Δήλωση υποψηφιότητας για την διεκδίκηση του δημαρχιακού αξιώματος στο διευρυμένο Δήμο Κορινθίων

Κόρινθος, 28 Δεκεμβρίου 2009

Δήλωση υποψηφιότητας Απoστόλου Ε. Παπαφωτίου

για την διεκδίκηση του δημαρχιακού αξιώματος στο διευρυμένο

Δήμο Κορινθίων.

Απευθύνομαι σήμερα, στους πολίτες του Δήμου Κορινθίων και των Δημοτικών Διαμερισμάτων, στους πολίτες των ομόρων Δήμων, οι οποίοι θα συγκροτήσουν τον νέο διευρυμένο Δήμο Κορινθίων.

Υπηρετώ την Τοπική Αυτοδιοίκηση Β’ βαθμού, το θεσμό τής αιρετής Νομαρχιακής Aυτοδιοίκησης από το 1994, έτος πρώτης εφαρμογής του θεσμού. Διαχειρίστηκα, πιστεύω, αποτελεσματικά, τους τομείς ευθύνης που μου ανατέθηκαν.

Μετά από αυτή τη μακρά διαδρομή, σ’ ένα κομβικό σημείο πάλι για την Αυτοδιοίκηση, την επικείμενη ψήφιση και εφαρμογή του Καποδίστρια ΙΙ, αποφάσισα να διεκδικήσω το Δημαρχιακό αξίωμα και να υπηρετήσω τον Α’ βαθμό Αυτοδιοίκησης στη νέα του δομή, στη νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Διοίκησης.

Επιδίωξή μου δεν είναι η διεκδίκηση αξιωμάτων και η ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, όπως άλλωστε η συνεπής πολιτική μου διαδρομή κατέδειξε, αλλά να φανώ χρήσιμος στην πόλη μου με τη γνώση και την πολύτιμη εμπειρία που απέκτησα στη διαδρομή αυτή.

Επιθυμώ να επιστρέψω το ‘’χρέος μου’’ στην κοινωνία που με ανέδειξε, που ζω και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά, σε μία κοινωνία η οποία επί πολλά χρόνια με τιμά και μέ εμπιστεύεται με την επιλογή της.

Αγωνίζομαι για την επίτευξη μιας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας πολιτών, πέρα και πάνω από τα κόμματα, με διάθεση για προσφορά, με κοινή πυξίδα ένα καλλίτερο αύριο για την πόλη που όλοι μας αγαπάμε.

Αποτέλεσε και αποτελεί για μένα όνειρο και στόχο ζωής η ανάδειξη της πολιτιστικής μας ταυτότητας και η προβολή και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η απόφασή μου αυτή αποτελεί μια συνειδητή και συνεπή επιλογή, αφού το νέο αυτοδιοικητικο τοπίο που διαμορφώνεται στο δήμο μας είναι μια μικρότερη Νομαρχία, δηλ. το θεσμό που υπηρέτησα και υπηρετώ.

Υπαγορεύθηκε επίσης από μια βαθιά αίσθηση ευθύνης, απέναντι σε μία πόλη, η οποία πρέπει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις και ανάγκες των καιρών, στις προσδοκίες των πολιτών της.

Προς αυτή την κατεύθυνση έχω την βεβαιότητα και πεποίθηση ότι μπορώ να τα καταφέρω. Δύναμή μου, τα πολύτιμα εφόδια από την πολύχρονη αυτοδιοικητική διαδρομή μου, από την πορεία μου ως μαχόμενος πολιτικός μηχανικός, από την συγγραφική μου δραστηριότητα, από τις πολυποίκιλες και πολύμορφες δραστηριότητες μου. Σύμμαχός μου, η διαρκής συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στα δρώμενα της πόλης μας και του τόπου μας.

Την απόφαση αυτή την πήρα συζητώντας με πολλούς φίλους και άξιους συνεργάτες μου, καθώς και με τους πολίτες τους οποίους καθημερινά συναντώ και συναναστρέφομαι.

Στο πλευρό μου στέκεται η οικογένεια μου, όπως και όλα αυτά τα χρόνια της ενασχόλησης μου με την αυτοδιοίκηση. Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχαριστήσω τη σύζυγο μου, Μαργαρίτα Μπίτση-Παπαφωτίου και τα παιδιά μας Χρυσάνθη και Βαγγέλη για την κατανόηση τους. Παρά τό ότι στερήθηκαν πολύτιμο χρόνο, που έπρεπε να τους διαθέσω, με στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στην μεγάλη αυτή προσπάθεια μου.

Η δήλωση υποψηφιότητός μου ολοκληρώνεται με τη εξής πρόταση. Οι ίδιοι οι πολίτες να επιλέξουν τον Υποψήφιο Δήμαρχο, αυτόν που θεωρούν κατάλληλο να ανταποκριθεί επαρκώς στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις των καιρών.

Έτσι ο υποψήφιος, αποτέλεσμα διαφανών και δημοκρατικών διεργασιών, θά απολαμβάνει ευρύτερης συναίνεσης και αποδοχής.

θα έχει αυξημένο κύρος στο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει.

Και τούτο διότι πιστεύω πως επιβάλλεται να θεσπιστεί η δημοκρατική συμμετοχή της βάσης στις αποφάσεις για την ανάδειξη υποψηφίων στις περιφερειακές εκλογές. Οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων και με αυτές να καθορίζουν την πορεία των πραγμάτων που τους αφορούν.

Απευθύνομαι όχι μόνο στους πολίτες του χώρου μου, οι οποίοι θα κληθούν να επιλέξουν υποψήφιο Δήμαρχο σε μια τέτοια διαδικασία που προτείνω, αλλά και σε όλους τους άλλους πολίτες, απευθύνομαι στην ίδια την κοινωνία.

Επιδιώκω τη συστράτευση και τη συμπόρευση με μια πλατιά συμμαχία πολιτών, με κοινούς στόχους και οράματα για το αύριο της πόλης μας, να διαμορφώσω μαζί τους , μία νέα σχέση πολίτη και πόλης, μια σχέση εμπιστοσύνης για μια καλλίτερη Αυτοδιοίκηση.

Μια Αυτοδιοίκηση

Με καλύτερη διαχείριση της καθημερινότητας,

Με μακρόπνοο σχεδιασμό και προγραμματισμό,

Με χρηστή διαχείριση κονδυλίων,

Με αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο μας,

Με σεβασμό στις ιστορικές μνήμες,

Με σχέση διαφάνειας και εντιμότητας,

Με γνώση της ιστορικής διαδρομής του τόπου μας,

Με ανάδειξη, προβολή και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, με ιδιαίτερη έμφαση στη σύνδεση των αρχαιολογικών χώρων, στη κατασκευή νέου μεγάλου Μουσείου στην Αρχαία Κόρινθο και άλλες επεμβάσεις.

Με σύνδεση του παρόντος με την Ιστορία για τις δράσεις του μέλλοντος.

Με αγαστή σχέση με το περιβάλλον,

Με αξιοποίηση όλου του ανθρώπινου δυναμικού.

Καλώ όλους τους πολίτες να δώσουμε μαζί τη μάχη

για τη μεγάλη Ανατροπή.

Για μια καλύτερη πόλη,

για μια καλύτερη Κόρινθο,

για την πόλη που θέλουμε , που ονειρευόμαστε και αξίζει σε όλους μας.

Για μια πόλη Αφνειό, αντάξια της ιστορίας και των ανθρώπων της.

Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Υποψήφιος Δήμαρχος για το Διευρυμένο Δήμο Κορινθίων

Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου

Της Ν. Α, Κορινθίας

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Βοστόνη Μασαχουσέτης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς Έλληνες επιστήμονες στα πολλά και σημαντικά Πανεπιστήμια της Βοστόνης (Harvard, M.I.T. και άλλα)
Όλοι αυτοί διακονούν τον χώρο της επιστήμης παράγοντας σπουδαίο και μεγάλο έργο. Συγχρόνως διακρίνονται για την μεγάλη αγάπη τους για την Ελλάδα και κάνουν οτιδήποτε για να την διαφημίσουν και να την προβάλλουν.
Μεταξύ αυτών, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ του Χρήστου, από τους Αγίους Θεοδώρους, Νομού Κορινθίας. Πρόκειται για έναν νέο ερευνητή στην επιστήμη της Βιολογίας. Είναι διδάκτορας του Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου Στοκχόλμης Σουηδίας με θέμα «Βλαστικά κύτταρα σε ενηλίκους», στο τμήμα Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την υποστήριξη του Διδακτορικού του προ 4ετίας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, επί πολλές ώρες, το πρωτότυπο θέμα παρουσιάσθηκε από τον ίδιον μέ ιδιαίτερη επιτυχία, ενώπιον πολλών ειδικών επιστημόνων των Πανεπιστημίων Στοκχόλμης και M.I.T. Βοστόνης.
Μετά την αναγόρευση ως διδάκτωρ, κέρδισε μία σημαντική υποτροφία ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο M.I.T (Massachusetts Institute of Technology).
Ένα από τα πολλά και μεγάλα ερευνητικά κέντρα στον τομέα Βιολογίας – Ιατρικής, τα οποία υπάρχουν στο M.I.T. είναι και το Picower Ινστιτούτο για τη Μάθηση και Μνήμη (Picower Institute for Learning and Memory). Το Ινστιτούτο Picower (από το όνομα του κυρίου δωρητού) έχει στόχο τη γνώση του εγκεφάλου, του τελευταίου οργάνου του ανθρώπου το οποίο παραμένει ακόμη μυστήριο.
Στέλεχος –ερευνητής του Ινστιτούτου αυτού είναι ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ. Οι έρευνές του είναι εντελώς πρωτοποριακές. Έχουν εκδοθεί σε πολλά επιστημονικά περιοδικά και έχουν παρουσιασθεί σε Διεθνή Συνέδρια. Όλες έχουν τύχει μεγάλης αποδοχής και αναγνώρισης από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Η τελευταία έρευνα έχει να κάνει για τα βλαστικά κύτταρα του νωτιαίου μυελού (βλαστοκύτταρα). Αυτά με κάποια, προς εξέταση τεχνική, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα μη Χειρουργική θεραπεία για τραυματισμούς και κακώσεις του νωτιαίου μυελού. Κάνοντας πειράματα σε αρουραίους παρατήρησε ότι βλαστικά κύτταρα τα οποία μεταμοσχεύονται στους αρουραίους παράγουν μυελίνη γύρω από τους νευρώνες οι οποίοι είχαν καταστραφεί από κάκωση. Η μυελίνη δημιουργεί συνέχεια και έτσι μηνύματα από τον εγκέφαλο μεταδίδονται στο υπόλοιπο σώμα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δύναται να οδηγήσουν σε παραγωγή φαρμάκων τα οποία θα επιφέρουν κάποιο βαθμό κινητικότητος σε 30.000 άτομα τα οποία παγκοσμίως κάθε χρόνο τραυματίζονται κυρίως από ατυχήματα, στο νωτιαίο μυελό. Γενικότερα η έρευνα για τα βλαστοκύτταρα θεωρείται ότι έχει ανοίξει νέους ορίζοντες στην ιατρική. Παρουσιάζονται τεράστιες προοπτικές για την ανακάλυψη νέων θεραπειών για τις χρόνιες ασθένειες, τις κακώσεις, τους τραυματισμούς και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Δεν έχει ξεπεραστεί βέβαια ο προβληματισμός για την αποτελεσματικότητα των δυνατοτήτων αυτών στην πράξη. Ούτε έχουν ξεπεραστεί ακόμη οι νομικές και ηθικές αντιπαραθέσεις που δημιουργήθηκαν από τη χρήση εμβρυικών βλαστοκυττάρων.
Η έρευνά του ακόμα επεκτείνεται και στην κατάσταση της Σχιζοφρένειας, με τις συνοδές εγκεφαλικές λειτουργίες. Μελετά την αντιστοιχία κυττάρων και συμπεριφοράς.
Ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ είναι ένας νέος επιστήμονας με λαμπρό μέλλον. Πρόκειται να ακολουθήσει επιστημονική καριέρα στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης Σουηδίας μετά την επιστροφή του από την Βοστόνη των ΗΠΑ. Η σκέψη του και το όνειρό του είναι να έχει παρουσία και στα επιστημονικά πράγματα της κοινής πατρίδας μας. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει (όπως ο ίδιος λέεει) για την πατρίδα του την οποία υπεραγαπά.
Μας κάνει όλους υπερήφανους και δείχνει για μια ακόμη φορά ότι όταν οι Έλληνες βρεθούν σε ένα περιβάλλον σταθερότητος και καλής οργάνωσης, προοδεύουν, μεγαλουργούν και γίνονται και άριστοι επιστήμονες, χωρίς να ξεχνούν την πατρίδα τους.


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΣΙΠΠΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΤΗΣ Ν. Α. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

"Αξιοπιστία τού Πολιτικού Συστήματος στή συνείδηση τού πολίτη"

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ


Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 7/12/2009 εκδήλωση με θέμα «Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση του Πολίτη». Το θέμα παρουσιάσθηκε από τρεις έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι υπηρετούν την πολιτική και τη Διοίκηση:
ο πρώην Υπουργός κος Αλέκος Παπαδόπουλος,
ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κος Δρίτσας
η συνεργάτης του Συνηγόρου του Πολίτη, νομικός κα Ανδριανή Παπαδοπούλου
Η συμμετοχή του κόσμου και των νέων υπήρξε μεγάλη. Στην κατάμεστη αίθουσα του φιλόξενου Επιμελητηρίου Κορίνθου, ανεπτύχθησαν από όλους τους ομιλητές κατά τρόπο σαφή και ουσιαστικό όλες οι πτυχές του θέματος.
Ο αντίστοιχος προβληματισμός συνοδεύτηκε με πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα. Η σημερινή κοινωνία έχει ένα κύριο τρόπο να αντιμετωπίζει τα προβλήματά της. Τους πολιτικούς θεσμούς και τα κόμματα. Ενώ μέσω αυτών δύναται να προταθεί και να πραγματοποιηθεί ανάκαμψη ξεπερνώντας την παρακμή, τα ίδια τα κόμματα στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε παθογόνες εστίες παρακμής. Είναι παγιδευμένα στην έννοια του πολιτικού κόστους. Χωρίς στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία υπακούουν στις σκοπιμότητες και στην πράξη καταργούν τα αξιοκρατικά κριτήρια και τις ποιοτικές διακρίσεις.
Αυτά και οι αρχηγοί τους δεν δύνανται να δουν και να εκτιμήσουν την πραγματικότητα και αυτό που είναι ολοφάνερο στο μέσο κοινό νου. Δεν έχουν πραγματικό στόχο την ποιότητα της ζωής των πολιτών, την προβολή και ευθύνη της πολιτιστικής παράδοσης, την καλλιέργεια του κάθε πολίτη της χώρας.
Είναι θηρευτές της εξουσίας προβάλλοντας έναντι των υπολοίπων την καλύτερη διαχειριστική δυνατότητα. Κοινό γνώρισμα των κομμάτων είναι η απουσία της πολιτικής. Έχουν αρχίσει να παραδίδονται σε πρακτικές και στους νόμους της αγοράς, σε πρόσωπα τεχνοκρατικής αντίληψης, σε λογικές εντυπώσεων και διαφήμισης.
Δεν παράγεται, καλλιεργείται και προωθείται η πολιτική, αλλά η εμπορευματοποίησή της. Ούτε αντιμετωπίζονται τα θέματα της παιδείας, της διαχείρισης του πολιτισμού, της ιστορικής συνείδησης, της γλωσσικής συνέχειας του Ελληνισμού ως κυρίαρχα και ταυτοτικά στοιχεία του Έλληνα πολίτη.
Αυτή η κατάσταση που παρατηρείται στα κόμματα βρίσκει εφαρμογή στους πολίτες. Η συνείδηση του καθενός έχει αμβλυνθεί, έχει γίνει πιο ελαστική. Η ιδιοτέλεια έχει γίνει καθημερινή πρακτική. Η έννοια της προσφοράς στην πατρίδα και στην κοινωνία γίνεται ξεπερασμένη. Το εγώ υπερτερεί του εμείς.
Οι αξίες, οι αρχές και τα κριτήρια περιορίζονται, γίνονται πιο “χονδρά”. Και όλη η ελλαδική κοινωνία εμφανίζεται σήμερα περιορισμένη, παγιδευμένη, κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς δυνατότητα ποιοτικών αξιολογήσεων.
Στο ίδιο επίπεδο βρίσκεται και η Διοίκηση. Αναξιοκρατία, αδιαφορία, χαμηλό επίπεδο προσφοράς υπηρεσιών, διαφθορά, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η ευρηματικότητα του Έλληνα ανακαλύπτει νέους τρόπους να ξεφεύγει από τις υποχρεώσεις του και τα καθήκοντά του. Η επίλυση τών προσωπικών προβλημάτων, μέσω οποιδήποτε τρόπου καί μεθόδου, είναι τό χαρακτηριστικό τής κοινωνίας μας.
Στο τέλος και μετά από όλες αυτές τις τραγικές διαπιστώσεις αναφέρθηκε τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από την πτώση και τη συνεχή παρακμή. Η λύση δεν είναι εύκολη ούτε τέμνουσα. Οι διεργασίες της ανάκαμψης είναι αργόσυρτες. Πρέπει να υπάρξει συστράτευση και συναγερμός όλων των δυνάμεων, ειδικά των νέων, με νέο αξιακό δυναμικό και πολιτισμό. Είναι οι δυνάμεις οι οποίες αντιπαλεύουν την αλλοτρίωση και την παρακμή. Αυτές αποτελούν και είναι η ελπίδα όλων μας.
Τελειώνοντας θέλω να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κορίνθιων φοιτητών και νέων επιστημόνων, τον άξιο πρόεδρο κο Γεώργιο Παπαβενετίου και τα μέλη του Συλλόγου. Είχαν την έμπνευση και πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση της ημερίδας αυτής. Συγχρόνως η θεματολογία αυτής δείχνει την ικανότητα του Συλλόγου να εντοπίζει προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, προσφέροντας ενημέρωση χωρίς ιδεολογικά στερεότυπα.




Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Παρουσίαση τού βιβλίου τού Ιωάννη Λύρα " Τό μυστικό τής βραζιλιάνικης ομορφιάς"

Με ιδιαίτερη επιτυχία παρουσιάσθηκε την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στο Δημοτικό θέατρο Κορίνθου το βιβλίο του συγγραφέα - ιατρού Ιωάννου Λύρα "Τό μυστικό τής βραζιλιάνικης ομορφιάς"

Το βιβλίο παρουσίασαν:
-ο πρόεδρος του Ομίλου Ιατρικού Κέντρου Αθηνών κ. Γεώργιος Αποστολόπουλος
-η ιατρός-ενδοκρινολόγος, Δρ. Παρή Ράπτη
-ο πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου, κ. Απόστολος Παπαφωτίου.

«…Είπε και άρχισε να σχίζει τους ανθρώπους σε δυο, όπως αυτοί που σχίζουν τα βερύκοκκα για να τα διατηρήσουν, ή όπως αυτοί που σχίζουν τα αυγά με την τρίχα. Τον καθένα που χώριζε, ανέθετε στον Απόλλωνα να του γυρίσει το πρόσωπο και το ήμισυ του λαιμού προς το μέρος της τομής, για να βλέπει ο άνθρωπος το πάθημά του και έτσι να μάθει να φέρεται πιο προσεκτικά. Κατόπιν του παράγγειλε να σουλουπώσει και τα άλλα αχνάρεια της εγχείρησης. Πράγματι, εκείνος γύριζε το πρόσωπο και τραβούσε το δέρμα απ’ όλα τα μέρη προς το σημείο που λέγεται σήμερα κοιλία, και το έδενε όπως τα σουρωτά πουγγιά, αφήνοντας ένα στόμιο στο κέντρο της κοιλίας, αυτό που λέγουν σήμερα τον ομφαλό. Τις ρυτίδες τις άλλες τις περισσότερες τις εξομάλυνε και διευθέτησε τα στήθη μ’ ένα εργαλείο, όπως αυτό που έχουν οι τσαγκάρηδες για να ισιώνουν τα ζαρώματα των δερμάτων στα καλαπόδια. Μερικές άφηκε μόνο εκεί κοντά στην κοιλία και τον ομφαλό, να μένουν σαν ενθύμιο του τι πάθαμε κάποτε…»


Το ανωτέρω απόσπασμα, από το λόγο του μεγάλου κωμωδού Αριστοφάνη, στον ηθικό «Περί Έρωτος» λόγο του “Συμποσίου” του Πλάτωνος αποτελεί την πρώτη αισθητική-επανορθωτική επέμβαση στην καταγεγραμμένη αρχαία λογοτεχνία. Η «περί έρωτος» συζήτηση έγινε στο σπίτι του τραγικού συγγραφέα Αγάθωνος, κατά τη διάρκεια του συμποσίου που δόθηκε με ευκαιρία την κατάκτηση του πρώτου βραβείου στη πρώτη του τραγωδία.
Αλλά και ο μύθος του Προμηθέα μας μεταφέρει την δυνατότητα που είχε ο ίδιος να αναπλάθει κάθε βράδυ τους ιστούς τους οποίους έχανε, ως τιμωρία από τους θεούς για το φως που έδωσε στους ανθρώπους.
Τελικά οι παλαιοί μύθοι εμπλουτίσθηκαν με νεώτερους. Η θεά της ομορφιάς η Αφροδίτη απέκτησε μια κόρη από το θεό του πολέμου Άρη. Για να δικαιωθεί ο Ηράκλειτος πού έλεγε από τις διαφορές γεννιέται η πιο όμορφη αρμονία . Η κόρη ήταν πολύ όμορφη σαν τη μάνα της και λεγόταν Αρμονία. Η Αρμονία μαζί με τον Έρωτα, τον Ίμερο (πόθο), τις Χάριτες και τις Ώρες απετέλεσαν την ακολουθία της Αφροδίτης. Από τόσο παλιά λοιπόν «ο έρωτας των ανθρώπων είναι ριζωμένος στη φύση τους και μας συνενώνει στη αρχική μας κατάσταση, και ζητεί να κάνει και πάλιν από τα δύο ένα και να επανορθώσει το πάθημα του ανθρωπίνου οργανισμού». Με αυτά τα λόγια κατέληξε ο Αριστοφάνης στη συζήτηση.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας δημιουργήθηκαν πρότυπα ομορφιάς τα οποία διέφεραν χρονικά και γεωγραφικά. Όλα αυτά τα πρότυπα εξυμνήθηκαν μέσω της Τέχνης.
Γύρω από το Σώμα και το Πνεύμα έζησε και κινήθηκε η αρχαιότητα. Η ομορφιά και το ωραίο ήταν στόχοι ζωής. Και επειδή οι άνθρωποι είναι θνητοί, έδωσαν στους θεούς τους, μέσω της μυθολογίας, το προνόμιο να είναι ωραίοι, νέοι και αθάνατοι. Δημιουργήθηκαν “Κανόνες” οι οποίοι προτείνουν τις τέλειες αναλογίες του ανθρωπίνου σώματος. Αυτοί οι κανόνες, αυτά τα μέτρα μας ακολουθούν και μας επηρεάζουν και σήμερα όπου και να βρισκόμαστε.
Πολύ σωστά, το βιβλίο του συγγραφέα και ιατρού Ιωάννη Λύρα μας εισάγει στο θέμα της επέμβασης της πλαστικής χειρουργικής. Είτε αυτή είναι επανορθωτική και αντιμετωπίζει τα κακά αποτελέσματα μιας νόσου, κάποιου τραυματισμού ή φυσικής ατέλειας, είτε είναι αισθητική όπου βελτιώνει την εικόνα ενός φυσιολογικού σώματος. Την τελευταία διαπραγματεύεται και το βιβλίο το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα. Από τον τίτλο του βιβλίου «το μυστικό της βραζιλιάνικης ομορφιάς» αρχίζει και ο προβληματισμός για το τι περιέχεται σ’ αυτό. Το βιβλίο δίνει απάντηση γιατί στη Βραζιλία επικρατεί και νικά η ομορφιά.
Πέρα από τις προόδους όπου έχει κάνει η χώρα αυτή στην πλαστική χειρουργική και την παραμονή του συγγραφέα ως μάχιμος και μαχόμενος επιτυχημένος γιατρός εκεί, η Βραζιλία είναι ένα ζωντανό μωσαϊκό όπου άνθρωποι από κοντινούς και μακρινούς τόπους, μέσα από την ιστορία τους αναμειγνύονται μεταξύ τους. Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια νέα κοινωνία, γεμάτη δυναμισμό, με νέο πνεύμα και νέα εξωτερικά χαρακτηριστικά
Έτσι εμπλουτίζεται και τελειοποιείται ο ανθρώπινος εξωτερικός φαινότυπος και περιορίζεται η παρακμή και εξασθένηση της κλειστής κοινωνίας. Η χώρα αυτή έχει αναδείξει το παράστημα και την εμφάνιση σε σημάδι σφρίγους και υγείας. Το γυναικείο και ανδρικό κάλλος σε λατρεία. Ευαισθησία και συναίσθημα αναμείχθησαν με την υγιεινή και την υγεία και πέτυχαν για τον καθένα, μια ωραία εξωτερική εμφάνιση.
Εξάλλου εκτός από την συνεχή άσκηση και τη σωστή διατροφή, 500000 άνθρωποι κάθε χρόνο ανακαλύπτουν τη θετική επίδραση της Πλαστικής Χειρουργικής.
Από τις περιεκτικές εισαγωγές του βιβλίου, επιστημόνων και ειδικών στον τομέα της Χειρουργικής προκύπτει η καταξίωση της επέμβασης σε συνάρτηση πάντοτε με την ανθρώπινη ψυχολογία και την αίσθηση του ωραίου. Έτσι κατά τον καθηγητή Ivo Pitanguy «η χειρουργική αποκαθιστά την εικόνα των ανθρώπων σύμφωνα με την ηλικία τους διαγράφοντας τα σύνορα και ανοίγοντας νέους δρόμους ενσωμάτωσης. Δεν αναζητά να επιβληθεί στη φύση, αλλά να έρθει σε συμφωνία με αυτή» Η πρώτη αναφορά στη ομορφιά του σώματος ως αντικείμενο της ανθρώπινης διανόησης έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς τους Έλληνες. Μας συνδέει με την ομορφιά και την ωραιότητα μέσω των πολλών αποσπασμάτων της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας.
Η παράθεση των κεφαλαίων του βιβλίου είναι πολύ εύστοχη. Σαν να μας παίρνει ο συγγραφέας από το χέρι να μας μεταφέρει και να μας οδηγεί σε ταξίδι για την αναζήτηση της ομορφιάς.
Κάνει στάσεις κάθε φορά που θέλουμε να ρωτήσουμε και προλαβαίνει τις απορίες μας. Στόχος κάθε κεφαλαίου η γνώση του σώματος ως σύνολο και ως μέρος.
Συγχρόνως αναφέρονται και παρουσιάζονται πρακτικά θέματα για την επέμβαση. Προβλήματα τα οποία αναφύονται και η αντιμετώπισή τους. Το βιβλίο πλουτίζεται με τη παράθεση κεφαλαίων ειδικών θεμάτων από σπουδαίους επιστήμονες. Έτσι καλύπτεται κάθε κύρια και δευτερεύουσα πτυχή του θέματος. Εκτός από την ενημέρωση πού μας προσφέρει παρουσιάζει και προβάλει έννοιες και αντιλήψεις οι οποίες αποτέλεσαν και αποτελούν αντικείμενο ορισμού εδώ και αιώνες.
Και τελειώνει το βιβλίο με το κεφάλαιο της ψυχολογίας και της αυτοπεποίθησης, οι οποίες δημιουργούνται από μια καλύτερη εικόνα του σώματος μέσω των διορθωτικών ή αισθητικών επεμβάσεων.
Και αυτό είναι η κατάληξη της επέμβασης. Πέρα από τη βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος, ως βελτίωση της εικόνας του σώματος, δημιουργείται αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση στο άτομο. Όλα αυτά βέβαια στα πλαίσια του ρεαλισμού.
Τελειώνοντας θέλω να συγχαρώ τον κ. Λύρα για το βιβλίο του. Είναι ένα πόνημα εκλαϊκευμένης μορφής, το οποίο αγκαλιάζει όλο το φάσμα της Πλαστικής Χειρουργικής. Γίνεται απαραίτητο για τον καθένα και αποτελεί ένα καλό σύμβουλο στον δρόμο για την αναζήτηση της ομορφιάς. Ακόμη εύχομαι στον κ. Λύρα να αναζητεί , να επιδιώκει και να εργάζεται για την ομορφιά, υπηρετώντας συγχρόνως την ωραιότητα ψυχής και σώματος θεραπεύοντας το κάλλος. Οφείλουμε πάντοτε να θυμόμαστε μία από τις πολλές αλήθειες που είχε πει ο Μάνος Χατζηδάκης: « Όταν πάψει να σε ενοχλεί η ασχήμια, τότε σημαίνει ότι έχεις γίνει μέρος της».




Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη, στο αρχαίο λιμάνι Λεχαίου
(μια πρώτη προσέγγιση)

Η Κόρινθος, κτισμένη σε μια εύφορη πεδιάδα, πάνω στη μοναδική γέφυρα που ένωνε την Πελοπόννησο και την Ηπειρωτική Ελλάδα, με θαλάσσια πρόσβαση τόσο προς την Ανατολή όσο και προς τη Δύση, δεν μπορούσε παρά να αποτελέσει μια ιδιαίτερα ακμάζουσα ναυτική δύναμη. Ο Στράβωνας αναφέρει: «Ὁ δέ Κορίνθος αφνειός μὲν λέγεται διὰ τὸ εμπόριον, ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ κείμενος καὶ δυεῖν λιμένων [ὣν] κύριος, ὢν ὁ μὲν τῆς Ἀσίας ὁ δὲ τῆς Ἰταλίας ἐγγύς ἐστί…». Τις ιδιαίτερες τεχνικές της δυνατότητες σε σχέση με τη θάλασσα μαρτυρεί η επινόηση και πρώτη κατασκευή της τριήρους, η κατασκευή του Διόλκου στη στενή λωρίδα γης όπου βρίσκεται σήμερα ο Ισθμός, καθώς και η διαμόρφωση σε εσωτερικό λιμένα τύπου κώθωνος της περιοχής του Λεχαίου.
Ο χώρος του αρχαίου λιμανιού έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός με την Υπ. Απόφαση 21583/ 13. 1. 1966 (ΦΕΚ 60 / Τ. Β. / 5.2.1966).
Ειδικά ο χώρος της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής έχει κηρυχθεί μνημείο με την Υπ. Απόφαση 15794/ 19.12.1961 (ΦΕΚ 35 / Τ.Β. / 2.2.1962).
Για την προστασία της πανίδας του υγροτόπου έχει εκδοθεί η 1045 / 30.7.96 (ΦΕΚ 774 / Β / 27.8.96) απόφαση απαγόρευσης θήρας.
Ο υγρότοπος συμπεριλαμβάνεται στην απογραφή περιόδου 1991-1994 των ελληνικών υγροτόπων του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων – Υγροτόπων ΕΚΒΥ του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.
Η συνολική κηρυγμένη έκταση έχει επιφάνεια περίπου 550 στρ.
Η Βασιλική βρίσκεται στο αρχαίο λιμάνι Λεχαίου της Κορίνθου, στο δυτικό τμήμα του. Είχε κτιστεί μεταξύ της δυτικής λεκάνης του εσωτερικού λιμανιού και της θάλασσας. Αποκαλύφθηκε μετά από ανασκαφή από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Δημ. Πάλλα, τη δεκαετία του 1955-1965.
Το επιβλητικό συγκρότημα της Βασιλικής αποτελείται από:
1. Βασιλική, 2. Προσκτίσματα, 3.Βαπτιστήριο, 4. Τάφους, 5. Αυλή,
6. Όμορα Λουτρά, 7. Κατοικίες, 8. Φρέατα, δεξαμενές, 9. Περίβολο
Έτσι η Βασιλική είναι ένα κύριο στοιχείο μίας ενότητας που ορίζει το δομικό συγκρότημα συνολικής επιφανείας Ε=9.000 τ.μ. περίπου. Τα υπόλοιπα στοιχεία δεν λειτουργούν αυτοτελώς, αλλά εξυπηρετούν και συμπληρώνουν τη Βασιλική. Σ’ αυτό το δομικό συγκρότημα-σύμπλεγμα όχι μόνο υπηρετείται το Θείο, αλλά είναι συγχρόνως κέντρο κοινωνικής ζωής σε όλες τις εκφάνσεις αυτής, κοινωνικές, οικονομικές, λειτουργικές, εμπορικές. Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η θέση της Βασιλικής στο μεγάλο λιμάνι του Λεχαίου, το οποίο είχε μονίμως κίνηση. Αυτό δημιουργούσε ειδικές συνθήκες και επηρέαζε τα επί μέρους στοιχεία του δομικού συγκροτήματος της Βασιλικής. Είναι λογικό να δεχθούμε ότι η χρήση του λιμανιού είχε απομακρυνθεί από το χώρο γύρω από τη Βασιλική και είχε μεταφερθεί προς Ανατολάς. Τούτο, ενισχύεται από την άποψη ότι το ανατολικό τμήμα του λιμανιού ήταν περισσότερο απάνεμο από το δυτικό, εκεί δηλαδή όπου βρισκόταν η Βασιλική. Εξάλλου, τα μεγάλα έργα που έγιναν τον 4ομ.Χ. αιώνα αφορούσαν το ανατολικό τμήμα του λιμανιού.
Τα γειτονικά λουτρά (Βαλανείο), οι κοντινές εγκαταστάσεις του λιμένα, τα σπίτια, τα καταστήματα, τα άφθονα νερά, έκαναν το χώρο πολύβουο και με συνεχή και πυκνή κίνηση. Ταξιδιώτες, προσκυνητές, έμποροι, τουρίστες, άνθρωποι του λιμανιού, ναυτικοί, κλήρος, ένα ετερόκλητο πλήθος συγκεντρωνόταν γύρω από τη Βασιλική και μέσα σε αυτήν. Οι Λειτουργίες, οι πομπές, οι ιεροτελεστίες προσέλκυαν πιστούς, απίστους και περίεργους.
Η εξυπηρέτηση της Βασιλικής απαιτούσε μεγάλο αριθμό προσωπικού και κλήρου. Είναι λογικό, σημαντικό τμήμα αυτού να κατοικούσε κοντά στη Βασιλική σε αντίστοιχα καταλύματα. Οι νυκτερινές Λειτουργίες, οι νυκτερινές πομπές έλκυαν και κρατούσαν τον κόσμο στη Βασιλική. Πολλοί από τους συμμετέχοντες, διανυκτέρευαν εκεί. Άρα επρόκειτο για μια Βασιλική με συνεχή δραστηριότητα και έντονη παρουσία σε ένα περιβάλλον πολυάνθρωπο.
Πέρα από τους γηγενείς κατοίκους, πολλοί ήσαν οι επισκέπτες και στο λιμάνι και στην Κόρινθο. Σημειωτέο, η Κόρινθος ήταν ενδιάμεσος σταθμός των προσκυνητών προς τους Αγίους Τόπους. Συνηθισμένο δρομολόγιο ήταν, από τη Ρώμη μέσω της Αππίας οδού έφθαναν στο Βρινδήσιο (σημερινό Πρίντεζι), εκεί με καράβι ερχόντουσαν στο Λέχαιο και στην Κόρινθο. Περνούσαν τον Ισθμό, χρησιμοποιώντας τον Δίολκο και από το λιμάνι των Κεγχρεών έπαιρναν το καράβι για τους ανατολικούς προορισμούς, την Έφεσσο, Καισάρεια, Αλεξάνδρεια και αλλού.
Η πόλη ήταν μεγάλο χριστιανικό κέντρο, με πολλά προσκυνήματα. Οι στάσεις στα προσκυνήματα, μεταξύ αυτών και του Αγίου Λεωνίδη, ήταν συνηθισμένες και όνειρο του κάθε πιστού. Η εκκλησία της Κορίνθου ήταν Αποστολική και ο Απόστολος Παύλος παρέμεινε εδώ, συνολικά, σχεδόν δυο χρόνια. Η απόδοση λοιπόν, σεβασμού, τιμής και λατρείας στο πρόσωπό του, ήταν συνδεδεμένη με την Κόρινθο.
Η περιοχή που κτίσθηκε ο Άγιος Λεωνίδης ήταν μια επίπεδη ξηρά μεταξύ της θάλασσας και της προς Δυσμάς λεκάνης του εσωτερικού λιμένα του Λεχαίου. Το υψόμετρο αυτής είναι γύρω στα 3-4 μέτρα πάνω από το επίπεδο της Μέσης Γραμμής Θάλασσας. Η ξηρά είχε προκύψει κυρίως τεχνητώς από τον ανθρώπινο παράγοντα.
Η ανασκαφείσα Βασιλική είναι τρίκλιτη, δρομική ή επιμήκης με πενταμερές εγκάρσιο κλίτος και πενταμερή νάρθηκα. Έφερε υπερώα στο νάρθηκα και στα κλίτη. Η κατάληξη του κεντρικού κλίτους, μετά το Ιερό Βήμα, είναι ημικυκλική αψίδα εκτός του ορθογωνίου και ανατολικά αυτού. Στη Βασιλική η δομή, η λειτουργικότητα και το σχέδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το συνολικό μήκος της Βασιλικής είναι περίπου 185,0μ. και το πλάτος=33,00μ., το οποίο γίνεται 48,00μ. στο εγκάρσιο κλίτος
Τα αρχιτεκτονικά μέλη στη Βυζαντινή αρχιτεκτονική και οι λεπτομέρειές τους απορροφώνται από την αισθητική του συνόλου. Έτσι, είναι δύσκολη η ανασύνθεση της Βασιλικής μια και τα ευρεθέντα ερείπια δεν είναι πολλά.
Ο φέρων οργανισμός της Βασιλικής είναι συνδυασμός τοιχοποιίας και κιόνων. Η μεταφορά των φορτίων της ανωδομής στο έδαφος γινόταν μέσω τοιχοποιίας, τόξων, επιστυλίων και στύλων. Η επικάλυψη της Βασιλικής στο μεσαίο κλίτος ήταν δίρριχτη, ξύλινη κεραμοσκεπής στέγη. Στα ακραία κλίτη, βόρειο και νότιο ήταν μονόρριχτη, ξύλινη, κεραμοσκεπής στέγη. Τα δάπεδα των υπερώων ήσαν ξύλινα.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για την κατασκευή ξύλινης κεραμοσκεπούς στέγης πάνω από το Ιερό Βήμα. Αυτή στηριζόταν μέσω τόξων σε μεικτό σύστημα πεσσών και κιόνων.
Η Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη δεν κάνει μόνο εντύπωση για το μέγεθός της (μήκη, πλάτη, ύψη) αλλά και για τον πλούτο των διακοσμητικών υλικών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δόμηση. Τα υλικά αυτά είναι τα μωσαϊκά, αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση (Spolia), λίθοι και μάρμαρα.
Η αρχιτεκτονική μορφή του Αγίου Λεωνίδη είναι για την Κορινθία η κατάληξη μιας πορείας όπου η Λειτουργική μαζί με την αισθητική του υψηλού αναζητούν την έκφρασή τους. Βασιλικές είχαν αναγερθεί, σε άλλα μέρη της Κορινθίας, αρκετά αργότερα από την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού. Είχε αποκτηθεί λοιπόν η τεχνογνωσία, ο προβληματισμός της μορφής και του φέροντος οργανισμού. Γενικά είχε διαμορφωθεί το κλίμα και οι τάσεις για νέους τύπους και φόρμες των ναών. Η αναζήτηση αυτή βρήκε την τέλεια μορφή της στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, η οποία κατασκευάζεται μετά από τη Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη το 532μ.Χ.

Aπόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου