρόμοι εισόδου του Ραδονίου στο σπίτι
2). Να μειωθούν οι ρωγμές των κτιρίων
3). Να χρησιμοποιούνται μη ραδιενεργά οικοδομικά υλικά
4). Να βελτιωθεί ο αερισμός των σπιτιών και ειδικά του υπογείου χώρου. Εκεί έχουμε και τα μεγαλύτερα επίπεδα συγκέντρωσης Ραδονίου.
Ο αερισμός του χώρου επιτυγχάνεται καλύτερα με ανοίγματα, παράθυρα, σημαντικών διαστάσεων.
Τέτοια ανοίγματα δύνανται να κατασκευασθούν εφόσον η υπερύψωση του υπογείου είναι 1,50μ. Σε καμία δε περίπτωση όταν αυτή είναι 0,80μ.
Επιβάλλεται λοιπόν, για λόγους υγείας, η κατασκευή παραθύρων, ανοιγμάτων στους υπόγειους χώρους, τα οποία για τον καλύτερο αερισμό να διατηρούνται, σε καθημερινή βάση και για αρκετό χρονικό διάστημα, ανοικτά.
Από τα δυο κύρια προβλήματα τα οποία δημιούργησε ο νέος Νόμος προκύπτει ότι πρέπει να επανέλθει η ισχύς του προηγουμένου Νόμου 1577/1985, όσον αφορά το άρθρο 7, παρ. Ββ, όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε με τον Ν. 2831/2000, δηλαδή τό μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου να είναι Η = 1,50μ. πάνω από τη οριστική στάθμη του εδάφους.
Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου