Δήλωση υποψηφιότητας για την διεκδίκηση του δημαρχιακού αξιώματος στο διευρυμένο Δήμο Κορινθίων

Κόρινθος, 28 Δεκεμβρίου 2009

Δήλωση υποψηφιότητας Απoστόλου Ε. Παπαφωτίου

για την διεκδίκηση του δημαρχιακού αξιώματος στο διευρυμένο

Δήμο Κορινθίων.

Απευθύνομαι σήμερα, στους πολίτες του Δήμου Κορινθίων και των Δημοτικών Διαμερισμάτων, στους πολίτες των ομόρων Δήμων, οι οποίοι θα συγκροτήσουν τον νέο διευρυμένο Δήμο Κορινθίων.

Υπηρετώ την Τοπική Αυτοδιοίκηση Β’ βαθμού, το θεσμό τής αιρετής Νομαρχιακής Aυτοδιοίκησης από το 1994, έτος πρώτης εφαρμογής του θεσμού. Διαχειρίστηκα, πιστεύω, αποτελεσματικά, τους τομείς ευθύνης που μου ανατέθηκαν.

Μετά από αυτή τη μακρά διαδρομή, σ’ ένα κομβικό σημείο πάλι για την Αυτοδιοίκηση, την επικείμενη ψήφιση και εφαρμογή του Καποδίστρια ΙΙ, αποφάσισα να διεκδικήσω το Δημαρχιακό αξίωμα και να υπηρετήσω τον Α’ βαθμό Αυτοδιοίκησης στη νέα του δομή, στη νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης και της Διοίκησης.

Επιδίωξή μου δεν είναι η διεκδίκηση αξιωμάτων και η ικανοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών, όπως άλλωστε η συνεπής πολιτική μου διαδρομή κατέδειξε, αλλά να φανώ χρήσιμος στην πόλη μου με τη γνώση και την πολύτιμη εμπειρία που απέκτησα στη διαδρομή αυτή.

Επιθυμώ να επιστρέψω το ‘’χρέος μου’’ στην κοινωνία που με ανέδειξε, που ζω και δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά, σε μία κοινωνία η οποία επί πολλά χρόνια με τιμά και μέ εμπιστεύεται με την επιλογή της.

Αγωνίζομαι για την επίτευξη μιας ευρύτερης κοινωνικής συμμαχίας πολιτών, πέρα και πάνω από τα κόμματα, με διάθεση για προσφορά, με κοινή πυξίδα ένα καλλίτερο αύριο για την πόλη που όλοι μας αγαπάμε.

Αποτέλεσε και αποτελεί για μένα όνειρο και στόχο ζωής η ανάδειξη της πολιτιστικής μας ταυτότητας και η προβολή και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η απόφασή μου αυτή αποτελεί μια συνειδητή και συνεπή επιλογή, αφού το νέο αυτοδιοικητικο τοπίο που διαμορφώνεται στο δήμο μας είναι μια μικρότερη Νομαρχία, δηλ. το θεσμό που υπηρέτησα και υπηρετώ.

Υπαγορεύθηκε επίσης από μια βαθιά αίσθηση ευθύνης, απέναντι σε μία πόλη, η οποία πρέπει να ανταποκριθεί στις σύγχρονες προκλήσεις και ανάγκες των καιρών, στις προσδοκίες των πολιτών της.

Προς αυτή την κατεύθυνση έχω την βεβαιότητα και πεποίθηση ότι μπορώ να τα καταφέρω. Δύναμή μου, τα πολύτιμα εφόδια από την πολύχρονη αυτοδιοικητική διαδρομή μου, από την πορεία μου ως μαχόμενος πολιτικός μηχανικός, από την συγγραφική μου δραστηριότητα, από τις πολυποίκιλες και πολύμορφες δραστηριότητες μου. Σύμμαχός μου, η διαρκής συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι και στα δρώμενα της πόλης μας και του τόπου μας.

Την απόφαση αυτή την πήρα συζητώντας με πολλούς φίλους και άξιους συνεργάτες μου, καθώς και με τους πολίτες τους οποίους καθημερινά συναντώ και συναναστρέφομαι.

Στο πλευρό μου στέκεται η οικογένεια μου, όπως και όλα αυτά τα χρόνια της ενασχόλησης μου με την αυτοδιοίκηση. Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχαριστήσω τη σύζυγο μου, Μαργαρίτα Μπίτση-Παπαφωτίου και τα παιδιά μας Χρυσάνθη και Βαγγέλη για την κατανόηση τους. Παρά τό ότι στερήθηκαν πολύτιμο χρόνο, που έπρεπε να τους διαθέσω, με στηρίζουν και συμμετέχουν ενεργά στην μεγάλη αυτή προσπάθεια μου.

Η δήλωση υποψηφιότητός μου ολοκληρώνεται με τη εξής πρόταση. Οι ίδιοι οι πολίτες να επιλέξουν τον Υποψήφιο Δήμαρχο, αυτόν που θεωρούν κατάλληλο να ανταποκριθεί επαρκώς στις απαιτήσεις και τις προκλήσεις των καιρών.

Έτσι ο υποψήφιος, αποτέλεσμα διαφανών και δημοκρατικών διεργασιών, θά απολαμβάνει ευρύτερης συναίνεσης και αποδοχής.

θα έχει αυξημένο κύρος στο ρόλο που καλείται να διαδραματίσει.

Και τούτο διότι πιστεύω πως επιβάλλεται να θεσπιστεί η δημοκρατική συμμετοχή της βάσης στις αποφάσεις για την ανάδειξη υποψηφίων στις περιφερειακές εκλογές. Οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων και με αυτές να καθορίζουν την πορεία των πραγμάτων που τους αφορούν.

Απευθύνομαι όχι μόνο στους πολίτες του χώρου μου, οι οποίοι θα κληθούν να επιλέξουν υποψήφιο Δήμαρχο σε μια τέτοια διαδικασία που προτείνω, αλλά και σε όλους τους άλλους πολίτες, απευθύνομαι στην ίδια την κοινωνία.

Επιδιώκω τη συστράτευση και τη συμπόρευση με μια πλατιά συμμαχία πολιτών, με κοινούς στόχους και οράματα για το αύριο της πόλης μας, να διαμορφώσω μαζί τους , μία νέα σχέση πολίτη και πόλης, μια σχέση εμπιστοσύνης για μια καλλίτερη Αυτοδιοίκηση.

Μια Αυτοδιοίκηση

Με καλύτερη διαχείριση της καθημερινότητας,

Με μακρόπνοο σχεδιασμό και προγραμματισμό,

Με χρηστή διαχείριση κονδυλίων,

Με αλληλεγγύη για τον συνάνθρωπο μας,

Με σεβασμό στις ιστορικές μνήμες,

Με σχέση διαφάνειας και εντιμότητας,

Με γνώση της ιστορικής διαδρομής του τόπου μας,

Με ανάδειξη, προβολή και αξιοποίηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, με ιδιαίτερη έμφαση στη σύνδεση των αρχαιολογικών χώρων, στη κατασκευή νέου μεγάλου Μουσείου στην Αρχαία Κόρινθο και άλλες επεμβάσεις.

Με σύνδεση του παρόντος με την Ιστορία για τις δράσεις του μέλλοντος.

Με αγαστή σχέση με το περιβάλλον,

Με αξιοποίηση όλου του ανθρώπινου δυναμικού.

Καλώ όλους τους πολίτες να δώσουμε μαζί τη μάχη

για τη μεγάλη Ανατροπή.

Για μια καλύτερη πόλη,

για μια καλύτερη Κόρινθο,

για την πόλη που θέλουμε , που ονειρευόμαστε και αξίζει σε όλους μας.

Για μια πόλη Αφνειό, αντάξια της ιστορίας και των ανθρώπων της.

Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Υποψήφιος Δήμαρχος για το Διευρυμένο Δήμο Κορινθίων

Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου

Της Ν. Α, Κορινθίας

ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΤΟΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Βοστόνη Μασαχουσέτης των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω πολλούς Έλληνες επιστήμονες στα πολλά και σημαντικά Πανεπιστήμια της Βοστόνης (Harvard, M.I.T. και άλλα)
Όλοι αυτοί διακονούν τον χώρο της επιστήμης παράγοντας σπουδαίο και μεγάλο έργο. Συγχρόνως διακρίνονται για την μεγάλη αγάπη τους για την Ελλάδα και κάνουν οτιδήποτε για να την διαφημίσουν και να την προβάλλουν.
Μεταξύ αυτών, ξεχωριστή θέση κατέχει ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ του Χρήστου, από τους Αγίους Θεοδώρους, Νομού Κορινθίας. Πρόκειται για έναν νέο ερευνητή στην επιστήμη της Βιολογίας. Είναι διδάκτορας του Ινστιτούτου Καρολίνσκα του Πανεπιστημίου Στοκχόλμης Σουηδίας με θέμα «Βλαστικά κύτταρα σε ενηλίκους», στο τμήμα Μοριακής και Κυτταρικής Βιολογίας. Είχα την τύχη να παρακολουθήσω την υποστήριξη του Διδακτορικού του προ 4ετίας στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης. Σε μια κατάμεστη αίθουσα, επί πολλές ώρες, το πρωτότυπο θέμα παρουσιάσθηκε από τον ίδιον μέ ιδιαίτερη επιτυχία, ενώπιον πολλών ειδικών επιστημόνων των Πανεπιστημίων Στοκχόλμης και M.I.T. Βοστόνης.
Μετά την αναγόρευση ως διδάκτωρ, κέρδισε μία σημαντική υποτροφία ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο M.I.T (Massachusetts Institute of Technology).
Ένα από τα πολλά και μεγάλα ερευνητικά κέντρα στον τομέα Βιολογίας – Ιατρικής, τα οποία υπάρχουν στο M.I.T. είναι και το Picower Ινστιτούτο για τη Μάθηση και Μνήμη (Picower Institute for Learning and Memory). Το Ινστιτούτο Picower (από το όνομα του κυρίου δωρητού) έχει στόχο τη γνώση του εγκεφάλου, του τελευταίου οργάνου του ανθρώπου το οποίο παραμένει ακόμη μυστήριο.
Στέλεχος –ερευνητής του Ινστιτούτου αυτού είναι ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ. Οι έρευνές του είναι εντελώς πρωτοποριακές. Έχουν εκδοθεί σε πολλά επιστημονικά περιοδικά και έχουν παρουσιασθεί σε Διεθνή Συνέδρια. Όλες έχουν τύχει μεγάλης αποδοχής και αναγνώρισης από την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα.
Η τελευταία έρευνα έχει να κάνει για τα βλαστικά κύτταρα του νωτιαίου μυελού (βλαστοκύτταρα). Αυτά με κάποια, προς εξέταση τεχνική, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια νέα μη Χειρουργική θεραπεία για τραυματισμούς και κακώσεις του νωτιαίου μυελού. Κάνοντας πειράματα σε αρουραίους παρατήρησε ότι βλαστικά κύτταρα τα οποία μεταμοσχεύονται στους αρουραίους παράγουν μυελίνη γύρω από τους νευρώνες οι οποίοι είχαν καταστραφεί από κάκωση. Η μυελίνη δημιουργεί συνέχεια και έτσι μηνύματα από τον εγκέφαλο μεταδίδονται στο υπόλοιπο σώμα.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δύναται να οδηγήσουν σε παραγωγή φαρμάκων τα οποία θα επιφέρουν κάποιο βαθμό κινητικότητος σε 30.000 άτομα τα οποία παγκοσμίως κάθε χρόνο τραυματίζονται κυρίως από ατυχήματα, στο νωτιαίο μυελό. Γενικότερα η έρευνα για τα βλαστοκύτταρα θεωρείται ότι έχει ανοίξει νέους ορίζοντες στην ιατρική. Παρουσιάζονται τεράστιες προοπτικές για την ανακάλυψη νέων θεραπειών για τις χρόνιες ασθένειες, τις κακώσεις, τους τραυματισμούς και την ανακούφιση του ανθρώπινου πόνου.
Δεν έχει ξεπεραστεί βέβαια ο προβληματισμός για την αποτελεσματικότητα των δυνατοτήτων αυτών στην πράξη. Ούτε έχουν ξεπεραστεί ακόμη οι νομικές και ηθικές αντιπαραθέσεις που δημιουργήθηκαν από τη χρήση εμβρυικών βλαστοκυττάρων.
Η έρευνά του ακόμα επεκτείνεται και στην κατάσταση της Σχιζοφρένειας, με τις συνοδές εγκεφαλικές λειτουργίες. Μελετά την αντιστοιχία κυττάρων και συμπεριφοράς.
Ο Κωνσταντίνος ΜΕΛΕΤΗΣ είναι ένας νέος επιστήμονας με λαμπρό μέλλον. Πρόκειται να ακολουθήσει επιστημονική καριέρα στο Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης Σουηδίας μετά την επιστροφή του από την Βοστόνη των ΗΠΑ. Η σκέψη του και το όνειρό του είναι να έχει παρουσία και στα επιστημονικά πράγματα της κοινής πατρίδας μας. Είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει (όπως ο ίδιος λέεει) για την πατρίδα του την οποία υπεραγαπά.
Μας κάνει όλους υπερήφανους και δείχνει για μια ακόμη φορά ότι όταν οι Έλληνες βρεθούν σε ένα περιβάλλον σταθερότητος και καλής οργάνωσης, προοδεύουν, μεγαλουργούν και γίνονται και άριστοι επιστήμονες, χωρίς να ξεχνούν την πατρίδα τους.


ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ
ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΣΙΠΠΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ
ΤΗΣ Ν. Α. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

"Αξιοπιστία τού Πολιτικού Συστήματος στή συνείδηση τού πολίτη"

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ & ΝΕΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ


Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 7/12/2009 εκδήλωση με θέμα «Η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση του Πολίτη». Το θέμα παρουσιάσθηκε από τρεις έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι υπηρετούν την πολιτική και τη Διοίκηση:
ο πρώην Υπουργός κος Αλέκος Παπαδόπουλος,
ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κος Δρίτσας
η συνεργάτης του Συνηγόρου του Πολίτη, νομικός κα Ανδριανή Παπαδοπούλου
Η συμμετοχή του κόσμου και των νέων υπήρξε μεγάλη. Στην κατάμεστη αίθουσα του φιλόξενου Επιμελητηρίου Κορίνθου, ανεπτύχθησαν από όλους τους ομιλητές κατά τρόπο σαφή και ουσιαστικό όλες οι πτυχές του θέματος.
Ο αντίστοιχος προβληματισμός συνοδεύτηκε με πολλά και χρήσιμα συμπεράσματα. Η σημερινή κοινωνία έχει ένα κύριο τρόπο να αντιμετωπίζει τα προβλήματά της. Τους πολιτικούς θεσμούς και τα κόμματα. Ενώ μέσω αυτών δύναται να προταθεί και να πραγματοποιηθεί ανάκαμψη ξεπερνώντας την παρακμή, τα ίδια τα κόμματα στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί σε παθογόνες εστίες παρακμής. Είναι παγιδευμένα στην έννοια του πολιτικού κόστους. Χωρίς στοιχειώδη δημοκρατική λειτουργία υπακούουν στις σκοπιμότητες και στην πράξη καταργούν τα αξιοκρατικά κριτήρια και τις ποιοτικές διακρίσεις.
Αυτά και οι αρχηγοί τους δεν δύνανται να δουν και να εκτιμήσουν την πραγματικότητα και αυτό που είναι ολοφάνερο στο μέσο κοινό νου. Δεν έχουν πραγματικό στόχο την ποιότητα της ζωής των πολιτών, την προβολή και ευθύνη της πολιτιστικής παράδοσης, την καλλιέργεια του κάθε πολίτη της χώρας.
Είναι θηρευτές της εξουσίας προβάλλοντας έναντι των υπολοίπων την καλύτερη διαχειριστική δυνατότητα. Κοινό γνώρισμα των κομμάτων είναι η απουσία της πολιτικής. Έχουν αρχίσει να παραδίδονται σε πρακτικές και στους νόμους της αγοράς, σε πρόσωπα τεχνοκρατικής αντίληψης, σε λογικές εντυπώσεων και διαφήμισης.
Δεν παράγεται, καλλιεργείται και προωθείται η πολιτική, αλλά η εμπορευματοποίησή της. Ούτε αντιμετωπίζονται τα θέματα της παιδείας, της διαχείρισης του πολιτισμού, της ιστορικής συνείδησης, της γλωσσικής συνέχειας του Ελληνισμού ως κυρίαρχα και ταυτοτικά στοιχεία του Έλληνα πολίτη.
Αυτή η κατάσταση που παρατηρείται στα κόμματα βρίσκει εφαρμογή στους πολίτες. Η συνείδηση του καθενός έχει αμβλυνθεί, έχει γίνει πιο ελαστική. Η ιδιοτέλεια έχει γίνει καθημερινή πρακτική. Η έννοια της προσφοράς στην πατρίδα και στην κοινωνία γίνεται ξεπερασμένη. Το εγώ υπερτερεί του εμείς.
Οι αξίες, οι αρχές και τα κριτήρια περιορίζονται, γίνονται πιο “χονδρά”. Και όλη η ελλαδική κοινωνία εμφανίζεται σήμερα περιορισμένη, παγιδευμένη, κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς δυνατότητα ποιοτικών αξιολογήσεων.
Στο ίδιο επίπεδο βρίσκεται και η Διοίκηση. Αναξιοκρατία, αδιαφορία, χαμηλό επίπεδο προσφοράς υπηρεσιών, διαφθορά, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της. Η ευρηματικότητα του Έλληνα ανακαλύπτει νέους τρόπους να ξεφεύγει από τις υποχρεώσεις του και τα καθήκοντά του. Η επίλυση τών προσωπικών προβλημάτων, μέσω οποιδήποτε τρόπου καί μεθόδου, είναι τό χαρακτηριστικό τής κοινωνίας μας.
Στο τέλος και μετά από όλες αυτές τις τραγικές διαπιστώσεις αναφέρθηκε τι πρέπει να γίνει για να ξεφύγουμε από την πτώση και τη συνεχή παρακμή. Η λύση δεν είναι εύκολη ούτε τέμνουσα. Οι διεργασίες της ανάκαμψης είναι αργόσυρτες. Πρέπει να υπάρξει συστράτευση και συναγερμός όλων των δυνάμεων, ειδικά των νέων, με νέο αξιακό δυναμικό και πολιτισμό. Είναι οι δυνάμεις οι οποίες αντιπαλεύουν την αλλοτρίωση και την παρακμή. Αυτές αποτελούν και είναι η ελπίδα όλων μας.
Τελειώνοντας θέλω να συγχαρώ το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κορίνθιων φοιτητών και νέων επιστημόνων, τον άξιο πρόεδρο κο Γεώργιο Παπαβενετίου και τα μέλη του Συλλόγου. Είχαν την έμπνευση και πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση της ημερίδας αυτής. Συγχρόνως η θεματολογία αυτής δείχνει την ικανότητα του Συλλόγου να εντοπίζει προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας, προσφέροντας ενημέρωση χωρίς ιδεολογικά στερεότυπα.




Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Παρουσίαση τού βιβλίου τού Ιωάννη Λύρα " Τό μυστικό τής βραζιλιάνικης ομορφιάς"

Με ιδιαίτερη επιτυχία παρουσιάσθηκε την Κυριακή 15 Νοεμβρίου στο Δημοτικό θέατρο Κορίνθου το βιβλίο του συγγραφέα - ιατρού Ιωάννου Λύρα "Τό μυστικό τής βραζιλιάνικης ομορφιάς"

Το βιβλίο παρουσίασαν:
-ο πρόεδρος του Ομίλου Ιατρικού Κέντρου Αθηνών κ. Γεώργιος Αποστολόπουλος
-η ιατρός-ενδοκρινολόγος, Δρ. Παρή Ράπτη
-ο πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου, κ. Απόστολος Παπαφωτίου.

«…Είπε και άρχισε να σχίζει τους ανθρώπους σε δυο, όπως αυτοί που σχίζουν τα βερύκοκκα για να τα διατηρήσουν, ή όπως αυτοί που σχίζουν τα αυγά με την τρίχα. Τον καθένα που χώριζε, ανέθετε στον Απόλλωνα να του γυρίσει το πρόσωπο και το ήμισυ του λαιμού προς το μέρος της τομής, για να βλέπει ο άνθρωπος το πάθημά του και έτσι να μάθει να φέρεται πιο προσεκτικά. Κατόπιν του παράγγειλε να σουλουπώσει και τα άλλα αχνάρεια της εγχείρησης. Πράγματι, εκείνος γύριζε το πρόσωπο και τραβούσε το δέρμα απ’ όλα τα μέρη προς το σημείο που λέγεται σήμερα κοιλία, και το έδενε όπως τα σουρωτά πουγγιά, αφήνοντας ένα στόμιο στο κέντρο της κοιλίας, αυτό που λέγουν σήμερα τον ομφαλό. Τις ρυτίδες τις άλλες τις περισσότερες τις εξομάλυνε και διευθέτησε τα στήθη μ’ ένα εργαλείο, όπως αυτό που έχουν οι τσαγκάρηδες για να ισιώνουν τα ζαρώματα των δερμάτων στα καλαπόδια. Μερικές άφηκε μόνο εκεί κοντά στην κοιλία και τον ομφαλό, να μένουν σαν ενθύμιο του τι πάθαμε κάποτε…»


Το ανωτέρω απόσπασμα, από το λόγο του μεγάλου κωμωδού Αριστοφάνη, στον ηθικό «Περί Έρωτος» λόγο του “Συμποσίου” του Πλάτωνος αποτελεί την πρώτη αισθητική-επανορθωτική επέμβαση στην καταγεγραμμένη αρχαία λογοτεχνία. Η «περί έρωτος» συζήτηση έγινε στο σπίτι του τραγικού συγγραφέα Αγάθωνος, κατά τη διάρκεια του συμποσίου που δόθηκε με ευκαιρία την κατάκτηση του πρώτου βραβείου στη πρώτη του τραγωδία.
Αλλά και ο μύθος του Προμηθέα μας μεταφέρει την δυνατότητα που είχε ο ίδιος να αναπλάθει κάθε βράδυ τους ιστούς τους οποίους έχανε, ως τιμωρία από τους θεούς για το φως που έδωσε στους ανθρώπους.
Τελικά οι παλαιοί μύθοι εμπλουτίσθηκαν με νεώτερους. Η θεά της ομορφιάς η Αφροδίτη απέκτησε μια κόρη από το θεό του πολέμου Άρη. Για να δικαιωθεί ο Ηράκλειτος πού έλεγε από τις διαφορές γεννιέται η πιο όμορφη αρμονία . Η κόρη ήταν πολύ όμορφη σαν τη μάνα της και λεγόταν Αρμονία. Η Αρμονία μαζί με τον Έρωτα, τον Ίμερο (πόθο), τις Χάριτες και τις Ώρες απετέλεσαν την ακολουθία της Αφροδίτης. Από τόσο παλιά λοιπόν «ο έρωτας των ανθρώπων είναι ριζωμένος στη φύση τους και μας συνενώνει στη αρχική μας κατάσταση, και ζητεί να κάνει και πάλιν από τα δύο ένα και να επανορθώσει το πάθημα του ανθρωπίνου οργανισμού». Με αυτά τα λόγια κατέληξε ο Αριστοφάνης στη συζήτηση.
Κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας δημιουργήθηκαν πρότυπα ομορφιάς τα οποία διέφεραν χρονικά και γεωγραφικά. Όλα αυτά τα πρότυπα εξυμνήθηκαν μέσω της Τέχνης.
Γύρω από το Σώμα και το Πνεύμα έζησε και κινήθηκε η αρχαιότητα. Η ομορφιά και το ωραίο ήταν στόχοι ζωής. Και επειδή οι άνθρωποι είναι θνητοί, έδωσαν στους θεούς τους, μέσω της μυθολογίας, το προνόμιο να είναι ωραίοι, νέοι και αθάνατοι. Δημιουργήθηκαν “Κανόνες” οι οποίοι προτείνουν τις τέλειες αναλογίες του ανθρωπίνου σώματος. Αυτοί οι κανόνες, αυτά τα μέτρα μας ακολουθούν και μας επηρεάζουν και σήμερα όπου και να βρισκόμαστε.
Πολύ σωστά, το βιβλίο του συγγραφέα και ιατρού Ιωάννη Λύρα μας εισάγει στο θέμα της επέμβασης της πλαστικής χειρουργικής. Είτε αυτή είναι επανορθωτική και αντιμετωπίζει τα κακά αποτελέσματα μιας νόσου, κάποιου τραυματισμού ή φυσικής ατέλειας, είτε είναι αισθητική όπου βελτιώνει την εικόνα ενός φυσιολογικού σώματος. Την τελευταία διαπραγματεύεται και το βιβλίο το οποίο παρουσιάζουμε σήμερα. Από τον τίτλο του βιβλίου «το μυστικό της βραζιλιάνικης ομορφιάς» αρχίζει και ο προβληματισμός για το τι περιέχεται σ’ αυτό. Το βιβλίο δίνει απάντηση γιατί στη Βραζιλία επικρατεί και νικά η ομορφιά.
Πέρα από τις προόδους όπου έχει κάνει η χώρα αυτή στην πλαστική χειρουργική και την παραμονή του συγγραφέα ως μάχιμος και μαχόμενος επιτυχημένος γιατρός εκεί, η Βραζιλία είναι ένα ζωντανό μωσαϊκό όπου άνθρωποι από κοντινούς και μακρινούς τόπους, μέσα από την ιστορία τους αναμειγνύονται μεταξύ τους. Κατά αυτόν τον τρόπο δημιουργείται μια νέα κοινωνία, γεμάτη δυναμισμό, με νέο πνεύμα και νέα εξωτερικά χαρακτηριστικά
Έτσι εμπλουτίζεται και τελειοποιείται ο ανθρώπινος εξωτερικός φαινότυπος και περιορίζεται η παρακμή και εξασθένηση της κλειστής κοινωνίας. Η χώρα αυτή έχει αναδείξει το παράστημα και την εμφάνιση σε σημάδι σφρίγους και υγείας. Το γυναικείο και ανδρικό κάλλος σε λατρεία. Ευαισθησία και συναίσθημα αναμείχθησαν με την υγιεινή και την υγεία και πέτυχαν για τον καθένα, μια ωραία εξωτερική εμφάνιση.
Εξάλλου εκτός από την συνεχή άσκηση και τη σωστή διατροφή, 500000 άνθρωποι κάθε χρόνο ανακαλύπτουν τη θετική επίδραση της Πλαστικής Χειρουργικής.
Από τις περιεκτικές εισαγωγές του βιβλίου, επιστημόνων και ειδικών στον τομέα της Χειρουργικής προκύπτει η καταξίωση της επέμβασης σε συνάρτηση πάντοτε με την ανθρώπινη ψυχολογία και την αίσθηση του ωραίου. Έτσι κατά τον καθηγητή Ivo Pitanguy «η χειρουργική αποκαθιστά την εικόνα των ανθρώπων σύμφωνα με την ηλικία τους διαγράφοντας τα σύνορα και ανοίγοντας νέους δρόμους ενσωμάτωσης. Δεν αναζητά να επιβληθεί στη φύση, αλλά να έρθει σε συμφωνία με αυτή» Η πρώτη αναφορά στη ομορφιά του σώματος ως αντικείμενο της ανθρώπινης διανόησης έχει ιδιαίτερη σημασία για εμάς τους Έλληνες. Μας συνδέει με την ομορφιά και την ωραιότητα μέσω των πολλών αποσπασμάτων της αρχαίας ελληνικής λογοτεχνίας.
Η παράθεση των κεφαλαίων του βιβλίου είναι πολύ εύστοχη. Σαν να μας παίρνει ο συγγραφέας από το χέρι να μας μεταφέρει και να μας οδηγεί σε ταξίδι για την αναζήτηση της ομορφιάς.
Κάνει στάσεις κάθε φορά που θέλουμε να ρωτήσουμε και προλαβαίνει τις απορίες μας. Στόχος κάθε κεφαλαίου η γνώση του σώματος ως σύνολο και ως μέρος.
Συγχρόνως αναφέρονται και παρουσιάζονται πρακτικά θέματα για την επέμβαση. Προβλήματα τα οποία αναφύονται και η αντιμετώπισή τους. Το βιβλίο πλουτίζεται με τη παράθεση κεφαλαίων ειδικών θεμάτων από σπουδαίους επιστήμονες. Έτσι καλύπτεται κάθε κύρια και δευτερεύουσα πτυχή του θέματος. Εκτός από την ενημέρωση πού μας προσφέρει παρουσιάζει και προβάλει έννοιες και αντιλήψεις οι οποίες αποτέλεσαν και αποτελούν αντικείμενο ορισμού εδώ και αιώνες.
Και τελειώνει το βιβλίο με το κεφάλαιο της ψυχολογίας και της αυτοπεποίθησης, οι οποίες δημιουργούνται από μια καλύτερη εικόνα του σώματος μέσω των διορθωτικών ή αισθητικών επεμβάσεων.
Και αυτό είναι η κατάληξη της επέμβασης. Πέρα από τη βελτίωση του αισθητικού αποτελέσματος, ως βελτίωση της εικόνας του σώματος, δημιουργείται αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση στο άτομο. Όλα αυτά βέβαια στα πλαίσια του ρεαλισμού.
Τελειώνοντας θέλω να συγχαρώ τον κ. Λύρα για το βιβλίο του. Είναι ένα πόνημα εκλαϊκευμένης μορφής, το οποίο αγκαλιάζει όλο το φάσμα της Πλαστικής Χειρουργικής. Γίνεται απαραίτητο για τον καθένα και αποτελεί ένα καλό σύμβουλο στον δρόμο για την αναζήτηση της ομορφιάς. Ακόμη εύχομαι στον κ. Λύρα να αναζητεί , να επιδιώκει και να εργάζεται για την ομορφιά, υπηρετώντας συγχρόνως την ωραιότητα ψυχής και σώματος θεραπεύοντας το κάλλος. Οφείλουμε πάντοτε να θυμόμαστε μία από τις πολλές αλήθειες που είχε πει ο Μάνος Χατζηδάκης: « Όταν πάψει να σε ενοχλεί η ασχήμια, τότε σημαίνει ότι έχεις γίνει μέρος της».




Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Παλαιοχριστιανική Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη, στο αρχαίο λιμάνι Λεχαίου
(μια πρώτη προσέγγιση)

Η Κόρινθος, κτισμένη σε μια εύφορη πεδιάδα, πάνω στη μοναδική γέφυρα που ένωνε την Πελοπόννησο και την Ηπειρωτική Ελλάδα, με θαλάσσια πρόσβαση τόσο προς την Ανατολή όσο και προς τη Δύση, δεν μπορούσε παρά να αποτελέσει μια ιδιαίτερα ακμάζουσα ναυτική δύναμη. Ο Στράβωνας αναφέρει: «Ὁ δέ Κορίνθος αφνειός μὲν λέγεται διὰ τὸ εμπόριον, ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ κείμενος καὶ δυεῖν λιμένων [ὣν] κύριος, ὢν ὁ μὲν τῆς Ἀσίας ὁ δὲ τῆς Ἰταλίας ἐγγύς ἐστί…». Τις ιδιαίτερες τεχνικές της δυνατότητες σε σχέση με τη θάλασσα μαρτυρεί η επινόηση και πρώτη κατασκευή της τριήρους, η κατασκευή του Διόλκου στη στενή λωρίδα γης όπου βρίσκεται σήμερα ο Ισθμός, καθώς και η διαμόρφωση σε εσωτερικό λιμένα τύπου κώθωνος της περιοχής του Λεχαίου.
Ο χώρος του αρχαίου λιμανιού έχει κηρυχθεί αρχαιολογικός με την Υπ. Απόφαση 21583/ 13. 1. 1966 (ΦΕΚ 60 / Τ. Β. / 5.2.1966).
Ειδικά ο χώρος της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής έχει κηρυχθεί μνημείο με την Υπ. Απόφαση 15794/ 19.12.1961 (ΦΕΚ 35 / Τ.Β. / 2.2.1962).
Για την προστασία της πανίδας του υγροτόπου έχει εκδοθεί η 1045 / 30.7.96 (ΦΕΚ 774 / Β / 27.8.96) απόφαση απαγόρευσης θήρας.
Ο υγρότοπος συμπεριλαμβάνεται στην απογραφή περιόδου 1991-1994 των ελληνικών υγροτόπων του Ελληνικού Κέντρου Βιοτόπων – Υγροτόπων ΕΚΒΥ του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας.
Η συνολική κηρυγμένη έκταση έχει επιφάνεια περίπου 550 στρ.
Η Βασιλική βρίσκεται στο αρχαίο λιμάνι Λεχαίου της Κορίνθου, στο δυτικό τμήμα του. Είχε κτιστεί μεταξύ της δυτικής λεκάνης του εσωτερικού λιμανιού και της θάλασσας. Αποκαλύφθηκε μετά από ανασκαφή από τον αείμνηστο αρχαιολόγο Δημ. Πάλλα, τη δεκαετία του 1955-1965.
Το επιβλητικό συγκρότημα της Βασιλικής αποτελείται από:
1. Βασιλική, 2. Προσκτίσματα, 3.Βαπτιστήριο, 4. Τάφους, 5. Αυλή,
6. Όμορα Λουτρά, 7. Κατοικίες, 8. Φρέατα, δεξαμενές, 9. Περίβολο
Έτσι η Βασιλική είναι ένα κύριο στοιχείο μίας ενότητας που ορίζει το δομικό συγκρότημα συνολικής επιφανείας Ε=9.000 τ.μ. περίπου. Τα υπόλοιπα στοιχεία δεν λειτουργούν αυτοτελώς, αλλά εξυπηρετούν και συμπληρώνουν τη Βασιλική. Σ’ αυτό το δομικό συγκρότημα-σύμπλεγμα όχι μόνο υπηρετείται το Θείο, αλλά είναι συγχρόνως κέντρο κοινωνικής ζωής σε όλες τις εκφάνσεις αυτής, κοινωνικές, οικονομικές, λειτουργικές, εμπορικές. Πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η θέση της Βασιλικής στο μεγάλο λιμάνι του Λεχαίου, το οποίο είχε μονίμως κίνηση. Αυτό δημιουργούσε ειδικές συνθήκες και επηρέαζε τα επί μέρους στοιχεία του δομικού συγκροτήματος της Βασιλικής. Είναι λογικό να δεχθούμε ότι η χρήση του λιμανιού είχε απομακρυνθεί από το χώρο γύρω από τη Βασιλική και είχε μεταφερθεί προς Ανατολάς. Τούτο, ενισχύεται από την άποψη ότι το ανατολικό τμήμα του λιμανιού ήταν περισσότερο απάνεμο από το δυτικό, εκεί δηλαδή όπου βρισκόταν η Βασιλική. Εξάλλου, τα μεγάλα έργα που έγιναν τον 4ομ.Χ. αιώνα αφορούσαν το ανατολικό τμήμα του λιμανιού.
Τα γειτονικά λουτρά (Βαλανείο), οι κοντινές εγκαταστάσεις του λιμένα, τα σπίτια, τα καταστήματα, τα άφθονα νερά, έκαναν το χώρο πολύβουο και με συνεχή και πυκνή κίνηση. Ταξιδιώτες, προσκυνητές, έμποροι, τουρίστες, άνθρωποι του λιμανιού, ναυτικοί, κλήρος, ένα ετερόκλητο πλήθος συγκεντρωνόταν γύρω από τη Βασιλική και μέσα σε αυτήν. Οι Λειτουργίες, οι πομπές, οι ιεροτελεστίες προσέλκυαν πιστούς, απίστους και περίεργους.
Η εξυπηρέτηση της Βασιλικής απαιτούσε μεγάλο αριθμό προσωπικού και κλήρου. Είναι λογικό, σημαντικό τμήμα αυτού να κατοικούσε κοντά στη Βασιλική σε αντίστοιχα καταλύματα. Οι νυκτερινές Λειτουργίες, οι νυκτερινές πομπές έλκυαν και κρατούσαν τον κόσμο στη Βασιλική. Πολλοί από τους συμμετέχοντες, διανυκτέρευαν εκεί. Άρα επρόκειτο για μια Βασιλική με συνεχή δραστηριότητα και έντονη παρουσία σε ένα περιβάλλον πολυάνθρωπο.
Πέρα από τους γηγενείς κατοίκους, πολλοί ήσαν οι επισκέπτες και στο λιμάνι και στην Κόρινθο. Σημειωτέο, η Κόρινθος ήταν ενδιάμεσος σταθμός των προσκυνητών προς τους Αγίους Τόπους. Συνηθισμένο δρομολόγιο ήταν, από τη Ρώμη μέσω της Αππίας οδού έφθαναν στο Βρινδήσιο (σημερινό Πρίντεζι), εκεί με καράβι ερχόντουσαν στο Λέχαιο και στην Κόρινθο. Περνούσαν τον Ισθμό, χρησιμοποιώντας τον Δίολκο και από το λιμάνι των Κεγχρεών έπαιρναν το καράβι για τους ανατολικούς προορισμούς, την Έφεσσο, Καισάρεια, Αλεξάνδρεια και αλλού.
Η πόλη ήταν μεγάλο χριστιανικό κέντρο, με πολλά προσκυνήματα. Οι στάσεις στα προσκυνήματα, μεταξύ αυτών και του Αγίου Λεωνίδη, ήταν συνηθισμένες και όνειρο του κάθε πιστού. Η εκκλησία της Κορίνθου ήταν Αποστολική και ο Απόστολος Παύλος παρέμεινε εδώ, συνολικά, σχεδόν δυο χρόνια. Η απόδοση λοιπόν, σεβασμού, τιμής και λατρείας στο πρόσωπό του, ήταν συνδεδεμένη με την Κόρινθο.
Η περιοχή που κτίσθηκε ο Άγιος Λεωνίδης ήταν μια επίπεδη ξηρά μεταξύ της θάλασσας και της προς Δυσμάς λεκάνης του εσωτερικού λιμένα του Λεχαίου. Το υψόμετρο αυτής είναι γύρω στα 3-4 μέτρα πάνω από το επίπεδο της Μέσης Γραμμής Θάλασσας. Η ξηρά είχε προκύψει κυρίως τεχνητώς από τον ανθρώπινο παράγοντα.
Η ανασκαφείσα Βασιλική είναι τρίκλιτη, δρομική ή επιμήκης με πενταμερές εγκάρσιο κλίτος και πενταμερή νάρθηκα. Έφερε υπερώα στο νάρθηκα και στα κλίτη. Η κατάληξη του κεντρικού κλίτους, μετά το Ιερό Βήμα, είναι ημικυκλική αψίδα εκτός του ορθογωνίου και ανατολικά αυτού. Στη Βασιλική η δομή, η λειτουργικότητα και το σχέδιο είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους. Το συνολικό μήκος της Βασιλικής είναι περίπου 185,0μ. και το πλάτος=33,00μ., το οποίο γίνεται 48,00μ. στο εγκάρσιο κλίτος
Τα αρχιτεκτονικά μέλη στη Βυζαντινή αρχιτεκτονική και οι λεπτομέρειές τους απορροφώνται από την αισθητική του συνόλου. Έτσι, είναι δύσκολη η ανασύνθεση της Βασιλικής μια και τα ευρεθέντα ερείπια δεν είναι πολλά.
Ο φέρων οργανισμός της Βασιλικής είναι συνδυασμός τοιχοποιίας και κιόνων. Η μεταφορά των φορτίων της ανωδομής στο έδαφος γινόταν μέσω τοιχοποιίας, τόξων, επιστυλίων και στύλων. Η επικάλυψη της Βασιλικής στο μεσαίο κλίτος ήταν δίρριχτη, ξύλινη κεραμοσκεπής στέγη. Στα ακραία κλίτη, βόρειο και νότιο ήταν μονόρριχτη, ξύλινη, κεραμοσκεπής στέγη. Τα δάπεδα των υπερώων ήσαν ξύλινα.
Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει για την κατασκευή ξύλινης κεραμοσκεπούς στέγης πάνω από το Ιερό Βήμα. Αυτή στηριζόταν μέσω τόξων σε μεικτό σύστημα πεσσών και κιόνων.
Η Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη δεν κάνει μόνο εντύπωση για το μέγεθός της (μήκη, πλάτη, ύψη) αλλά και για τον πλούτο των διακοσμητικών υλικών, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν κατά τη δόμηση. Τα υλικά αυτά είναι τα μωσαϊκά, αρχιτεκτονικά μέλη σε δεύτερη χρήση (Spolia), λίθοι και μάρμαρα.
Η αρχιτεκτονική μορφή του Αγίου Λεωνίδη είναι για την Κορινθία η κατάληξη μιας πορείας όπου η Λειτουργική μαζί με την αισθητική του υψηλού αναζητούν την έκφρασή τους. Βασιλικές είχαν αναγερθεί, σε άλλα μέρη της Κορινθίας, αρκετά αργότερα από την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού. Είχε αποκτηθεί λοιπόν η τεχνογνωσία, ο προβληματισμός της μορφής και του φέροντος οργανισμού. Γενικά είχε διαμορφωθεί το κλίμα και οι τάσεις για νέους τύπους και φόρμες των ναών. Η αναζήτηση αυτή βρήκε την τέλεια μορφή της στην Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, η οποία κατασκευάζεται μετά από τη Βασιλική του Αγίου Λεωνίδη το 532μ.Χ.

Aπόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου

Άγιος Ανδρέας Λουτρακίου

Μια μεγάλη επιτυχία του Δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας ολοκληρώθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2009 με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου να υπογράψει προγραμματική σύμβαση με το Υπουργείο Πολιτισμού. Η σύμβαση αφορά την στερέωση και αποκατάσταση του Ιερού ναού Αγίου Ανδρέα στο Λουτράκι Ν. Κορινθίας.

Οι εργασίες, οι οποίες πρόκειται να γίνουν βάσει των εγκεκριμένων μελετών θα καταστήσουν το μέχρι τώρα επικίνδυνο και τρωτό μνημείο ικανό να αποκρίνεται με επιτυχία στις φορτίσεις των σεισμών, να είναι επισκέψιμο και να εορτάζει.

Η υπογραφή της συμβάσεως είναι κατάληξη μιας μακράς πορείας συνεχών εργασιών, οι οποίες έγιναν επί σειρά ετών. Μια αναφορά στις εργασίες αυτές, λόγω της προσωπικής συμμετοχής μου, είναι τελείως απαραίτητη. Αυτή θα δείξει τη δυσκολία των επεμβάσεων, το συνεχές και αδιάκοπο ενδιαφέρον που πρέπει να δείχνουν θεσμικά όργανα και άνθρωποι και το μεγάλο χρόνο που απαιτεί η ολοκλήρωση τών μελετών.

Ο Ιερός Ναός Αγίου Ανδρέα Λουτρακίου είναι κηρυγμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο με την υπ’αριθμόν 15904/24.11.1962 Υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 473/Β της 17-12-1962).

Πρόκειται για ένα σταυροειδή εγγεγραμένο τρίκλητο ναό με τρούλο. Η αρχική οικοδομική φάση ανάγεται τον 14^ον μ.Χ. αιώνα. Κατά τόν μακαριστό Μητροπολίτη Παντελεήμονα, ο ναός κτίστηκε από τόν αυτοκράτορα Ιωάννη Κατακουζηνό (1341-1354 μ. Χ.). Έχουν γίνει και μεταγενέστερες επεμβάσεις. Το μνημείο λόγω παλαιότητας και σεισμικών δράσεων έχει υποστεί σοβαρές ζημιές.

Για την αντιμετώπιση αυτών έχουν γίνει από το ΥΠ. ΠΟ. οι κάτωθι ενέργειες:

1) Μελέτη διερευνήσεως των γεωτεχνικών συνθηκών από το ΙΓΜΕ το 1983.

2) Μελέτη αποτύπωσης και στερέωσής του από τα μελετητικά γραφεία Μ. Κορμά και Χατζηδάκη-Κουμπή το έτος 1989, στο πλαίσιο προγραμματικής σύμβασης μεταξύ ΥΠ. ΠΟ. – Τ.Α.Π. και Δήμου Λουτρακίου η οποία υπεγράφη το 1987.

3) Γεωτεχνική έρευνα για τις ανάγκες της ανωτέρω μελέτης από το Τεχνικό Γραφείο Κ. Ανδρικόπουλου κατόπιν σχετικής σύμβασης με το Δήμο Λουτρακίου κατά το έτος 1988.

4) Σε συνέχεια των ανωτέρω εργασιών η Δ.Α.Β.Μ.Μ. του ΥΠ. ΠΟ. εκτέλεσε με την διαδικάσια του επείγοντος άμεσες εργασίες στερέωσης του μνημείου.

5) Μετά από απόφαση του ΥΠ. ΠΟ. απαλλοτριώθηκε η έκταση της παρακείμενης στο Ναό πηγής «Οικονόμου», με το ισόγειο στέγαστρο, το οποίο δεν ταιριάζει με το μνημείο και δημιουργεί προβλήματα στην ολοκλήρωση της γεωτεχνικής διερευνήσεως.

6) Μετά από ομόφωνη απόφαση του Κ.Α.Σ. (ΥΠ.ΠΟ./Δ.Α.Β.Μ.Μ./9334/27.11.2003) η Διεύθυνση Αναστηλώσεως Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων – Δ.Α.Β.Μ.Μ.- με τη συνεργασία της τότε 6^ης καί τώρα 25ης Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων ανέλαβε τη σύνταξη οριστικής μελέτης στερέωσης και αποκατάστασης του μνημείου και του περιβάλλοντος χώρου

Για τη σύνταξη της μελέτης έγιναν τα κάτωθι:

α). Ανασκαφικές εργασίες, για τη διερεύνηση του περιβάλλοντος χώρου, στα Δυτικά του Ναού και ολοκλήρωση των ανασκαφικών εργασιών στα Βόρεια του Ναού, εκεί όπου υπήρχε παλαιότερη ανασκαφή

β). Διερευνητικές τομές για τον προσδιορισμό της κατάστασης διατήρησης και της γεωμετρίας των θεμελίων

γ). Συμπληρωματική γεωτεχνική έρευνα στο εσωτερικό του Ναού και πέριξ αυτού για τον προσδιορισμό της ακριβούς μορφολογίας και την έκταση του σπηλαιώματος της πηγής. Η εργασία αυτή έγινε από την ομάδα του καθηγητή κ. Σαρρή του Πανεπιστημίου Κρήτης, κατόπιν παραγγελίας του Δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας και της κας Παπακωνσταντίνου, τον Ιανουάριο του 2007

δ). Τοποθέτηση ρηγματομέτρων για τον έλεγχο της επάρκειας της προηγούμενης επέμβασης

ε). Καθαρισμός του εσωτερικού του Ναού

Η οριστική μελέτη εγκρίθηκε ομόφωνα το Δεκέμβριο του 2008 από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (Κ.Α.Σ.) του ΥΠ.ΠΟ. Η επόμενη οικονομοτεχνική μελέτη ολοκληρώθηκε και αυτή πολύ σύντομα το Μάρτιο του 2009. Η διαδικασία τελείωσε στις 31 Σεπτεμβρίου 2009 ότε υπεγράφη από τον Υπουργό Πολιτισμού κο Σαμαρά η έγκριση του έργου.

Μετά από όλα αυτά τα πολύ δύσκολα βήματα το επόμενο που μένει είναι η δημοπράτηση του έργου αφού συνταχθούν οι ειδικοί όροι του ΥΠ.ΠΟ. Έχει ορισθεί τετραμελής επιτροπή για την παρακολούθηση του έργου. Αυτό έχει ενταχθεί στα προς εκτέλεση έργα του Δήμου Λουτρακίου-Περαχώρας με συνολικό προϋπολογισμό 800.000 € και με εγγραφή 100.000€.

Σκοπός του έργου δεν είναι μόνο η στερέωση και αποκατάσταση του μνημείου αλλά και η αποκάλυψη της Κρύπτης του Αγίου Ανδρέα. Εκεί κρύφτηκε ο Άγιος όταν οι Ρωμαίοι στρατιώτες τον κυνηγούσαν.στό δρόμο του πρός τή Πάτρα. Μιά όμως αράχνη έπλεξε τα δίχτυα της μπροστά στην είσοδο της σπηλιάς και απέτρεψε τους Ρωμαίους διώκτες του Πρωτόκλητου να ψάξουν στη σπηλιά-κρύπτη.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι το έργο, ως διαδικασία και έρευνα άρχισε το 1983 και ολοκληρώθηκε το 2009. Προβλέπεται δε η επέμβαση καί η στερέωση τού ναού να περαιωθεί σε 20 μήνες.

Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους ασχολήθηκαν με το σημαντικό αυτό έργο.

Στους Δημάρχους και στις Δημοτικές αρχές από το 1983 και εντεύθεν.

Στο σημερινό Δήμαρχο κο Γεώργιο Γκιώνη, ο οποίος στήριξε και προώθησε ιδιαιτέρως αυτό το έργο.

Στην κα Σούζη Παπακωνσταντίνου, η οποία το “χρεώθηκε” και το διεκπεραίωσε με μεγάλη ταχύτητα. Ο σεβασμός και η αγάπη που δείχνει, η ίδια, στο Ναό είναι ορατός σε κάθε φάση της πορείας του έργου.

Στον πρώην Αντινομάρχη κο Γεώργιο Πετρίτση ο οποίος επικουρικά ήταν πάντοτε πρόθυμος καί διαθέσιμος.

Και σε όσους, μέ οιονδήποτε τρόπο, σ’όλο αυτό το διάστημα βοήθησαν.

Απομένει λοιπόν το μνημείο αυτό, μετά την αποκατάστασή του να ενταχθεί στην κοινωνία, στα κοινωνικά και θρησκευτικά δρώμενα. Συγχρόνως να αποτελέσει, γιά τή πόλη τού Λουτρακίου, ένα μεγάλο λατρευτικό κέντρο του Αγίου.

Η αγάπη και το ενδιαφέρον των Λουτρακιωτών, Περαχωριτών και όλων των πιστών εγγυώνται και βεβαιώνουν ότι το έργο αυτό θα γίνει, όπως πράγματι αξίζουν η μνήμη και η λατρεία του Αγίου και Πρωτοκλήτου Ανδρέα.

Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου

Της Ν. Α. Κορινθίας

Αντάμωμα με τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η συνάντηση για τον πολιτισμό και την ειρήνη στο Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου Ιλίου στην Αθήνα.
Η εκδήλωση αυτή ‘Αντάμωμα με τα ελληνόφωνα χωριά της Κάτω Ιταλίας’, έλαβε χώρα τη Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009.
Μέρος του προγράμματος ήταν η ομιλία του Νομπελίστα Ειρήνης Francesco Gnisci Bruno με θέμα «Ο ρόλος του πολιτισμού των λαών στη θεμελίωση της Ειρήνης».
Ο ομιλητής πρότεινε τον πολιτισμό ως μέσο για την ειρήνη των λαών. Μέσω αυτού θα γίνει υπέρβαση των πολέμων και των καταστάσεων βίας, τα αποτελέσματα των οποίων κάνουν συνέχεια εμφανή την ανάγκη για ειρήνη και την ευημερία την οποία επιθυμεί η ανθρωπότητα.
Η δράση της ειρήνης δεν έχει προληπτικό μόνο χαρακτήρα αλλά πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμη να σταματήσει το συντομότερο τη σφαγή και την καταστροφή που προξενούν οι πόλεμοι. Ακόμη οι λαοί οι οποίοι πέρασαν και υπερέβησαν τον πόνο του πολέμου μπορούν να φιλοδοξούν σε ένα μέλλον με λιγότερο πόνο. Οι λαοί αυτοί δεν οδηγούνται από το αίσθημα της εκδίκησης, αλλά από το σεβασμό προς τους νεκρούς και προς τους ζώντες συγχρόνως.
Έτσι στις μέρες μας ο πολιτισμός των κοινωνιών κατάφερε, η ανθρώπινη συνείδηση να απορρίπτει καταστάσεις ρατσισμού, κακομεταχείρισης, κοινωνικής αδικίας. Καταστάσεις οι οποίες κάποτε θεωρούνταν κανονικές και οι οποίες αποτελούν εγγενές στοιχείο της ανθρώπινης φύσης.
Ο ομιλητής κατέληξε στον σπουδαίο ρόλο που παίζει ο πολιτισμός στην οριστική επικράτηση της ειρήνης και της συμφιλίωσης και στην ανάγκη καθορισμού κοινών αξιών και αντιλήψεων για το ποιοι είναι οι κίνδυνοι οι οποίοι απειλούν το μέλλον της ανθρωπότητος.
Ξεχωριστή έκφραση του πολιτισμού των λαών είναι και τα έργα ζωγραφικής της Άννας Ρούμακ, συζύγου του Αντώνιου Ανκορα, η έκθεση της οποίας αποτέλεσε τμήμα του προγράμματος. Από τους πίνακες αναδύθηκε το πνεύμα της Γκρετσία Σαλεντίνα. Τα χρώματα, οι χρωματισμοί και η θεματολογία είναι επηρεασμένα από την περιοχή.
Συγχρόνως παράδοση και νεωτερισμοί εκπέμπονται χωρίς συγκρούσεις παρουσιάζοντας την παλιά και τη νέα έκφραση της Σαλεντινής Ελλάδος.
Στα έργα της παρατηρείται μια “βυζαντινή” πνευματικότητα, λόγω της Ουκρανικής καταγωγής της, σε συνδυασμό με τις μυστικές όψεις της Σαλεντινής γης. Τα έργα της συλλαμβάνουν τα πιο λεπτά αρώματα αυτής της γης. Ένα ζεστό τόπο, αραιά δένδρα, λίγα φρούτα, άφθονες φραγκοσυκιές, μικρές κατασκευές. Όλα αυτά αποτελούν τα ελληνικά χαρακτηριστικά όλης της περιοχής του Ότραντο.
Ίδια χαρακτηριστικά αποκαλύπτονται στη μουσική, στη διασκέδαση, στην τελετουργία, στη φιλοξενία και στή αλληλεγγύη.
Έτσι, το μήνυμα που στέλνει η ζωγράφος στις επόμενες γενιές είναι ορατό και έντονο. Είναι η μυστική ιερά σχέση της καλλιτέχνιδος με τη φύση. Μέσω των χρωμάτων της φαίνεται και παρουσιάζεται η αναγέννηση της αρχαίας ελληνικής καθαρότητας.
Το ίδιο πνεύμα και την ίδια αίσθηση προκάλεσαν και οι ήχοι και οι χοροί της συνέχειας του προγράμματος από το μουσικό συγκρότημα ‘Tamburellisti’.
Η φωνή του Pier Paolo De Georgi και οι ήχοι των οργάνων του συγκροτήματος πλημμύρισαν την αίθουσα και μας ταξίδεψαν διαχρονικά στην Ελλάδα και στη Μεσόγειο.
Το δρώμενο της ‘Ταραντούλας’ έδειξε τις καταβολές του από την Αρχαία Ελλάδα και τη Διονυσιακή επίδραση. Ήχοι, ρυθμός και κίνηση λατρευτικής χαράς προς τον Διόνυσο. Οι χορευτές σε μια ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στριφογυρίζουν έντονα, ζωηροί μύστες κάποιας Διονυσιακής τελετής.
Τα ακούσματα, λόγια αγάπης, καθημερινής χαράς και φροντίδας, μας απεκάλυψαν το αρχέτυπο της ζωής και ένα πολιτισμό και μια παράδοση η οποία ζει έξω από την Ελλάδα για πολλούς αιώνες. Συγχρόνως έδειξαν το πλούσιο εσωτερικό κόσμο των ανθρώπων οι οποίοι τραγουδούν τη φύση και τη ζωή.
Συνειδητοποιήσαμε ότι σ’αυτό τον τόπο της Γκρετσία Σαλεντίνα, πέρα από το ότι λαλείται η ελληνική διάλεκτος Γκρίκο και η μουσική είναι συνέχεια της ελληνικής μουσικής του παρελθόντος και αποτελεί πηγή του μέλλοντος.
Μουσική και γλώσσα επιζούν επί χιλιάδες χρόνια μέσα στα τραγούδια, τις μαντινάδες, τα μοιρολόγια, τα παραμύθια τις παραδόσεις.
Έτσι η αναβίωση του Γκραικανικού Πολιτισμού αποκτά ιδιαίτερη σημασία και γίνεται στόχος γιατί είναι και δικός μας πολιτισμός. Αξίζουν έπαινοι και συγχαρητήρια σε όσους συμμετέχουν στην προσπάθεια αυτή. Στον Δήμαρχο και το Δήμο Ιλίου, στον οργανισμό για τη διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας, στον Νομπελίστα ειρηνιστή Francesco Gnisci Bruno, στην κα Άννα Ρούμακ και στον πρεσβευτή του Ελληνισμού Αντώνιο Ανκορα ψυχή της Ελληνοφωνίας στή Γκρετσία Σαλεντίνα.
Ο Αντώνιο Άνκορα καί η συζυγός του Άννα Ρούμακ είναι στενά συνδεδεμένοι μέ τήν Κόρινθο καί τήν Κορινθία γενικώτερα. Η ζωγράφος Άννα Ρούμακ έχει πραγματοποιήσει έκθεση ζωγραφικής στό Λυσίππειο Πνευματικό Κέντρο τής Ν. Α. Κορινθίας. Ο συζυγός της Αντώνιο Άνκορα, στά πλαίσια ανταλλαγών, επισκέπτεται πολύ συχνά τήν Ελλάδα καί τήν Κορινθία. Έχει ανακυρηχθεί καί τιμηθεί, από τή Νομαρχία Αθηνών, ώς πρεσβευτής τού Ελληνισμού.



Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσιππείου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

Επαναφορά σέ ισχύ τού Νόμου 1577/1985 μέ μέγιστο ύψος Υπογείου Η=1,50μ. πάνω από τή οριστική στάθμη εδάφους.

Θέμα:
Κατάργηση του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου περί μεγίστου επιτρεπομένου ύψους υπογείου Η = 0,80μ. και επαναφορά σε ισχύ του Νόμου 1577/1985 με μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος υπογείου Η = 1,50μ.


Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι να καταδείξει τα προβλήματα τα οποία προκύπτουν από την εφαρμογή του Άρθρου 41, παράγραφος 2α του υπ’ αριθμόν 3775/2009 Νόμου, ο οποίος δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ τεύχος Α΄, αριθμ. Φύλλου 122/21-7-2009.
Η παράγραφος αυτή τροποποίησε την μέχρι τότε ισχύουσα διάταξη του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, Νόμος 1577/1985, ΦΕΚ 210Α της 18.12.1985 όπως αυτή είχε τροποποιηθεί και συμπληρωθεί κωδικοποιημένος με το Ν. 2831/2000.
Κατά την ανωτέρω αρχική διάταξη, η οποία είχε δημοσιευθεί στο
ΦΕΚ 210 Α΄ της 12/12/1985, Άρθρο 7, παράγραφος 1, εδάφιο Ββ, επιτρεπόταν η κατασκευή υπογείου επιφανείας ίσης με εκείνη που καταλάμβανε το κτίριο, εφόσον η οροφή του σε κανένα σημείο δεν ξεπερνούσε το 1,50μ. από την οριστική στάθμη του εδάφους. Το δε ύψος του υπόγειου χώρου δεν ξεπερνούσε, κατά κανόνα, τα 3,0μ.
Σημειωτέον, το υπόγειο προοριζόταν αποκλειστικά για βοηθητικές χρήσεις. Όπως αναφέρθηκε, το άρθρο αυτό τροποποιήθηκε από τον Ν. 3775/2009, βάσει του οποίου αντικαταστάθηκε το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου από 1,50μ. σε 0,80μ.
Η τροποποίηση αυτή δημιουργεί τα κάτωθι σοβαρά προβλήματα:
I). Τεχνικά
Η χρήση του υπογείου ως χώρου στάθμευσης (garage) περιορίζεται πλέον σημαντικά. Με την υπερύψωση των 0,80μ. πάνω από το φυσικό έδαφος και εάν δεχθούμε ότι το ύψος της δοκού είναι 0,60μ., τότε περισσεύουν 0,20μ. ύψος πάνω από το έδαφος για να διέλθει το αυτοκίνητο. Αυτό σημαίνει ότι για να κατέλθει το όχημα και να μην εμποδίζεται από τη δοκό της πλάκας της οροφής χρειάζεται σημαντικό μήκος διαδρομής καθόδου, η οποία βρίσκεται εκτός του περιγράμματος της οικοδομής. Διαδρομή η οποία πιθανότατα δεν υπάρχει, ειδικά όταν το δόμημα είναι εντός σχεδίου και δομείται με πρόσωπο την υπάρχουσα Ο. Γ.
Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όταν το πεζοδρόμιο και γενικά ο διατιθέμενος χώρος είναι περιορισμένος.
Έτσι η βασική χρήση του υπογείου ως χώρος στάθμευσης περιορίζεται σημαντικά.

II). Προβλήματα Υγείας
Το μέγιστο ύψος του υπογείου 0,80μ. πάνω από την οριστική στάθμη εδάφους, δεν επιτρέπει κατασκευή παραθύρων και ανοιγμάτων.
Το άνοιγμα που δύναται να προκύψει έχει ύψος μόλις 0,20μ. Τούτο γίνεται λιγότερο ή μηδενίζεται για να προστατευθεί το υπόγειο από τα ύδατα της βροχής. Έτσι δεν επιτυγχάνεται ο σωστός αερισμός του υπογείου χώρου. Υπόγειος χώρος που στην ελληνική πραγματικότητα χρησιμοποιείται σχεδόν κατά κανόνα για κατοικία.
Ο καλός αερισμός σε ένα υπόγειο είναι τελείως απαραίτητος για να αντιμετωπισθεί η ρύπανση του εσωτερικού του χώρου από το Ραδόνιο. Αυτό είναι ένα επικίνδυνο αέριο, σοβαρή αιτία καρκίνου του πνεύμονος.
Σύμφωνα με την έκθεση του έτους 2005 της Ελληνικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, το Ραδόνιο είναι ένα φυσικό ραδιενεργό αέριο, το οποίο εκλύεται από το Ράδιο που υπάρχει στο έδαφος και στα πετρώματα της γης.
Είναι άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Διαφεύγει από το έδαφος και τα οικοδομικά υλικά και εισέρχεται στον ατμοσφαιρικό αέρα. Οι οδοί εισόδου στο κτίριο είναι πολλές. Οι μικρορωγμές στα τσιμεντένια δάπεδα, οι ρωγμές στους τοίχους, τα κενά στις επιφάνειες εδράσεως τοίχων και δαπέδων, τα διάκενα στα ξύλινα πατώματα, στις πόρτες, στα παράθυρα. Στα σημεία που διέρχονται οι σωληνώσεις ύδρευσης και αποχέτευσης στους τοίχους και στα δάπεδα.
Η συγκέντρωση του Ραδονίου επηρεάζεται από το είδος της θεμελιώσεως της οικοδομής, από το ύψος του υπογείου, του ορόφου και το συνολικό ύψος της οικοδομής, από τον εξαερισμό και τη διαφορά πιέσεων ανάμεσα στο εσωτερικό και εξωτερικό περιβάλλον.
Ακόμα η συγκέντρωση του Ραδονίου στο εσωτερικό των κατοικιών, μεταβάλλεται κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και μεταξύ χειμώνα και καλοκαιριού κυρίως από τη διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου της οικοδομής.
Για την αντιμετώπιση και τη μείωση του Ραδονίου στα επιθυμητά επίπεδα (CPCi/L<4) πρέπει να ληφθούν πολλά μέτρα.
Μερικά από αυτά είναι:
1). Να εντοπισθούν και να σφραγισθούν οι δρόμοι εισόδου του Ραδονίου στο σπίτι
2). Να μειωθούν οι ρωγμές των κτιρίων
3). Να χρησιμοποιούνται μη ραδιενεργά οικοδομικά υλικά
4). Να βελτιωθεί ο αερισμός των σπιτιών και ειδικά του υπογείου χώρου. Εκεί έχουμε και τα μεγαλύτερα επίπεδα συγκέντρωσης Ραδονίου.
Ο αερισμός του χώρου επιτυγχάνεται καλύτερα με ανοίγματα, παράθυρα, σημαντικών διαστάσεων.
Τέτοια ανοίγματα δύνανται να κατασκευασθούν εφόσον η υπερύψωση του υπογείου είναι 1,50μ. Σε καμία δε περίπτωση όταν αυτή είναι 0,80μ.
Επιβάλλεται λοιπόν, για λόγους υγείας, η κατασκευή παραθύρων, ανοιγμάτων στους υπόγειους χώρους, τα οποία για τον καλύτερο αερισμό να διατηρούνται, σε καθημερινή βάση και για αρκετό χρονικό διάστημα, ανοικτά.
Από τα δυο κύρια προβλήματα τα οποία δημιούργησε ο νέος Νόμος προκύπτει ότι πρέπει να επανέλθει η ισχύς του προηγουμένου Νόμου 1577/1985, όσον αφορά το άρθρο 7, παρ. Ββ, όπως συμπληρώθηκε και τροποποιήθηκε με τον Ν. 2831/2000, δηλαδή τό μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος του υπογείου να είναι Η = 1,50μ. πάνω από τη οριστική στάθμη του εδάφους.


Απόστολος Ε. Παπαφωτίου

Πολιτικός Μηχανικός Ε.Μ.Π
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
Της Ν. Α. Κορινθίας

ΑΡΧΑΙΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΙΚΥΩΝΟΣ (Οργανόγραμμα εργασιών για την επαναχρήση του)

Την Τετάρτη 7/10/2009 συνήλθε το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Σικυωνίων με πλούσια ημερήσια διάταξη.

Πρώτο θέμα σ’αυτή ήταν η συζήτηση-ενημέρωση και τελικά απόφαση για το Αρχαίο θέατρο της Σικυώνος και τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο.

Παρευρέθησαν, εκτός από τους συμβούλους των συνδυασμών του Συμβουλίου, εκπρόσωποι φορέων οι οποίοι ασχολούνται και προσφέρουν ιδιαιτέρως στα αρχαιολογικά πράγματα.

Από τη διαδικτυακή ομάδα ο διαχειριστής αυτής κος Ιωαν. Γεωργόπουλος με τους συνεργάτες του.

Από την εφημερίδα «Σικυωνίων Πολιτεία» η κα Β. Μαυραγάνη και ο

κος Αν. Γιάνναρος και πολλά μέλη της Σικυώνιας Σκηνής.

Μετά από τις ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις των ομιλητών και τη γενικότερη ενημέρωση του κου Δημάρχου για το θέατρο και τον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο, ελήφθη η απόφαση σύστασης επιτροπής. Μέλος της επιτροπής θα είναι και ο συντάκτης αυτού του άρθρου. Η επιτροπή, αφού πρώτα ενημερωθεί πλήρως, θα συντάξει πλαίσιο εργασιών, τό οποίο θά έχει στόχο καί τελικό αποτέλεσμα τη συνεχή λειτουργία καί χρήση του θεάτρου. Η καλή συνεργασία μέ τήν ΛΖ Εφορεία Προιστορικών καί Κλασικών Αρχαιοτήτων καί τίς υπηρεσίες τού Υπουργείου Πολιτισμού είναι προυπόθεση γιά τήν επίτευξη τού στόχου.

Προς τούτο απαιτείται:

1. Καθορισμός προγράμματος εργασιών με τη σύνταξη οργανογράμματος, καθώς και των απαραίτητων βημάτων κάθε εργασίας
2. Ενδεικτικός χρόνος κάθε εργασίας
3. Ενδεικτικό κόστος κάθε εργασίας
4. Ένταξη των επιμέρους εργασιών στα έργα του Δήμου Σικυωνίων, της

Ν. Α. Κορινθίας, του Υπουργείου Πολιτισμού, του ΕΣΠΑ και σε οποιοδήποτε

άλλο πρόγραμμα.

Τα επιμέρους βήματα τα οποία πρέπει να γίνουν είναι:

α). Ολοκλήρωση της ανασκαφής.

Οι ανασκαφές άρχισαν στο τέλος του 19^ου αιώνα και συνεχίσθηκαν με μεγάλα χρονικά κενά το 1920,1930, 1955 και το1984.

Η ανασκαφή επιβάλλεται να γίνει όσο το δυνατόν συντομότερα. Τούτο διότι

προκαλείται έντονη διάβρωση των ορατών λιθίνων εδωλίων από τα φερτά υλικά

τα οποία μεταφέρονται από το άνω μέρος του θεάτρου προς την ορχήστρα σε κάθε

βροχόπτωση.

β). Αρχαιολογική και Τεχνική Μελέτη

γ). Αναστήλωση καί στερέωση των τμημάτων του θεάτρου.
Νά σημειωθεί οτι γιά τό δύσκολο έργο τής αναστήλωσης καί τής στερέωσης υπάρχει αντίστοιχη εμπειρία στό νομό μας. Ήδη βρίσκεται σέ εξέλιξη, από πολλών ετών, η αναστήλωση τών κιόνων τού ναού τού Διός στή Νεμέα, από ντόπια συνεργεία, μέ ιδιαίτερη επιτυχία.

δ). Λοιπά έργα που προβλέπονται από την μελέτη

ε). Απόδοση του θεάτρου σε χρήση (επαναλειτουργία τού θεάτρου).
Νά σημειωθεί ότι η χρήση τού θεάτρου θά γίνεται από ένα, πρός τούτο θεσμοθετημένο φορέα, αντιστοίχου κύρους καί οργάνωσης. Η εμπειρία τής Σικυώνιας Σκηνής καί τό δυναμικό της θά παίξουν κύριο ρόλο.

Ο σχεδιασμός αυτός θα ισχύει για όλες τις Δημοτικές αρχές. Είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν αυτόν, από το σημείο που τον άφησε η προηγούμενη αρχή. Έτσι μόνο θα καταλήξουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Ορισμένες κινήσεις μπορούν να βοηθήσουν και να επιταχύνουν τη διαδικασία. Αναφέρω σχετικά ότι η παρουσία του κ. Θεόδωρου Τερζόπουλου με το θίασό του και τις μοναδικές παραστάσεις, έκανε περισσότερο γνωστό το θέατρο και την περιοχή της Σικυώνος καί άνοιγε προοπτικές στήν αναζήτηση πειραματικών προτύπων..

Ορισμένα τεχνικά χαρακτηριστικά θα δείξουν το μέγεθος και την ομορφιά του θεάτρου. Κτισμένο στή βορειοανατολική πλευρά τής ελληνιστικής Ακρόπολης, πολύ κοντά στήν Αγορά τής πόλεως, προβάλλεται εντυπωσιακά στό χώρο. Ο προσανατολισμός του είναι άριστος, μέ μοναδική θέα πρός τόν Κορινθιακό Κόλπο καί τίς απέναντι οροσειρές τής Στερεάς Ελλάδος.
Κατά την ανασκαφή, έχουν αποκαλυφθεί μέχρι τώρα 9 σειρές λιθίνων εδωλίων, στο κοίλο πρός τήν ορχήστρα, καθώς και μερικά εδώλια στο άνω μέρος αυτού πάνω από τό διάζωμα. Γίνεται πλέον αποδεκτό ότι το θέατρο έφερε λίθινα εδώλια και στα δυο μέρη τού κοίλου, πάνω καί κάτω από τό διάζωμα.

Το υλικό των εδωλίων είναι πώρος λατομείων, κατά πάσα πιθανότητα περιοχής Κορίνθου. Διαφέρει από το υλικό των παρόδων και της σκηνής, το οποίο είναι υλικό γειτονικών, σε μικρή απόσταση από το θέατρο, λατομείων. Είναι δε μικρότερης αντοχής από τους λίθους των εδωλίων και έχουν υποστεί περισσότερες φθορές.

Τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του θεάτρου είναι:

Διάμετρος ορχήστρας D = 24,00 μ.

Διάμετρος κοίλου D = 125,00 μ.

Στο κοίλο 16 κλίμακες ορίζουν 15 κερκίδες. Υπάρχουν δυο θολωτές δίοδοι, στις απολήξεις του κοίλου, μήκους 16,00 μ. και ύψους Η = 2,80 μ. Στη μια από αυτές έγινε σωστική επέμβαση προϋπολογισμού 300.000 €. Και οι δυο θολωτές δίοδοι είχαν ενταχθεί στο Γ’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.

Η άλλη παραμένει ως ήταν με σημαντικές φθορές καί χρήζει αποκατάστασης. Τό κοίλο ήταν χωρισμένο σέ δύο μέρη μέ ένα διάζωμα.

Στις παρόδους υπήρχαν πύλες όμοιες με αυτές του θεάτρου της Επιδαύρου. Περιμετρικά τής ορχήστρας ήταν τοποθετημένα τά καθίσματα τών επισήμων (προεδρία) μέ επιμελημένα ερεισίνωτα καί ερεισίχειρα. Έχουν αποκαλυφθεί η κυρίως σκηνή και το προσκήνιο. Γενικά το θέατρο αυτό θεωρείται από τα ωραιότερα στο είδος του. Κατασκευασμένο περίπου στο τέλος του 3^ου π.Χ. αιώνα είναι συνδεδεμένο όχι μόνο με την τραγωδία και τον τραγικό λόγο, αλλά και με πολιτικές πράξεις και συνεδριάσεις του Δήμου.

Στον υπόλοιπο αρχαιολογικό χώρο τα πράγματα είναι καλύτερα. Την τελευταία 10ετία έχουν γίνει σοβαρά έργα, τόσο σε επίπεδο μελέτης όσο και προβολής. Δίνει την εικόνα ενός φροντισμένου, καθαρού αρχαιολογικού χώρου.

Η λειτουργία του Μουσείου στα Ρωμαϊκά Λουτρά είναι ένα έργο μεγάλης επιτυχίας. Η υποβολή του φακέλου για την ενοποίηση των μνημείων του χώρου, του Γυμνασίου του Κλεινία (πατέρα του Αράτου), του Βουλευτηρίου, του ναού της Αρτέμιδος Λιμναίας ή του Απόλλωνος με τη μεγάλη Στοά,καί εφόσον εγκριθεί καί εκτελεσθεί τό έργο, θα δώσει μια πλήρη και σαφή εικόνα του χώρου.
Στο σχεδιασμό του Δήμου είναι η κατασκευή πεζοδρόμου ο οποίος θα οδηγεί από το Μουσείο στο θέατρο με τον αντίστοιχο ηλεκτροφωτισμό.

Σε επιστημονικό επίπεδο παράγεται σοβαρό και μεγάλο έργο. Ο καθηγητής κος Ιωαν. Λώλος με τους συνεργάτες του, με τις εργασίες εδάφους που πραγματοποιεί, κάθε καλοκαίρι από το 2001, η μελέτη τών οποίων μας οδηγεί σε πληρέστερη γνώση της Σικυώνας και της ευρύτερης περιοχής, στίς διάφορες χρονικές φάσεις, από τήν προιστορική περίοδο καί τήν πρώιμη εποχή τού σιδήρου μέχρι τή βυζαντινή περίοδο.

Πέρα όμως από αυτά το θέατρο αποτελεί μια ενότητα με τον υπόλοιπο χώρο. Αποτελεί τμήμα αυτού και θα πρέπει να συνενωθεί με τα υπόλοιπα μνημεία για την πλήρη εικόνα της Ελληνιστικής Σικυώνος.
Αφού γίνει συστηματική ανασκαφή θα μπορέσουμε να έχουμε στο έδαφος αυτή την πόλη μέ τά θεμέλια τών κατασκεύών καί τών δρόμων σέ διάταξη κανάβου. Καθόσον η πόλη τού Δημητρίου τού Πολιορκητή έχει το προνόμιο, το σύγχρονο χωριό (Βασιλικό) να έχει δομηθεί ανατολικότερα αυτής και όχι πάνω στην αρχαία πόλη.

Με την ολοκλήρωση των εργασιών και το άνοιγμα του θεάτρου στο κοινό, επιστρέφουμε το χρέος μας στις προηγούμενες γενεές, στο χώρο που γεννήθηκε η τραγωδία. Εδώ εικάζεται ότι παίχθηκε, γιά πρώτη φορά στήν Ελλάδα, αρχαίο δράμα. Κατά τον Αριστοτέλη ο πρώτος τραγικός ήταν ο Επιγένης. Στον ίδιο χώρο, στήν αρχαία Σικυώνα, την Ησιόδεια Μικυώνη, έγινε η μοιρασιά των αγαθών τού κόσμου από τους θεούς και η κλοπή της φωτιάς, για τους ανθρώπους, από τον Προμηθέα.

Τελειώνοντας πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ολοκλήρωση αυτού του σχεδιασμού θα επιτρέψει την απόδοση του θεάτρου στον φυσικό του δικαιούχο που είναι η τοπική κοινωνία. Εξάλλου, κατά τόν Θόδωρα Τερζόπουλο, έχει μιά ενέργεια ο τόπος καί οι άνθρωποί του μιά αθωότητα που είναι στίς μέρες μας απαραίτητη.
Για την επίτευξη όμως αυτού του στόχου θα πρέπει όλα τα μέλη της κοινωνίας, πρόσωπα,θεσμικά όργανα και φορείς να εργασθούν συστηματικά, μέ γνώση ,υπομονή καί επιμονή, να πιέσουν προς κάθε κατεύθυνση μια και τα αρχαιολογικά αιτήματα κατακτώνται από την κοινωνία. Μόνο έτσι θα μπορέσει η ίδια η κοινωνία να τα εντάξει στη ζωή της, να πορεύεται μαζύ τους, νά τα συντηρεί και να τα προβάλλει.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Ε. ΠΑΠΑΦΩΤΙΟΥ

ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΛΥΣΙΠΠΕΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ

ΤΗΣ Ν. Α. ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Κριτικές γιά τήν εκδήλωση"250 χρόνια από τόν θάνατο τού Georg Friedrich Händel.

Κάνοντας κριτική για τις εκδηλώσεις του "Λυσίππειου" Πνευματικού κέντρου της Ν.Α. Κορινθίας αναφέρουμε την σπουδαία εκδήλωση αφιερωμένη στη διεθνή επέτειο των 250 χρόνων από τον θάνατο του Georg Friedrich Händel. Σε ό,τι αφορά τους ερμηνευτές, πρόκειται για ό,τι εκλεκτότερο διαθέτει η χώρα μας στον χώρο του μπαρόκ ρεπερτορίου: τον αρχιμουσικό Γιώργο Πέτρου, ο οποίος διήυθηνε την Ορχήστρα Πατρών σε όργανα εποχής, τη μεσόφωνο Μαίρη Ελεν Νέζη και την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη.

Κορίνθια και η ίδια, η Μαίρη Ελεν Νέζη έχει όνειρα για το Φεστιβάλ. «Θα ήθελα να έχουμε τη δυνατότητα να διοργανώνουμε δύο παραγωγές όπερας και μία δύο συναυλίες στον αρχαιολογικό χώρο» λέει και συνεχίζει: «Αν τρέξουμε λίγο περισσότερο, πιστεύω πως έχουμε τη δυνατότητα να τα καταφέρουμε...».

Κριτική του Ν. Δοντά στην "Καθημερινή":http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_civ_1_30/08/2009_327087

Κριτική του Ευτύχη Δ. Χωριατάκη στην "Απογευματινή":http://www.apogevmatini.gr/?p=43214
Οι φωτογραφίες είναι ευγενική προσφορά τού Γεωργίου Σκιτζάκου, Ιπποκράτους 72 Αθήναι

Επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου στην Τρίπολη

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΣΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ

Ο λαός της Αρκαδίας και οι αρχές του τόπου υποδέχθηκαν με ιδιαίτερη θέρμη και αγάπη τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο στην Τρίπολη, στις 21 και 22 Σεπτεμβρίου 2009.
Η πρόσκληση προς τον προκαθήμενο της Ορθοδοξίας και Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως-Νέας Ρώμης έγινε από τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Μαντινείας και Κυνουρίας κ.κ. Αλέξανδρο.
Σεμνές και ιδιαίτερα λαμπρές ήσαν όλες οι τελετές οι οποίες έγιναν προς τιμή Του. Μεταξύ αυτών η αναγόρευση εις Επίτιμο Διδάκτορα του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, μετά από απόφαση της Διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου.
Η προσφώνηση του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής, καθηγητού κου Ιωάννη Μεταξά, ήταν ιδιαίτερα εντυπωσιακή και σε άριστα ελληνικά. Ετόνισε ότι η ανακήρυξη γίνεται «εις το όνομα του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, ο οποίος ζητούσε παντού σχολεία» για τον τρόπο σκέψεως και τη φιλανθρωπία του Παναγιοτάτου στη φύση.
Κάθε λόγος του Παναγιοτάτου είναι αναφορά και πρότυπο. Κάθε παρουσίαση θέματος άριστο έργο δομής και τέχνης. Η δε γλώσσα μοναδική σε καλλιέπεια και σύνταξη. Σε αυτό το πλαίσιο κινήθηκε και η αντιφώνησή Του.
Όπου, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αναφέρθηκε στον έντονο προβληματισμό τον οποίο δημιουργεί διαχρονικά το ερώτημα «Τι είναι ο άνθρωπος». Και είναι γεγονός ότι κεντρικό θέμα της θεολογίας του αιώνα που διανύουμε είναι το άνω ερώτημα. Αυτό πρέπει να απαντηθεί, αφού αναφερθούν κατά τρόπο αληθινό τα μειονεκτήματα του περιβάλλοντος το οποίο δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος. Κέντρο της σύγχρονης θεολογικής έρευνας είναι η ανθρωπολογία. Στόχος αυτής η κατανόηση της έννοιας ότι ο άνθρωπος είναι πρόσωπο, και στη συνέχεια πώς θα διασωθεί ο πολιτισμός του προσώπου μέσα στο σύγχρονο και ορμητικό τεχνοπώλιον, την παγκοσμιοποίηση και την κοινωνία της πληροφορίας.
Αφού λοιπόν ο Παναγιότατος αναφέρθηκε στα επιμέρους στοιχεία του ανθρώπινου περιβάλλοντος τονίζοντας ότι:
1). Στις μέρες μας παρατηρείται υποταγή του πολιτισμού στην τεχνολογία. Η τελευταία παρουσιάζεται παντοδύναμος θεά που επιβάλλει την υποταγή του ανθρώπου στις εντολές της.
2). Η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει την ‘τρομοκρατία της αγοράς’. Ο οικονομικώς ισχυρός καθορίζει τις οικονομικές εξελίξεις και τα μεγέθη τους. Διογκώνονται τεχνηέντως οι ανάγκες του ανθρώπου, με αποτέλεσμα τον περιορισμό αρχικά και την απαλοιφή αργότερα της κοινωνίας των προσώπων.
3). Η οικολογική απειλή έχει προχωρήσει πλέον και έχει γίνει κίνδυνος οικολογικής καταστροφής. Η οικολογική κρίση είναι αποτέλεσμα της διαταραγμένης σχέσεως ανθρώπου και φύσεως. Ο πλανήτης λεηλατείται από τον άνθρωπο, η φύση βιάζεται, μολύνεται η ατμόσφαιρα και ο υδροφόρος ορίζοντας. Το ίδιο το ρημαγμένο περιβάλλον είναι έκφραση του ρημαγμένου ανθρώπινου είναι.
4). Η Βιολογία, Γενετική και Νευροεπιστήμες, αναπτύσσονται και λύνουν μεν προβλήματα προλήψεως και θεραπείας ασθενειών, ελλοχεύει ο κίνδυνος όμως της αγνόησης της ελευθερίας του ανθρώπινου προσώπου.
5). Έχει πλέον αναπτυχθεί ο λεγόμενος «Μη-πολιτισμός του ατομοκεντρισμού». Ο άνθρωπος έχει γίνει ευδαιμονιστής. Στόχος του η ικανοποίηση όσο το δυνατόν περισσοτέρων αναγκών. Αλλάζει η σχέση του με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό του γίνεται πλέον κτητική.
Κατέληξε:
Η λύση δεν δίνεται από την επιστήμη. Αυτή μεν είναι μεγάλη δύναμη, δεν είναι όμως παντοδύναμη. Ο άνθρωπος δεν δύναται να εύρει την αληθινή ζωή όπου θέλει και όπως εκείνος θέλει. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς την αλήθεια ή έξω από αυτήν. Η αλήθεια η οποία ελευθερώνει είναι ο Χριστός και η σχέση με τον Χριστό είναι η ελευθερία. Αυτή βιώνεται ως Πίστη και Αγάπη. Πίστη προς τον Τριαδικό Θεό και Αγάπη προς τον πλησίον.



Απόστολος Ε. Παπαφωτίου
Πρόεδρος του Λυσίππειου Πνευματικού Κέντρου
της Ν.Α. Κορινθίας