Γράφει ο Πέτρος
Τατούλης
- Η ιδεολογία του λαϊκισμού που διατρέχει το σύνολο των πολιτικών ηγεσιών έριξε τα τείχη ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας και τα κόμματα διαμαρτυρίας.
- Την επομένη των εκλογών θα εκκινήσει η αναζήτηση μιας νέας εμπιστοσύνης ανάμεσα στις υγιείς δυνάμεις της χώρας
- Η Νέα Ελλάδα θα αποτελέσει το κομβικό σημείο επανένωσης όλων εκείνων που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία
- Η Νέα Ελλάδα δεν θα έλθει από τους νικητές και τους ηττημένους της εκλογικής αναμέτρησης.
- Η Νέα Ελλάδα θα εκκινήσει από τις υγιείς δυνάμεις του τόπου, από όπου κι αν αυτές προέρχονται, με στόχο τη θεμελίωση της αστικής δημοκρατίας.
- Η προσπάθεια ενοχοποίησης του θυμού των πολιτών θα γεννήσει τη βία.
Οι διάφορες πολιτικές ηγεσίες σε μία ανέλπιδα προσπάθεια επιβίωσης κάποιοι, ευόδωσης προσωπικής ματαιοδοξίας κάποιοι άλλοι διαγκωνίζονται τις τελευταίες εβδομάδες με ένα στόχο: ποιος θα διαχειριστεί καλύτερα το θυμό των πολιτών. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Οι πρώτοι επιχειρούν να ενοχοποιήσουν αυτόν τον θυμό. Οι άλλοι να τον συνδέσουν με μια επιγενόμενη πολιτική αλλαγή. Και οι δύο σφάλλουν. Οι μεν διότι αγνοούν ιστορικά τη βία που γεννά αυτή η ενοχοποίηση και οι δεύτεροι επειδή συνδέουν την πολιτική αποτύπωση του θυμού (εννοώ το ανατρεπτικό εκλογικό αποτέλεσμα) με τη λαϊκή εντολή περί συνολικής αλλαγής, αγνοώντας ωστόσο την ίδια την αλλαγή της εποχής. Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου μιλούσε για αλλαγή και ρίγη διαπερνούσαν τη ραχοκοκαλιά της αναδυόμενης μέσης αστικής τάξης έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί. Η σημερινή αλλαγή που αστόχως προσιδιάζεται με σεισμό γεννά συνειρμικά σκέψεις περαιτέρω καταστροφής. Πάντως και οι δυο απόψεις, είτε ενοχοποιούν το θυμό είτε τον παρερμηνεύουν αδυνατούν να αξιοποιήσουν το πολιτικό πρόκριμα: τη θετική αξιοποίηση αυτού του θυμού και την απελευθέρωση των δημιουργικών πολιτικών υγειών δυνάμεων της κοινωνίας που η έκφραση αυτού του θυμού θα σημάνει.
Ο δικομματισμός είχε αρχίσει εδώ και καιρό να φθίνει. Κάποιοι το είπαμε εγκαίρως διαγιγνώσκοντας με ρεαλισμό την παθογένεια και τη συμπτωματολογία. Η ιδεολογία του λαϊκισμού που διατρέχει το σύνολο των πολιτικών ηγεσιών έριξε τα τείχη ανάμεσα στα κόμματα εξουσίας και τα κόμματα διαμαρτυρίας. Όλα φαίνονται ίδια: Αυτή είναι η ασθένεια του πολιτικού συστήματος που οδήγησε στην συγκεκριμένη εκλογική ανατροπή. Οι αναλαμπές πολιτικής υπευθυνότητας μέσα στην συνολική στάση ανευθυνότητας και συγκυριακής πολιτικής από τη μια πλευρά και η καθυπόταξη των κομμάτων στις προσωπικές ιδιοτέλειες των πολιτικών ηγεσιών και της παρέας τους από την άλλη, έκανε τα μεγάλα κόμματα μικρά και τα μικρά μεγάλα.
Από την αρχή της προεκλογικής περιόδου επισημαίνω σε όλους τους τόνους ότι το εκλογικό αποτέλεσμα δεν έχει ενδιαφέρον ως προς την καταγραφή των ποσοστών, ούτε ως προς τη θέση κατάταξης των πολιτικών κομμάτων. Αντίθετα, το εκλογικό αποτέλεσμα συνομολογεί την απαξίωση του πολιτικού συστήματος από τους πολίτες και την άρση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος από το πολιτικό προσωπικό.
Την επομένη των εκλογών θα εκκινήσει η αναζήτηση μιας νέας εμπιστοσύνης ανάμεσα στις υγιείς δυνάμεις της χώρας, που προέρχονται από την ίδια την κοινωνία, από τον πολιτικό κόσμο όλων των αποχρώσεων, από τις υγιείς τάξεις της οικονομίας, από τον παραγωγικό ιστό. Μέσα από την οικοδόμηση αυτής της εμπιστοσύνης θα εξευρεθούν οι δυνάμεις που θα χτίσουν τη Νέα Ελλάδα. Το έλλειμμα ιδεολογικής προσέγγισης των μεγάλων ζητημάτων που απασχολούν την χώρα και η υιοθέτηση της αριστερής κοινωνικής ψευτοευαισθησίας από όλους τους κομματικούς χώρους έχει φθάσει στο σημερινό σημείο διάρρηξης των κομματικών τειχών.
Η Νέα Ελλάδα θα αποτελέσει το κομβικό σημείο επανένωσης όλων εκείνων που πιστεύουν στην αστική δημοκρατία και θα αποτελέσουν τη ραχοκοκαλιά του αστικού πολιτικού ιστού, συνυπογράφοντας ένα μίνιμουμ θέσεων και απόψεων, πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχτεί η σωτηρία της χώρας, αλλά και της ευρωπαϊκής ιδέας.
Ο σεβασμός στους νόμους και τους κανόνες με τρόπο αδιαπραγμάτευτο και ανεξάρτητο από πολιτικές ιδεοληψίες που θεωρούν για παράδειγμα την αριστερή ήπια βία λαϊκό δικαίωμα και έκφραση οργής, ενώ τη δεξιά φασιστικό κίνδυνο.
Η ανάδειξη των υγιών δυνάμεων στην οικονομία και ο διαχωρισμός τους από τη διαπλοκή και την τραπεζική μαφία (bankster).
Η ανατροπή του face loss που έχει υποστεί η χώρα στη διεθνή κοινότητα μέσα από την περιφερειοποίηση και τη μεταφορά όλων των αρμοδιοτήτων στις περιφερειακές διοικήσεις.
Η ανάδειξη αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης στην Ευρώπη ως μόνης διεξόδου της Ένωσης στην κατεύθυνση της πολιτικής της ενοποίησης.
Η τόνωση της ανάπτυξης μέσα από μακρόπνοους περιφερειακούς στρατηγικούς σχεδιασμούς, που θα εξασφαλίζουν τη συνεκτικότητα των ενεργειών και την κοινωνική συναίνεση των τοπικών κοινωνιών και θα απομακρύνουν το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας από τις οριζόντιες, πελατειακές, επιδοματικές και συγκυριακές πολιτικές που δεν προσέδωσαν διαχρονικά καμία πρόσθετη αξία στην πραγματική οικονομία.
Το μέλλον της χώρας δεν μπορεί να στηριχτεί στους δήθεν νικητές και τους δήθεν ηττημένους αυτής της αναμέτρησης. Οι επικοινωνίστικοι ακτιβισμοί που επιχειρήθηκαν με άκομψο τρόπο από όλες τις κομματικές ηγεσίες έχουν πήλινα πόδια. Η σημερινή εποχή δεν έχει καμία σχέση με την εποχή που διέπρεψαν οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότητες της μεταπολίτευσης. Κι αυτό διότι το σημερινό κάλεσμα, δεν είναι κάλεσμα για πελατειακή διαχείριση των πόρων στο πλαίσιο της άσκησης μιας λαϊκίστικης πολιτικής, αλλά επιτακτική ανάγκη για γέννηση πλούτου. Κι αυτό απαιτεί σχεδιασμό, σοβαρότητα, νηφαλιότητα και σκληρή δουλειά. Η Νέα Ελλάδα που θέλουμε είναι η παραγωγική Ελλάδα. Κι αυτήν μπορούν να την χτίσουν μόνο οι παραγωγικοί, δημιουργικοί, έστω και θυμωμένοι σήμερα Έλληνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου